စိတ္ေနာက္ကို
ခိုးရႊာလိုက္ခ်င္ေရ
နင့္ကို
ၾကက္ေပါင္ တိုက္ပီးနိန္ကတ္ေတ .....။
နင့္ အခ်စ္က
အစြာပိုင္စြာေရာင္
အေခ်ခါ
ဖင္မွာ ၀ဲေပါက္ေပါက္လို႔ဂါ
ခံရေရ ငါ့မွာ
ႏွလံုးသားတိ နာ
သီြးတိရပ္
ျခီတိ၊လက္တိ
ျဗျဗန္းတုန္ေရ ေဒ........
နင္ဇာျဖစ္လို႔
ငါ အသဲတိကို
မုန္႔သန္း ေထာင္းေရပိုင္
ေထာင္း နိန္စြာေလ ခ်စ္ေခ် ......
မိုင္ေပါင္း ယုဇနာက
အလြမ္းတိ ေျခာက္ပိႆာ နန္႔
အရႈးတစ္ပိုင္း ခ်စ္ငတ္ၾကီးကို
စာနာ နားလည္ပီးဘလင္
ဘုေသ်ွ...............။
ေအးေမာင္(ရင္အုံေတာ္ဓာတ္)
၁၆၊၁၁၊၂၀၀၉
Warmly Welcome to Arakan (ဘုရားသာသနာျမီ ေမာင္ရို.ရခိုင့္ဌာနီ)
Friday, 27 November 2009
သငယ္နာမစင္ အခ်စ္
ဆင္းရဲျခင္း၏သားေကာင္မ်ား
(၁)
ဇာလူက စတိုက္လိုက္ေတမီးေလ့ မသိ၊ သေဘာက္ဇာေတာ တစ္ေတာလံုးေလာင္ပါလားသည္။ ေဒသေဘာက္ဇာေတာ ဆံုးလ်ွင္ ေျမာက္ဘက္အစြန္းက ေကာက္ရိုးပံုတိကို မီးစြဲေလာင္လိမ့္မည္။ ေကာက္ရိုးပံုတိ မီးစြဲေလာက္ကြ်မ္းလ်ွင္ ျပာပံုဘ၀ ကိုခ်က္
ခ်င္းေျပာင္းလဲလားသည္။ ျပာကို မိုးခါ ကြ်ဲမစား၊ အခင္ၾကီး သံၾကီးေအာင္ တစ္ေယာက္ ခြ်ဲတိအလံုးလိုက္က်လ်က္၊ ဇြဲမေခ်ာဘဲ အိမ္းေလွးခက္ႏွင့္ မီးကို ျငိမ္းသတ္ရန္ၾကိဳးစားနိန္သည္။ ၾကည့္ရစြာ ရင္ဆာဖို႔ ေကာင္းပါသည္။ အျငိဳးတၾကီးႏွင့္ ၾဟိ့ကို တိုးတိုး လာေသာ ေဒ မီးဟုန္ၾကီးကို အိမ္ေလွးခက္ေခ်တစ္ခက္ႏွင့္ ဘေဇာင္ဘင္ အန္တု ႏိုင္ပါဖို႔ေလ့......။ ဂေကာင္းမၾကာလိုက္ အခင္ၾကီး သံၾကီးေအာင္ အိမ္ေလွးခက္ကို မီးဟုန္ၾကီးက ေဒါသတၾကီးႏွင့္ ၀ါးမ်ိဳးလိုက္သည္။
အခင္ၾကီးသံၾကီးေအာင္တစ္ေယာက္ မိမိ အသက္ကို ဖက္ႏွင့္ထုပ္လ်က္ မီးေတာၾကီးထဲက ျပီးလႊားထြက္လာလိုက္ရသည္။ ကံေကာင္းသည္ ခႏၵာကို မီးမစြဲလီ။ လႏွင့္ၾကာေအာင္ က်င္ကိုင္ခရေသာ သူပိုင္ဆိုင္ေသာ ေကာက္ရိုးပံုၾကီး ၂ လံုး ၂ မိနစ္အတြင္း ျပာဘံုအျဖစ္သို႔ ေျပာင္း
လဲလားသည္။ အခင္ၾကီး သံၾကီးေအာင္ တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ကိုသုတ္၊ လက္သီးဆုပ္လ်က္ အားမတန္လို႔ မာန္ေလ်ာ့လိုက္ရသည္။ ဇာတ္လမ္းကို ေဒေလာက္ႏွင့္ မတန္းသိမ္ပါ။ မိသားစုကို လုပ္ေကြ်းနိန္ေသာ သူ႕ကြ်ဲတစ္ျခံ အသက္ဆက္ေရး အခင္ၾကီးတစ္ေယာက္ သခ်ၤာတြက္ရလီသည္။
(၂)
ဘ၀သည္ အလြန္ဘင္ဆန္းၾကယ္ပါသည္။ နားမလည္ႏိုင္မႈႏွင့္လဲျပည့္နိန္ပါသည္။ ကံသည္ အလုပ္ဟု ဘုရားကေျပာပါသည္။ ဆင္းရဲလို႔ မလႈဴႏိုင္၊ မလႈဴႏိုင္လို႔ ဆင္းရဲသည္ဟု ဘုန္းၾကီးတိ ဆံုးမတတ္သည္။ တစ္ခါတလီ ကံသည္ အလြန္ဘင္ နားလည္ရခက္တတ္ျပီး၊ အလုပ္ကို တနားေလ့ မျငိမ္းေအာင္ လုပ္နိန္ေရ လႈတိကိုဘင္ ျခီႏႈန္းသတ္ပနာ ဆင္းရဲေအာင္ဖန္တီးပါသည္။ ကံ၏ ချဗားသတ္၊ သေရာ္မႈေအာင္တြင္ ရခိုင္ျပည္ဟိ ေလာင္ဗြန္းရႊာက ရႊာသားတိ အလႈးအလဲခံရသည္။ မိုးထဖ (၅) နာရီမွ ထလ်က္ ညနိန္ ၇ နာရီ အခ်ိန္ထိ မနားမနိန္ အလုပ္လုပ္ေဂေလ့ ေဒရႊာသားတိ ထမင္းတစ္လုပ္လုပ္ကို အႏို္္င္ႏိုင္စား၍ဘ၀ ဆက္ရေသာ အျဖစ္ကုိၾကည့္လ်င္ ကံဆိုသည္မွာ အလုပ္ဟု ဆိုေသာ ဘုရားစကားကို တစ္စိေခ်ေလာက္ ဘ၀င္မက်ခ်င္ပါ။
ေက်ာင္းနိန္ေပ်ာ္၍စာေတာ္ရမည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ထားေသာ ျမန္မာအစိုးရပညာေရး ေဆာင္ပိုဒ္သည္ ဒါေခ်ခိုင္ရို႕ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရို႕အတြက္ အဖရိကတိုက္က လႈရိုင္းတိကို စတားဘတ္(ခ္) ေကာ္ဖီအေၾကာင္းလားေျပာခီစြာႏွင့္တူသည္။ ေၾကြးေၾကာ္ျခင္းသည္ အာဏာဟိလူတန္းစားတိအတြက္ ပါးစက ျပဳတ္က်လာေသာ အသီေကာင္ သနားခါးလူ ေဖာ္မ်ဴလာတစ္မ်ိဴးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
၃၈ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ အပႈခ်ိန္သည္ ဖဲသာဟိ၊ပညာတတ္လူတန္းစားတိအတြက္ သီေအာင္ဘင္
ပႈျပင္းေသာ္လည္း ဒါေခ်ခိုင္ရို႕ေမာင္ႏွမရို႕အတြက္ အိုေအစစ္ကို ေယာက္ဖေခၚသည့္ ေဖာ္မ်ဴလာ တစ္မ်ိဴးျဖစ္သည္။ တေတာက္ပႈေသာ နီေရာင္ေအာက္တြင္ ရီခမ္းငါးၾဟာရေသာ လူသားတစ္ေယာက္ ၀မ္းေရးသည္ ၁ နာရီလုပ္လွ်င္ ၁၀ ေဒၚလာရေသာ ရခိုင္သားတစ္ေယာက္ ၀မ္းေရးထက္ ဒႆနဆန္သည္ဆိုလ်င္ အကြ်န္မွားပါဖို႔လား။ ႏီြရာသီ ရီခန္းငါးၾဟာရေသာ အလုပ္သည္ ကမၻာေလာက္ အႏၱရာယ္မ်ားပါသည္။ အခိုက္မတန္႔လ်င္ ျမီြကိုက္၍ရပ္ေစာက္ ေခ်ာလားႏိုင္ပါသည္။
သရီဖိနပ္၀ယ္၀တ္ရန္ ျမန္မာအစိုးရမွ သတင္းစာက တိုက္တြန္းနိန္ေသာ္လည္း သတင္းစာဆိုသည္မွာ ဒါေခ်ခိုင္ရို႕အတြက္ ကုလားဘက္မွာ ပဲစိႏွင့္ဖက္စားရေသာ အရာ၀တၳဴတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္ပါသည္။ Safety First ဟုဆိုေသာစာတန္းသည္ ထမင္းကိုထင္းႏွင့္ခ်က္၍ ဘ၀ ဆက္ရေသာ လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ အလုပ္မျဖစ္ပါ။
ရခိုင့္ပင္လယ္ေအာက္တြင္ရိွနိန္ေသာ သဘဘ၀ ဓာတ္ငိြ႔သည္ ကပ္စိနည္းသေဌး တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ရီခန္းငါးရွာ၍ အသက္ဆက္ရေသာ ဒါေခ်ခိုင္ရို႕ ေမာင္ႏွမတိကို ရခိုင္သဘာ၀ အရင္းအျမစ္မ်ားသည္ အဖတ္မလုပ္ကတ္ပါ။
ဘ၀သည္ အလြန္ဘင္ဆန္းၾကယ္ပါသည္။ နားမလည္ႏိုင္မႈႏွင့္လဲျပည့္နိန္ပါသည္။ ကံသည္ အလုပ္ဟု ဘုရားကေျပာပါသည္။ ဆင္းရဲလို႔ မလႈဴႏိုင္၊ မလႈဴႏိုင္လို႔ ဆင္းရဲသည္ဟု ဘုန္းၾကီးတိ ဆံုးမတတ္သည္။ တစ္ခါတလီ ကံသည္ အလြန္ဘင္ နားလည္ရခက္တတ္ျပီး၊ အလုပ္ကို တနားေလ့ မျငိမ္းေအာင္ လုပ္နိန္ေရ လႈတိကိုဘင္ ျခီႏႈန္းသတ္ပနာ ဆင္းရဲေအာင္ဖန္တီးပါသည္။
(၃)
အဖိုး ေမာင္သံလႈ တစ္ေယာက္ ဒီဇင္ဘာလ အခ်မ္းတိကို ျခီႏႈန္းသတ္ပနာ သူ႔လက္စြဲေတာ္ရင္းတန္းၾကီးကို ထမ္းလ်က္ ကြ်ဲကူးျမစ္ကမ္းကို ျခီဦးတည့္လာသည္။ ဖိနပ္မစီးႏိုုင္ေသာ သူျခီေထာင္မ်ားသည္ သံတုန္းပိုင္မာသည္။ ဆီလီစူးႏွင့္ ဖက္ရန္စူးတိက အဖို႔ ေမာင္သံလႈ ျခီေထာက္ကို အန္မတု၀့ံကတ္။" ဆင္လားလမ္းမလို" ဆိုေသာ စကားပံုသည္ လႈသားစင္စစ္ျဖစ္ေသာ အဖိုးေမာင္သံလူတြက္ မွန္ကန္နိန္သည္ကို အ့ံၾသစြာတိြရပါသည္။ယင့္ေလာက္ကိုမဆိုထားဂ့ဲ ျမစ္ကမ္းနား ေက်ာက္ေဆာင္တိထက္ ဓားရို႕ပိုင္ထက္နိန္ေသာ ျဂင္းတိကပင္ အဖိုးေမာင္သံလူ ျခီေထာက္ကို အံမတု၀့ံကတ္ပါ။ ဖျဖိန္းတုန္ပါေအာင္ေၾကာက္ကတ္သည္။ အဖိုးေမာင္သံလူသည္ ေခါင္းထဲတြင္ ရိုးစင္းေသာ အေတြးတစ္ခုဟိသည္။ ယင္းခ်င့္မွာ ျမစ္ကမ္းနားေရာက္လ်ွင္ ျဖားက်လာေအာင္ေစာင့္မည္။ ယင္းျပီးေနာက္ ျမစ္ကမ္းနားတြင္ အေျပာင္းအျပန္ ရင္းတန္းထိုးမည္။ ရလာေသာ မ်ိဳင္ေခ်၊ငါးေခ်၊ ပုစြန္ေခ်ရို႕ကို သူ႔အခ်စ္ေတာ္ ပုန္းၾကီးႏွင့္ထမ္းလ်က္ရႊာျပန္မည္။ ေရာက္လ်င္ ထိုရီသတၱ၀ါတိကို ရႊာတြင္လည္ေရာင္းမည္။ ေရာင္းရေသာဒဂၤါးတိကို သမီးေခ်ရို႕ ၊ျမီးေခ်ရို႕အတြက္ ပီးကမ္းမည္။
မီးခြန္တစ္ခု မီးစရာေပၚလာႏိုင္ပါသည္။ ေဒအသက္အရႊယ္ေရာက္မွ အီးအီးခ်မ္းခ်မ္း မနိန္ဘဲႏွင့္ဘဇာေၾကာင္း အခ်မ္းခံ ရင္းတန္းထိုး ဖ့ဲသာၾဟာနိန္ပါေလ။ လူသားတိုင္းသည္ အသက္အရႊယ္ရလာလွ်င္ ျငိမ္းခ်မ္းအီးျမေသာ ဘ၀အာဟာရကိုခံ စားခ်င္ပါသည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးဆိုလွ်င္ အခ်ိန္တန္ေဂ ၀ပုပ္ေစာင့္၊သီလေစာင့္၊ျမီးေခ်၊ျမစ္ေခ်ရို႕ႏွင့္ ပေပ်ာ္နိန္ယင္း အီးအီးခ်မ္းခ်မ္း ဘ၀ဇာတ္သိမ္းလားခ်င္ပါလိမ့္မည္။ ေယဘင္ေဂေလ့ ဆင္းရဲျခင္းဆိုေရ ရိနာသတ္ အျဖစ္ဆိုးက အဖိုးေမာင္သံလူကို မ်က္ႏွာမၾကည့္ပါ။ယင္းက့ဲသို႔ ဘ၀အဟာရ ဖန္းတီးမပီးပါ။ ပဇာေၾကာင့္ယေလာက္ပင္ ဆင္းရဲကတ္ပါေလ။ မလွဴႏိုင္လို႔လား၊ ကံၾကမၼာ ျခီႏႈန္းသတ္ျခင္းေၾကာင္းလား၊ မလွဴႏိုင္လို႔ ဆင္းရဲသည္ဟု ဘုန္းၾကီးရို႕ဆံုးမစကားတိ အကြ်န္အေသ်ွခါၾကားဖူးပါသည္။ ကံ၊ကံ ၏ အက်ိဳးဆက္ရို႕အျဖစ္ အကြ်န္ရို႕လူသားရို႕နိန္ထိုင္ လားလာမႈျဖစ္တည္နိန္သည္ဟုလည္းေျပာကတ္ပါသည္။ ကံသည္ အလုပ္လို႔ ဘုရားကေျပာပါသည္။ ကံသည္ အလုပ္ဟုဆိုလ်ွင္ တစ္သက္လံုးရရိုးသသား လက္ေပါက္ပါေအာင္ အလုပ္လာေသာ ထိုရခိုင္လူမ်ိဳးရို႕အား ဆင္းရဲေအာင္ ထိုကံက ဖန္တီးပါသနည္း။ ၾဟိ့ဘ၀က အက်ိဳးဆက္ေၾကာင္းပါလာ။ ယပိုင္ဆိုေဂ ေဒကမၻာမွာ ရခုိင္လူရို႕ရာ ၾဟိ့ဘ၀က မေကာင္းမႈလုပ္ခမိလာ အကြ်န္ မစိုင္းစားတတ္ပါ။ အရိုးသားဆံုး၀န္ခံရလ်ွင္ ထုိသီအိုရီတိကိုလည္း အကြ်န္ယံုၾကည္မည္မဟုတ္ပါ။ ဇာပိုင္ပင္ဆိုဆို ေဒဆင္းရဲဆင္းျခင္းသားေကာင္းရို႕၏ ကလာဂါ ေနာက္ဘက္တြင္ တိက်ခိုင္မာေရ အေျဖတစ္ခု အဂြင့္ ဟိနိန္မည္မွာ လံုး၀ ေသခ်ာပါသည္။
ေအးေမာင္(ရင္အုံေတာ္ဓာတ္)
Friday, 2 October 2009
အခ်စ္ျငိ
အခ်စ္ျငိ
...............
အမုဒၵယ ၾကိဳးတစ္ပင္
ကမာငင္နိန္လို႔
ယူဇနာ အသ်ဴတစ္ရာ က
ငါ........
တဗ်င္းလြမ္းနိန္ရေရ....
သိုက္လိုက္ခံလိုက္ရေရ
ငါ ႏွလံုးသား ...
စပါးၾကီးျမီြ ညိဳ႕ခံထားရေရ
ၾကက္မေခ်ပိုင္
ဇာကိုဘင္ လားလား
နင့္မ်က္ႏွာ
ငါ.... ရင္မွာ.....
လ တစ္ရာ ပ လို႔..........
ေအာ္.........အခ်စ္ အခ်စ္
တူးလားေကေလ့
၀ဲမသတ္ႏိုင္
ခါး --လားေကေလ့
ေခ်ာကလက္ေခ်ပိုင္
ငါ မ်ိဳခ် မိနိန္ေရ ဂါ..........
ငါ ...ေရ
ရီမ်ိဳး ကမ္းတင္
ေကာက္ဆရီပင္ ေခ် တစ္ပင္
ယေကေလ့.....
နင္နန္႔က်မွ
ငါ့ ႏွလံုးသားတိ
ရမ္းေပါက္တိုက္ပနာ
အညာရီေပါက္ေကေလ့
အဂုက်မွ
ျငိမွာ ကပ္ ကပ္လို႔ .....................။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၈၊၀၉၊၀၉(၂၀:၄၀)
Saturday, 12 September 2009
ရခိုင့္ အသိစိတ္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲျခင္း
................................................
ဘီစီ ၆ ရာစုအလယ္၌တည္းထားကိုးကြယ္ခေသာ မဟာျမတ္မုနိကိုယ္ပြားေတာ္ျမတ္ရာဇ၀င္ကုိရခိုင္လူမ်ိဳးတိုင္းသိကတ္သည္။ ျမတ္ဘုရားသ်ွင္သည္ ေသလာဂီရိေခၚေက်ာက္ေတာ္ေတာင္ထိပ္တြင္ရပ္နားေတာ္မႈလ်က္ ရကၡပႈရတိုင္းဓညအား ဗ်ာဒိတ္ေတာ္
မြတ္ၾကားသည့္အေထာက္ထားတိကို ရခိုင္ေတာင္ေပါက္ၾကီးေက်ာက္စာမ်ားတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားခကတ္သည္။ ျမတ္ဘုရားေရာက္ျခည္ေတာ္ကို ရခိုင္၊ ရဟန္း သ်ွင္လႈရို႕ ၾကည္ညိုမဆံုးျဖစ္နိန္ကတ္ပံုကို မ်က္စိႏွင့္မွန္းၾကည့္လွ်င္ဘင္ၾကည္ႏႈးမူတိျဖစ္မိသည္။
ယင္းသို႔ေသာ ၾဟည္လ်ားလွသည့္တခ်ိန္တစ္ခါက ၾကီြးသြန္းရုပ္ထုေတာ္ၾကီးကို ရကၡပႈရသားတိ သြန္းလုပ္ခကတ္သည့္သမိုင္းတစ္ရပ္သည္ကမၻာ့လူသားမ်ားဆိုင္ရာ အသိညာဏ္တိုးတက္ေျပာင္းလဲပံုႏွင့္ဆက္စပ္ယူသင့္ပါသည္။ ၾကီြးသြန္းအတတ္ပညာမ်ားမဟိသေလာက္ယွားပါးနိန္ေသာ ထိုေခာတ္ထိုအခါက ရခိုင္လႈမ်ိဳးမ်ားသည္ ယင္းသို႔ေသာ လက္ရာေျမာက္သည့္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ၾကီးကို သြန္းလုပ္ႏိုင္သည္္ကိုသံုးသပ္ေလ့လာၾကည့္လ်ွင္ ရခိုင္မ်ား၏ အသိညာဏ္တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈသည္ အံ့မခန္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
လႈသားမ်ား၏ အသိညာဏ္ေျပာင္းလဲတိုးတက္ပံုကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ႏိုင္ေသာ ကမၻာေပၚမွ အျခားေသာအေထာက္အထားမ်ားမွာ 2750 BC ခန္႕ေလာက္ကတည္ထားခေသာ ပီးရမစ္ မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ပီးရမစ္ တည္ထားမႈရို႕သည္ အႏွပညာလက္ရာ အလြန္ပင္
အဆင့့္ျမင့္လွျပီး၊ေဆာင္လုပ္မႈဆိုင္ရာ အတတ္ပညာမွာလည္း အသားပါလွသည္။ အဆာက္အဦးတစ္ခု ေဆာင္လုပ္လွ်င္ ေဆာက္လုပ္သည့္ အတက္ပညာႏွင့္ အႏွပညာသာမက၊ Team Work လို႔ေခၚေသာ အတူတကြပႈေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈတိ ေရာ
ထီြးနိန္သည္။ လႈသားသဘာ၀ အရ ပႈေပါင္းလုပ္ေဆာင္မွ ဇာအရာမဆိုေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ပႈေပါင္းလုပ္ေဆာင္ကတ္ရန္ေလ့လူသားမ်ား၏အသိသဘာ၀စိတ္မွ လံႈ႕ေဆာ္ပီးတတ္သည္။ ေဒနိန္႕ ကမၻာၾကီးသည္ေဒပိုင္ေခာတ္မွီတိုးတက္လာသည္မွာလူသားမ်ား၏ပႈေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း၏တစ္ေဒသရလတ္ဟုဆိုလ်ွင
္ဇာသူကမွမျငင္းႏိုင္ပါ။
ဘီစီ ၆ရာစုဆိုေသာအခ်ိန္သည္ ကမၻာေပၚထက္က လူသားမ်ားတိုးတက္မႈအစမဟုတ္ပါ။ ထိုအခ်ိန္ထိုအခါက အကြ်န္ရို႕ကမၻာၾကီး၏ တစ္ခုလံုး ေတာနက္မ်ားဖံုးလႊမ္းနိန္လိမ္႔မည္။ လူသားမ်ားအမ်ားစုသည္ အမဲလိုက္ျခင္းျဖင့္အသက္ဆက္ခြင့္တာ၀န္ကိုထမ္း
ေဆာက္ထားကတ္လိမ့္မည္။ကမၻာၾကီး၏မ်ားစြာေသာတိုင္းျပည္ သို႔မဟုတ္ လႈမ်ိဳးစုအႏြယ္မ်ားသည္ တသီးပုဂၢလ နိန္ထိုင္လ်က္ဟိကတ္လိမ့္မည္။ ယဘင္ယေကေလ့ ရခိုင္မ်ား၏ အတူတကြ ပႈေပါင္းပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ လႈ႕က်င့္၀တ္မ်ားခ်မွတ္ျခင္း၊
အႏွပညာႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးအတက္ပညာမ်ားသည္ ထိုေခတ္ထိုအခါႏွင့္ႏွိင္းလ်ွင္ မယံုေလာက္ေအာင္ဘင္တိုးတက္ေျပာင္းလဲနိန္သည္။ ယင့္ခ်င့္ေတာင္မကသိမ့္ဘဲ ရခိုင္မ်ားသည္ ထိုရာစုမတိုင္ခင္ခါကင္ ျမိဳ့ျပႏိုင္ငံမ်ားတည္ေထာင္ႏိုင္ခကတ္သည္။ ဘီစီ၆ရာစုေႏွာင္းပိုင္းကာလမ်ားတြင္ရခိုင္အေတြးအေခၚမ်ားသည္ ေဒနိ ရခိုင္လူ႔အဖြဲအစည္း၏နီထိုင္ပံုကိုဘင္သက္ေရာက္လ်က္ဟိမ့္သည္။ ဗုဒၵ၀ါဒ အေျခခံေသာ လူ႕က်င့္၀တ္မ်ားသည္ရခိုင္လူ႔အဖြဲ႕အတြင္း ဘီစီ ၆ရာစုကပင္ အစပ်ိဳးလာသည္ဆိုလ်ွင္ အကြ်န္မျငင္းပါ။
ရခိုင့္အသိစိတ္တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈတြင္ေျမာက္ဦးေခတ္တြင္ထိပ္ဆံုးကိုေရာက္ဟိလာသည္။ေျမာက္ဦးေခာတ္ရခိုင္အေတြးအေခၚမ်ားသည
္အိမ္နီးခ်င္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အေနာက္ဥေရာပႏိုင္ငံတစ္ခ်ိဳ႕ဘင္အကိုင္းသတ္ႏိုင္ေၾကာင္းသမိုင္းတိကေဖာ္ျပပါသည္။
ေျမက္ဦးေခတ္တြင္ ရခိုင္စာပီ၊အႏွပညာ၊ဂီတ စသျဖင့္ ဘက္စံုက တိုးတတ္လာခသည္။ ရခိုင္စာပီႏွင့္ ရတု၊လကၤာမ်ားသည္ ရိုးမကိုေက်ာ္လ်က္ျမန္မာျပည္ကိုဘင္လႈပ္ကိုင္ႏိုင္ခသည္။ အိမ္ၾဟိ့စံမင္းခေမာင္း၏ အထိမ္းေတာ္ၾကီးျဖစ္ေသာ ဥကၠာပ်ံအမတ္
အား ရခိုင္သံတမန္အနိန္ျဖင့္အင္း၀ကိုေရာက္စဥ္ ျမန္မာဘုရင္က ရာဇသၾကၤန္နာမည္ျဖင့္ ေျမွာက္စားဖႈးသည္။ အဂုေခတ္ ဒီမိုကေရစီဟုထင္ယွားလာေသာ အေတြးအေခၚစနစ္တစ္မ်ိဳးသည္ ရခိုင္ေျမာက္ဦးေခတ္တြင္ ၾဟင္သန္နီေၾကာင့္ေလ့လာသိဟိရသည္။
ဥကၠာပ်ံမွ အင္း၀ပေဒသရာဇ္ စနစ္ကိုမၾကိဳက္၍ေ၀ဖန္သည္ကို အမ်က္ထြက္ေတာ္မႈေသာ ျမန္မာအင္း၀ ဘုရင္သည္ ဥကၠာပ်ံအား ေျမက္ဦးသို႔ အယင္ျပန္ခိုင္းဖႈးသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ အေထာက္အထားတိကိုသံုးသပ္ျခင္းအားျဖင္း ရခိုင္ရို႕အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္
သည္ တစ္ျခားအိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ကြာျခားမႈဟိလိမ့္မည္။
ေဆာက္လုပ္မႈဆိုင္ရာအႏွပညာဘက္တြင္လည္း ရခုိင္ရို႕သည္အံ့မခန္းတိုးတက္ေျပာင္းလဲနိန္ေၾကာင္းသမိုင္းတိက ေျပာျပနိန္ပါသည္။ေျမာက္ဦးေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္ထားကိုးကြယ္ခေသာ ဘုရား၊ပုထိုး၊သိမ္ေတာ္မ်ား၏ ေဆာက္လုပ္မႈဆိုင္ရာစြမ္းရည္သည္ ကမၻာတြင္စံတင္ေလာက္ႏိုင္သည္။ ေက်ာက္တံုး၊ေက်ာက္စိုင္မ်ားႏွင့္တည္ထားကိုးကြယ္ခေသာ ထိုပုထိုးေတာ္ အဆူဆူရို႕သည္ ရခိုင္မ်ား၏ အသိစိတ္တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈအဆင့္ဆင့္သက္သီမ်ားျဖစ္သည္။ ထုကၠန္ပုထိုးေတာ္ၾကီးတည္ေဆာက္ပံုကိုအေနာက္ႏိုင္ငံကပညာသ်ွင္တစ္ခ်ိဴ႕ကပင္ခ်ီးက်ဴးထားျပီးရခိုင္မ်ား၏တိုးတက္ခပံုသည္
မေခေၾကာင္းမွတ္ခ်က္ျပဳကတ္သည္။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၁၊၀၉၊၀၉
Friday, 28 August 2009
ဘရဘေရ ျပိဳကြဲေသာအခါ
ဘရဘေရ ျပိဳကြဲေသာအခါ
................................
ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားမႈ၊ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္က်ေရာက္မႈ၊ ချပားသတ္အာဏာသိမ္းယူမႈ မ်ားသည္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အား ကင္ဆာလိုက္စားပိုင္ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္းဆားမရ၊ရီမရ ဘရဘေရ ျပိဳကြဲမႈတိဘက္ကို ဦးတည္ဇီသည္။ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္က်ဆံုး
နီသည္ကို လိမ္ညာ၍မရႏိုင္ပါ။ဘဇာေၾကာင္းဆိုေသာ္ ထိုအရိပ္အေရာင္မ်ားသည္ ျပည္သူမ်ား၏ မ်က္လံုးတြင္ေရာင္ျပန္ခတ္နီျခင္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ကမၻာေပၚတြင္ တစ္ဘီလီယံမ်ွေသာ လူထုသည္ ဘရဘေရ ျပိဳကြဲမူ၊အရိပ္အႏၱရာယ္သန္းနီေသာ တိုင္းျပည္မ်ားတြင္နီထိုင္လ်က္ဟိကတ္ပါသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ တိုင္းျပည္ေဂါင္းေဆာင္မ်ားသည္ မိမိရို႕၏ တိုင္းျပည္တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို ျပိဳင္ဘက္တိလက္သို႔ရီစက္ခ်ထားရျပီး တိုင္းျပည္၏ျမိဳ့ေတာ္တိကိုရာ တြယ္ကပ္ထားရသည္။ အစိုးရအမ်ားစုသည္ ျပည္သူမ်ား၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္တိကိုပင္လုပ္ပီးႏိုင္စြမ္းမဟိကတ္ပါ။ လုပ္လဲလုပ္ပီးခ်င္စိတ္မဟိကတ္ပါ။ အစိုးရအမ်ားစုသည္ အာဏာအလြဲသံုးစာလုပ္မႈ၊ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမႈမ်ားႏွင့္ ျခီတိုင္ယိုင္နီကတ္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ တည္ျငိမ္မႈမဟိေသာ တိုင္းျပည္သည္တြင္းဆံုးက်မည္လကၡဏာဘက္ကိုဦးတည္နီသည္။ ထိုသို႔ေသာတိုင္းျပည္မ်ားသည္ ကမၻာၾကီး၏ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျခိမ္းေျခာက္နီေသာေျဗာက္အိုးစနက္တန္မ်ားလည္းျဖစ္သည္။
ယင္းသို႔ေသာတိုင္းျပည္မ်ားသည္ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ၊ရာဇ၀တ္ဂိုင္းတိႏွင့္မ်က္ကန္းႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းတိေပါက္လာဇီရန္ ၾကက္ဥအပႈပီကိရိယာတိႏွင့္တူသည္။ ယင္းသို႔ေသာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ထိုသို႔ေသာတိုင္းျပည္မ်ား၏အားနည္းခ်က္ကို မိမိရို႕၏အခြင့္အေရးအထူးအျဖစ္ျမင္တတ္ကတ္သည္။ ဥပမာ ျပရလ်ွင္ျမန္မာႏိုင္ငံ၏မတည္မူတိကိုအခြင့္ေကာင္းယူလ်က္ ရခိုင္ျပည္အား ႏွစ္ပိုင္းပိုင္းရန္ၾကံနီေသာ မူဆလင္အုပ္စု(ရခိုင္အေခၚ ကုလား)၊ဆိုမားလီးယားမွ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕မ်ား၊အာဖကန္မွာ တာလီဘန္ စသည့္အဖြဲမ်ားပါ၀င္သည္။
ပထ၀ီအနီအထားမ်ားသည္လည္းတိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ဒဏ္ရာရလြယ္၍ မတည္ျငိမ္မူတိဘက္သို႔ရပ္ေစာက္က်လားဇီႏိုင္သည္။ တည္ျငိမ္မႈမဟိေသာအိမ္နီခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားေၾကာင့္လည္းတိုင္းျပည္တစ္ျပည္သည္အႏၱရာယ္ရင္ဆိုင္ရႏိုင္သည္။ အီရတ္စစ္ပြဲမ်ား
ေၾကာင္း ဒုကၡသည္အညာရီေပါက္မူမ်ားကိုဆီရီးယား ႏိုင္ငံကခံစားသည္မ်ားကိုသံုးသပ္ၾကည့္ပါ။ အကြ်န္ရို႕ႏွင့္အပါးဆံုးဥပမာမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ျမန္မာ၊ရခိုင္ဒုကၡသည္မ်ားအညာရီေပါက္မႈျဖစ္သည္။ လူဦးေရအလြန္တရာမ်ားျပားလွေသာ ဘိန္းကလားေဒ့ခ်္ႏို္င္ငံ
သည္ အထူးစပါယ္ခ်ယ္စိန္ေခၚမႈတိ္ကိုရင္ဆိုင္နီရသည္။ အက်ိဳးဆက္မ်ားအျဖစ္ ထိုစိန္ေခၚမႈမ်ားကိုအကြ်န္ရို႕ရခိုင္ျပည္ကလည္းခါးစီးခံနီရသည္။ ကမၻာေပၚဟိ ခ်ပ္(ဒ္)ႏိုင္ငံသည္လည္း ႏိုင္ငံ၏အေျခခံစီးပြာေရးမႈတိခ်က္မွတ္ရာတြင္ အယႈံးတိႏွင့္ရင္ဆိုင္နီရသည္။
ေျမၾသဇာမေကာင္းမႈ၊ရီရဟိမႈနည္းပါးမႈဟိေသာကုန္းျမင္႔ႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္းႏိုင္ငံ၏လိုအပ္ခ်က္တိကိုျဖည့္ဆည္းႏိုင္ရန္စိန္ေခၚမႈတိႏွင့္
ရင္ဆိုင္ရတတ္သည္။ သံယဇာတေပါၾကြယ္၀ေသာ ကမၻာေပၚဟိ ရခိုင္ျပည္ ႏွင့္ ကြင္ဂို တိုင္းျပည္မ်ားသည္ထိပ္တန္းမွအဖယ္ခံထားရသည္။ စြမ္းအင္ၾကယ္၀မႈ၊ေက်ာက္သံပတၱျမားေပါမ်ားျခင္းမ်ားသည္ တိုင္းျပည္၏ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ လႈ႕မလိုင္အတန္းအစားတိအၾကား ဟခရီက်ျပိဳင္ဆိုင္မူတိဘက္ကိုဦးတည္ဇီကာေနာက္ဆံုးတြင္ တိုင္းျပည္သယံဇာတက်ိန္စာသင့္မႈတိႏွင့္က်င္ကိုင္ကတ္ရသည္။
ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္သမိုင္းဆိုင္ရာ တင္းၾကပ္နီေသာအေျခအနီမ်ားေၾကာင္းလည္းတိုင္းျပည္တြင္းျပႆနာမ်ားယွဳပ္္ထီြးစီႏိုင္သည္။ အာဖရိကတိုက္၏ထိပ္တန္းငါးႏိုင္ငံသည္အေကာင္းဆံုး သက္သီျဖစ္သည္။ " ကိုလိုနီနယ္ခ်႕ဲရို႕ ဆီးေဆာက္ကေရာက္ ေျမတိုင္း
တာသတ္မွတ္မူတိစြာ လူမ်ိဳးစုတိအၾကား သဘာ၀မက်ေရ ျပည္နယ္တိျဖစ္ေပၚဇီပါေရ" ဟု Fund Of Peace အဖြဲဥကၠဌ Paulline H.Baker မွေျပာသည္။ ယင္းသို႔ေသာ နယ္ေျမမ်ားသည္ လူတစ္ဦးစီ၏ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ေပၚလြင္လာမႈႏွင့္ စစ္မွန္ေသာအစိုးရ
တစ္ရပ္အျဖစ္ရပ္တည္လာမႈကို အားမပီးဘဲ အာဏာပိုင္မ်ားထာ၀ရၾဟင္သန္ေရးကို ဇန္းဘြတ္ကိုင္တတ္သည္။ အဖရိကတိုက္၏တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ျဖစ္ေသာ ဆီနီေဂါ သည္ကိုလိုနီရို႕၏ေအာင္ျမင္ေသာ သီတမ္းစာ တစ္ရြက္ျဖစ္သည္။ " သိသာတိုးတက္ေတ၊ေခါင္းေဆာင္မူတိဟိေက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ေရ အက်ိဳးအျမတ္ျဖစ္ထြန္းႏိုင္ပါေရ" ဟု Mr.Baker မွထပ္ေျပာသည္။
အဂြင့္ဂြင့္မွန္ပါသည္။ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္၏ တည္ျငိမ္အီးခ်မ္းမႈကိုဖန္တီႏိုင္ျခင္းသည္ အုပ္ခ်ဴပ္သူအစိုးရေပၚတြင္လံုး၀မႈတည္နီပါသည္ ဟုႏိုင္ငံေရးသိပၹံပညာသ်ွင္ D.College ကေျပာပါသည္။ အစိုးရတစ္ရပ္အနိန္ျဖင့္ တရားမ်ွတ၍တိက်ခိုင္မာမွန္ကန္
ေသာမူ၀ါဒေရးရာမ်ားခ်မွတ္ျခင္းျဖင့္ အလားလာဟိေသာႏိုင္ငံတြင္းရင္းနွီးျမွပ္ႏွံမႈမ်ားကိုလင္သ်ွာဆိုႏိုင္ပါသည္။ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မႈတိကိုေလ်ာ့ပါးလားစီႏိုင္သည္။ ကမၻာဘဏ္ႏွင့္ ကုလသမၼဂ က့ဲသို႔ေသာ အဖြဲ႔မ်ားမွ အကူအညီ
ရယူျခင္းသည္လည္း ႏွမ္းထြက္ႏွင့္မွန္ခ်က္ကိုက္ခ်င္မွကိုက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ေယဘင္ေယေကေလ့ ကမၻာေပၚတြင္ အိႏၵယႏွင့္ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံမ်ားသည္ စိတ္လႈပ္သ်ွားဖြယ္ေကာင္းေသာဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားႏွင့္ေအာင္ျမင္မႈရနီကတ္သည္ကိုမျငင္းႏိုင္ပါ။
ကုလတပ္မ်ားမွစစ္ေရးစစ္ရာမ်ားႏွင့္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတည္ျငိမ္ေရးကို၀င္ေရာက္ကယ္တင္ျခင္းတည္းဟုေသာအဓိပၹာယ္ေဆာင္သည္ပန္းခ်ီးကားခ်ပ္ကို
အယင္စလိုမဆြဲသင့္ပါ။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယင္းပန္းခ်ီကားခ်ပ္သည္အမိုက္ပံုးႏွင့္မိတ္ဆက္ရႏိုင္ပါသည္။
ထိုသို႔ျပဴမႈျခင္းေၾကာင့္ အိပ္ေပါက္ႏွင့္ဖားေကာက္ခရေသာ ကမၻာျဂိဳလ္ေပၚမွ ေျခာက္ႏိုင္ငံ၊ခုႏွစ္ႏိုင္ငံတိထဲတြင္ အီရတ္ႏွင့္အာဖကန္နီစတန္္ႏိုင္ငံတိပိုင္္မေသခ်ာ မေရရာမူတိႏွင့္ထိပ္တိုက္တိုးလားႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ႏိုင္ငံက ဆိုမားလီးယား ပါ။ ပထ၀ီအနိန္အထား၊သမိုင္းဆိုရာႏွင့္မ်ိဳးႏြယ္ျပႆနာတိႏွင့္ က်င္ကိုင္နီရေသာ ဆိုးမားလီးယားႏိုင္ငံသည္ ကမၻာေပၚတြင္ဆြဲေဆာင္မူ၏ေတာင္တဘက္ကိုေရာက္နီသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။
ေယေကေလ့ ေဒနီရာတြင္မီးစရာတစ္ခုေပၚလာပါသည္။ မိမိ၏ပိုင္နက္အားလံုးကိုမထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ ကိုလံုဘီယာႏိုင္ငံ က်ဆံုးနီပါလာ?? ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သီြးထြက္သံယိုသတ္ျဖတ္မူတိႏွင့္ခါးသီးစြာရင္ဆိုင္ခရေသာ ကန္ညာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာက်ဆံုးမႈအလားအလာဟိတိုင္ျပည္ဇယား ၂၆ မွ ၂၄ သို႔ ေဒႏွစ္တြင္ခံုတက္လိုက္သည္။ ယဘင္ကေလ့ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ကင္ညာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းသ်ွင္မ်ား၏ထုကၠန္မႈမ်ားသည္တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္က်ဆံုးမႈကိုဇာေလာက္အာမခံခ်က္ပီးႏိုင္ပါဖို႔လဲ။
သတိၾကီးေသာတိုင္းျပည္တစ္ျပည္၏ပညာတတ္မ်ားသည္ ဆီးေဆာက္ကေရာက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိကို ေစာင့္ၾကည့္နီတတ္ပါသည္။ လူအမ်ားစုသည္တိုင္းျပည္တစ္ျပည္၏ သမိုင္းေၾကာင္းဆိုင္ရာသဘြတ္အူျပႆနာတိကို အလြယ္ေခ်မိေပ်ာက္တတ္သည္ဟု
ဟာ၀ါယီသကၠသိုယ္မွ ပါေမာကၡ Mr.Tarcisius Kabutaulaka ကေျပာပါသည္။ "ကမၻာအင္အားအၾကီးဆံုးႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေတ အေမရိကန္ႏိုင္ငံစြာေရ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လို႔ ျပာဘံုဘ၀ကနိန္ ရံုးထလာရစြာပါ၊ တစ္ျခားႏိုင္ငံတိကိုလည္း အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ
သီြးထြက္သံယိုမႈမဟိဘဲ အကြ်န္ရို႕ပိုင္ႏိုးထစီခ်င္ပါေရ။ အကြ်န္ရို႕မူ၀ါဒေရးရာတိကို မီြးစပ္ၾကည့္ျပီးေက ေလးဘက္ေလးစိက သံုးသပ္ၾကည့္စီခ်င္ပါေရ" လို႕ သူကထပ္ေျပာခသည္။
ေနာက္ဆံုးဘိတ္ေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံက်ယံႈးနိန္လာ၊မနိန္လာဆိုစြာကို ယင္းနိုင္ငံက ျပည္သူတိအေျဖက အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သူရို႕မ်က္လံုးတိက "ငါရို႕တိစြန္႔ပစ္ခံထားရယာ" သို႔မဟုတ္ " စီရင္ခ်က္တိ ရွင္သန္လာယာ" ဆိုခကတ္ေက။
ေက်းဇုတင္ပါသည္။
2009,September လထုတ္ National Geographic မွ Robert Draper ရီြးသားေသာ When Things Fall Apart ေဆာင္းပါးကို အကြ်န္၏ ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚမ်ားနွင့္ေပါင္စပ္ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
(ေဒေဆာင္းပါးကိုၾကိဳက္ေတပိုင္မ်ွ၀ီႏိုင္ပါသည္။)
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၈၊၀၈၊၀၉
Monday, 17 August 2009
ခ်စ္လို႔ေျပာစြာပါ
-----------
ႏြမ္းမလားခင္
အလွမာန္ကို
ေခ်ာ့လိုက္ပါေ၀
ေမာင္ႀကီးခ်စ္ေတ
ပန္းပြင့္ေခ်...။
ယင္းပိုင္မဟုတ္ေက
သၤခါရ ချပားသတ္မူေအာက္မွာ
ျဗားစားလားဖို႔ေဒ...။
နင့္နားမွာ ရစ္သီရစ္သတ္
ယင္ေကာင္တိ လာဟပ္စြာ
အဂယင့္မထင္ကဲ့...။
ယင္းခ်င့္တိစြာ
ငါ့ရို႕အမ်ိဳးကို
ျပတိုက္ပို႔ဖို႔ ပ်င္နီစြာ...။
အရြက္ေခ်လႈပ္စြာ
ၾကည့္ပနာရယ္ခ်င္ေရ
ပန္းပြင့္ေခ်ကို
စကားေခ်ခ်ိဳခ်ိဳနန္႔
မပြင့္တပြင့္ေျပာ
ဗ်င္းဘလိုက္သံၾကားေက
မ်ိဳးခ်စ္ေမာင္ရခိုင္
ရင္နာလို႔မဆံုးႏိုင္...။
အမ်ိဳးခ်စ္ေတလို႔
သက္သီျပဳခ်င္ေက
ရကၡိတအားမာန္
ထာ၀ရရွင္ႏိုင္ေအာင္
စိတ္အလိုကိုေလ်ာ့
သာယာမႈကို
သမာဓိနန္႔ ဇမၻတ္ကိုင္
ေတာင့္ခံႏိုင္မွ
အတန္က်ဖို႔ေယ...။
မဟုတ္ေကေတာ့ခါ
အမ်ိဳးသီလကိုၿခီႏႈန္႔သတ္
အမ်ိဳးစေပ်ာက္
ပိုးစေဖာက္ေက
ငါ့ရို႕အဖတေယာက္
တသက္လံုးရင္က်ိဳးလီဖို႔ယာ...။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၆၊၀၈၊၀၉
Sunday, 2 August 2009
ေတာ္၀င္သူရို. သီြးသစၥာ (အခန္းဆက္၀တၳဳရွည္)
ေတာ္၀င္သူရို. သီြးသစၥာ (အခန္းဆက္၀တၳဳရွည္)
.............................
(၁)
နိရက္။........ ။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ ရက္
အခ်ိန္။...... ။ရခိုင္စံေတာ္ခ်ိန္ မိုးထဖက္ ၁၁:၀၀ နာရီ
နီရာ ။...... ။ ရခို္င္ျပည္၊ ဖရံုကာကြ်န္း
" ဘာဘာ, ေျမာက္ဦးကို ဘုရားဖူးလားဖို႔ ဆိုေက သားေခ်ေလ့ လိုက္ခ်င္ပါေရ။" ၁၀ ႏႈစ္သားအရြယ္ ျမတ္မင္ဦး သည္ သူ႔အဖကို အားကိုးတၾကီးႏွင့္ ခြင့္ေတာင္းလိုက္သည္။
ျမတ္မင္းဦးသည္ ရခိုင္ျပည္ဟိ ဖရံုကာကြ်န္းထက္ရြာတစ္ရြာတြင္ ၁၉၈၀ ခုႏႈစ္က
မီြးဖြားသည္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ဒီဇင္ဘာလ ၃၁ ရက္နိသည္ သူ၏ ဆယ္ႏွစ္ျပည့္ မီြးနိျဖစ္သည္။ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၃၁ နိတြင္ ေျမာက္ဦးကို ဘုရားဖူးလားမည္ျဖစ္ေၾကာင့္ ရြာလယ္ေကာင္ဟိစံပယ္ပင္ၾကီးတြင္ ကပ္ထားေသာ ေၾကာ္ျငာစာကို ျမတ္မင္းဦးတစ္ေယာက္
အေခါက္ေခါက္ဖတ္နီမိသည္။
သူသည္ " ေျမာက္ဦး" ဟုသည့္ နာမည္ၾကားသည္ႏွင့္ ၾကက္သီးတိထလာကာ ရင္ထဲတြင္နာမည္မသိေသာ ေ၀ဒနာတစ္ခု ခံစားမိသည္။ ေျမာက္ဦး ဟုသည့္နာမည္သည္ ျမတ္မင္ဦး ၆ ႏွစ္သားေလာက္က စၾကားဖူးသည္။
ထိုအခ်ိန္က ျမတ္မင္းဦး ရို.ရြာတြင္ စာေဟာဆရာမ်ားလာလ်က္ ရခိုင္သမိုင္းေၾကာင္းမ်ား ေဟာေျပာျပေလ့ဟိသည္။
"ေျမာက္ဦး" ဟုေသာျမိဳ့နာမည္ကို ပထမ ဆံုးၾကားစနိတြင္ ျမတ္မင္းဦးသည္ အမိသယ္ရင္ခြင္ထက္တြင္ ဆို႔ေအာင္ငိုသျဖင့္ သူ႔အမိသည္
ရခိုင္သမိုင္းေၾကာင္းဆံုးေအာင္နားမေထာင္ႏိုင္ဘဲ ထလားလိုက္ရသည္။ယင္းေနာက္္ ၄၊၅ ႏႈစ္အတြင္း ေျမာက္ဦး ဆိုသည္နာမည္ႏွင့္ ျမတ္မင္းဦး အသားက်လာသည္။ ရြာသို႔ စာေဟာဆရာမ်ားလာလွ်င္ ျမတ္မင္းဦးသည္ သူငယ္ခ်င္းကစပ္ဖက္တိကို စြန္႔ခြာလ်က္္ၾဟိ့ဆံုးမွာထိုင္ကာ နားရြက္မခတ္ႏိုင္ေအာင္နားေထာင္တတ္သည္။ သူသည္ တျခားအေသ်ွတိႏွင့္ကြာျခားသည္မွာ ရခိုင္သမိုင္းအေၾကာင္းတိေျပာလွ်င္ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးတည္လ်ွက္ ထမင္းမိ ဟင္းမိ နားေထာင္ေလ့ဟိသည္။ အဂုေလး ေျမာက္ဦး ဘုရားဖူး ဆိုသည္အသံကိုၾကားသည္ႏွင့္ ၁၀ႏွစ္သားအရြယ္ ျမတ္မင္းဦးသည္ လားဘိုက္ခ်င္သည့္စိတ္တိႏွင့္က်င္ကိုင္နီရသည္။
" သားေခ်ေလ့ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ယာ၊ ယင္းနိဆိုေက၊ အထိမ္းအမွတ္အနီနန္႔ လာျပဘိုက္ခီ၊ အဖသယ္။" ျမတ္မင္းဦးအမိက ၀င္ေထာက္ပီးသည္။
ျမတ္မင္းဦးအမိသည္ သူ႔ကို ကုိယ္၀န္လြယ္ခါက ဆန္းၾကယ္ေသာအိမ္မက္တိမက္ဖူးသည္။ သီြးအိုင္မ်ား၊လူသီ
အေလာင္းတိၾကားထဲက မင္း၀တ္တံဆာႏွင့္ ျမင္းထက္ကလူတစ္ေယာက္၊ ၾကီးမားေသာ ဘုရားပုထိုးတိထဲက လူတိရယ္သံ စေသာ နိမိတ္တိျမင္မက္သည္။ ယင္းေၾကာင့္ျမတ္မင္းဦးအမိသည္သူမ၏သားတြင္ေျမာက္ဦးႏွင့္ဆက္စပ္မူတစ္ခုခုဟိလိမ့္မည္ဟုယံုၾကည္နီသည္။
ေယဘင္ေယေကေလ့ ျမတ္မင္းဦး အဖသယ္သည္ သူ႔သားအတြက္စိုးရိမ္သည္။ ေျမာက္ဦးေရာက္သည္ႏွင့္
တစ္ခုခုျဖစ္လားမွာေၾကာက္သည္။ ဘဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ သူ႔သား၏ မူမမွန္ေသာ အေသ်ွစရိုက္ကို အကဲခတ္လာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။အမိသယ္ႏွင့္ ျမတ္မင္းဦး ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ပူဆာမူေၾကာင့္ေနာက္ဆံုး သူ႔သားအဆိုကို သူခြင့္ျပဳလိုက္ရသည္။
" ေအး ... ေအး .. သားေခ်ေလ့ ၁၀ ႏႈစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အနီနန္႔ ဘာဘာ ေခၚလားပါေမ ေ၀..သားေခ်ကို" ဆိုေသာ ခြင့္ျပဳခ်က္ရျပီးေနာက္
ျမတ္မင္းဦးသည္ အလြန္ေပ်ာ္လ်က္ ရြာၾကားထဲကို ဖင္ပုပါေအာင္ျပီးလားေလသည္။ သူ႔ အမိႏွင့္ အဖသယ္ကေလ့ သားေခ်ကိုၾကည့္လိုက္ အျပံဳးတိကိုယ္စီႏွင့္။
ျမတ္မင္းဦးရို.ဘုရားဖူးဘုတ္သည္ ဂစၥပနဒီျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္းစံုဆင္းလာသည္။ ဘုတ္ထက္ ကလ၀(ေလာ္စပီကာ) က ဦးေမာင္သိန္း ေတးျခင္းသံ ညံ့ထြက္နီသည္။ ဘုတ္ထက္တြင္ ဘုရားဖူးခရီးသယ္တိသည္ သူစြာႏွင့္သူ အလုပ္သ်ွပ္နီကတ္သည္။ အေသ်ွတိ
လည္းဘာသာဘာ၀ ကစပ္နီကတ္သည္။
ျမတ္မင္းဦသည္ ဦးရစ္ေတာင္ ေစတီကို ျမင္သည္ႏွင့္ ဘုတ္ဦးဘက္ကို ထြက္လာျပီး တမိတေမာၾကည့္နီမိသည္။ သူ၏စိတ္ထဲမွာလည္း အယင္ကေဒနီေရာက္ကိုေရာက္ဖူးပိုင္ခံစားနီရသည္။ ျမတ္မင္းဦ ဦးရစ္ေတာ္
ေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးကို ဦးခိုက္လိုက္ျပီး အေဖာ္တိဘက္ကို ျပန္လာသည္။ ျမိဳ့ေဟာင္း ေခ်ာင္းကို စ၀င္မိသည္ႏွင့္ ျမတ္မင္ဦး ဂနာမျငိမ္ျဖစ္လာသည္။ ေျမာက္ဦးကို အယင္ေရာက္ေအာင္ျမတ္မင္းဦး ခုန္ဆင္းဘလိုက္ခ်င္သည္။ ေျမာက္ဦးဆိပ္ကမ္းကိုဘုတ္
ကပ္သည္ႏွင့္ ျမင္မင္းဦးစိတ္ထဲတြင္ အိမ္မက္မက္နီပိုင္တိြသည္။
တစ္ခုခုေတာ့ခါ တစ္ခုခု။
ဆိုက္ကားတိႏွင့္ ဗႏၵဴလေက်ာင္းအလား လမ္းတစ္ေလ်ာက္လံုးကို ျမတ္မင္းဦးအယင္ ကေရာက္ဖူးနီပိုင္တိြသည္။ ယေကေလ့ သူအေတြးမ်ားသည္ ေရာင္၀ီေရာင္၀ါးမ်ားသာျဖစ္သည္။ တစ္ခုကိုတတိကက်မေျပာျပႏိုင္။ သူစိတ္ထဲမွာေလ့ ငိုခ်င္ပိုင္တိြသည္။ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအေရာက္တြင္ ျမတ္မင္ဦးသည္ ေက်ာင္းတစ္ပတ္ ပတ္ၾကည့္နီမိသည္။ ရီးကန္ေဘးတြင္ ျမက္စားနီေသာျမင္းနီၾကီးအပါးကိုကတ္လ်က္ လက္ႏွင့္ပြတ္သတ္နီမိသည္။ ျမင္းနီၾကီးသည္ ျမတ္မင္းဦးကို သူႏွေခါင္းႏွင့္လာနမ္းျပီးခ်စ္ခ်င္ဖြယ္အမူအရာျပသည္။
ျမတ္မင္းဦး၏ ထူးဆန္းေသာအမူအရာတိကို သူအဖက ဓမၼာရံုကနီအကဲခတ္နီသည္။ ျမတ္မင္းဦး၏ မ်က္ႏွာတြင္ ၾကည္ႏူးမိအရိပ္တိသန္းနီသည္။
အျပစ္ကင္းေသာသူ၏ႏွမ္းခမ္းေခ်တိသည္ ကန္ရီျပင္ကို ေငးလ်က္ အျပံဳးပန္းေခ်တိ၀ီဆာနီသည္။ ကစပ္မက္ေသာ ျမတ္မင္းဦးသည္ ေျမာက္ဦးေရာက္သည္ႏွင့္ အလြန္ပင္တိတ္ဆိတ္နီသည္။ စကားေလ့ မီးမွေျပာသည္။ ယင္းအျပင္ တစ္ေယာက္တည္နီ
ရစြာကို ခံုမင္တတ္လာသည္။ သူအဖသည္ ျမတ္မင္းဦတြက္ စိုးရိမ္လာမိသည္။
" သားေခ်.. မင္းဦး ... ညဇာထမင္းစားဖို႔ ပါလတ္ဖိ။ ယာ..ေဒမွာ ငါးေျခာက္ေခ်နန္႔ ခရမ္းသီးေရာခ်က္စား ၾကိဳးဘိုက္ခလိုက္ကား.....။ ေယျပီးေက ညဇာဘက္ လမ္းေလ်ွက္ထြက္ကတ္ဖို႔။"
အဖသည္လွမ္းေခၚေသာေၾကာင့္ ျမတ္မင္းဦး ဓမၼာရံုဘက္ ျခီဦးလွည့္လာသည္။ ညဇာ ထမင္းစားလိုက္ျပီး ျမတ္မင္းဦး သူ႔အဖႏွင့္ ျမိဳ့ထဲလွမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာသည္။ ဘုရားပုထိုးတိၾဟိ့နားေရာက္လွ်င္ ျမတ္မင္ဦးသည္ ျခီစံုရပ္လ်က္ ေငွးၾကည့္နီျခင္းေၾကာင့္ သူ႔အဖက လက္ဆြဲေလွ်က္နီရသည္။ ညစ်ီး၌တနားပတ္ၾကည့္လ်က္အေမွာင္ထုၾကီးစိုးလာျခင္းေၾကာင့္ သူရို.သားအဖ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို႔ျပန္လာကတ္သည္။ မိုးထခါ ဘုရားဖူဖို႔ အေစာၾကီးထရဖို႔ဟိသိမ့္သည္။
ျမတ္မင္းဦးသည္ ဓမၼာရံုေ၇ာက္သည္ႏွင့္ အေသ်ွပီပီ ခ်က္ခ်င္းအိပ္ပါလားသည္။ ညဥ့္မသန္းေခါင္ အေရာက္တြင္
"နွမေခ်၊ ႏွမေခ်...။ ေမာင္ၾကီး.. ေမာင္ၾကီး.. လိုက္လာဖို႔"
ဟုေအာ္ေယာင္လီရာ ဓမၼာရံုတစ္ခုလံုးႏိုးက်သည္။မုိးလင္းသည္ႏွင့္ ျခီက်င္ဘုရားဖူးအစီစဥ္စသည္။ ျမတ္မင္းဦးသည္ သူ႔အေဖာ္္တိႏွင့္မနီဘဲ ၾဟိ့က ဦးေဆာင္ေလ်ွာက္နီသည္။ သူ၏စိတ္
ထဲတြင္ ေဒနီရာ ေဒလမ္းတိကို ေရာက္ဖူးနီပိုင္တိြသည္။
ဘုရားဖူးခရီးသည္မ်ားသည္ ပထမဆံုး သ်ွစ္ေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးမွစကာ၊ ရခိုင္တန္ခိုးၾကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ထုကၠသိမ္၊ အံေတာ္၊ေလးမ်က္ႏွာ၊ ေလာင္ပြန္းေျပာက္၊အေနာ္မာ၊ ဓာတ္ေရြဂူ၊ ႏွင့္မာန္ငါးပါး
အစံုဖူးကတ္သည္။ သူရို.သည္ ဘားမီး ဘားကရား ဂူကိုေလ့ေရာက္သည္။ ဖိုးေခါင္ေတာင္ထက္သို႔တတ္လ်က္ ေျမာက္ဦးရႈခင္းကို ခံစားကတ္သည္။ ညနီ ၃ နာရီ ၄၀ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ဘုရားဖူးအဖြဲဘုတ္ဆိတ္ကိုဆင္းဖို႔ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းကို ျပန္လာကတ္ရန္ ျပင္ကတ္သည္။ တစ္ညအိပ္ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ျဖစ္သျဖင့္ ည ၅နာရီတြင္ဘုတ္စထြက္မည္ျဖစ္သည္။ယင္းအခ်ိန္တြင္ ျမတ္မင္းဦးသည္ ျဗန္းႏွင့္ အဖသည္ကို ေတာင္းဆိုမူတစ္ခုျပဳလာသည္။
" ဘာဘာ ..သားေခ်.. ကိုးေသာင္းဘုရားကို လားခ်င္ေရ။ သားေခ်ကို ေက်းဇုုျပဳျပီးလိုက္ပို႔ပီးပါ" ။
ဟုတ္ပါသည္။ ေဒဘုရားဖူးအဖြဲ ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးကုိ လားမဖူးကတ္ပါ။ ပဇာေၾကာင္းဆိုေသာ္ ယင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးတြင္ေတာတိေယာက္လ်က္ဟိျပီး ကင္းျမီြမ်ားပင္ ခိုေကာင္းနီသည္ဟု ျမိ့ဳခံမ်ားကေျပာကတ္ပါသည္။ " အေ၀း သားေခ် မျဖစ္၊ ဘာဘာရို ရြာကို ျပန္ဖို႔ရာ၊ သားေခ် ၾကီးလာခါ အရာ တစ္ခါလာ၊ ယင္းမွာ ျမီြတိ၊ကင္းၾကီးတိဟိေရလတ္"။ ေယေကေလ့ ျမတ္မင္းဦ နားမေထာင္။ ငိုလ်က္
္" ဘာဘာ..အဟီး ဟီး .. သားကို လုိက္ပို႔ပီးပါ.. သားေခ်ကို လိုက္ပို႔ ပီးပါ။ သားေခ် အ၀ီးက ျမင္ရေကေလ့ ေက်နပ္ပါေရ..ဟီးဟီး သားေခ်ကို လာျပပါ ဘာဘာ..သားေခ် ေတာင္းပန္ပါေရ.."
ယင္းပိုင္ ဆို႔ပါေအာင္ ေျမမွာလူးငိုေသာေၾကာင့္ အဖသယ္လည္း အေဖာ္တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ေခၚလ်က္ ျမင္းလွည္းတစ္စီးႏွင့္ အျပင္းလိုက္ပို႔ရသည္။ ျမတ္မင္းဦးရို.ျမင္းလွည္းသည္ ကိုးေသ်ွာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီး အေနာက္ဘက္တစ္နီရာတြင္ရပ္သည္။
ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးကား ေတာတိႏွင့္အံုဆိုင္းနီသည္။
ျမတ္မင္ဦးသည္ သူၾဟိ့က ကန္းေခ်နားသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ ထိုကန္ေဘာင္ထက္မွ သူ ပုထိုးေတာ္ၾကီးကို ၾကည့္ခ်င္ပံုေပါက္သည္။ သူကန္ေဘာက္ထက္တက္လို္က္ခ်ိန္တြင္ သူအဖက ျမတ္မင္းဦး အနားမွ လာရပ္သည္။ ျမတ္မင္းဦးသည္ ကန္ထဲတြင္ ဖူးပြင့္နီေသာ ၾကာနီပန္း၊ၾကာျဖဴပန္းတိ ကိုၾကည့္နီစဥ္တြင္ မ်က္လံုးမွ မ်က္ရည္တိ စီးက်လာျပီး ရပ္ေစာက္ မူးလဲက်လားသည္။ ျမတ္မင္းဦး အာရံုတြင္ အေမွာင္ကမၻာၾကီးစိုးလားလီသည္။
(၂)
နိရက္။......... ။ ၂၀၀၀ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၃၁
အခ်ိန္။........ ။ရခိုင္စံေတာ္ခ်ိန္ နိျခင္းဖက္ ၂ နာရီ
နီရာ ။ ..........။ ရခို္င္ျပည္၊ စစ္ေတြ
" ေဟး ..ေကာင္မ သန္ဦးခိုင္၊ သူငယ္ခ်င္း ကေကာင္းပင္ေလ့ မိုင္ေရကာ"
ပြိင့္ကမ္းျခီတြင္ အေညာင္းလာေျဖကတ္ေသာ သန္းဦးခိုင္ရို.သူငယ္ခ်င္းတစ္စု တစ္ခ်ိန္လံုးမိွုင္နီေသာ သန္းဦးခိုင္ေၾကာင့္ ေခါင္းေျခာက္လ်က္ဟိသည္။
သူမ သူငယ္ခ်င္းတိက ဆက္လို႔ " နင္ ဇာျဖစ္နီေလ သန္းဦးခိုင္၊ ငါရို႕ နင္ရို.တိစြာ ဘ၀ တူ သူငယ္ခ်င္းတိရာမလား ။နင္ဇာျဖစ္နီေလ ငါရို.ကို ေျပာ၊" ယင္းပိုင္ ေတာင္းဆိုလာကတ္သည္။ သန္းဦးခိုင္လဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်က္လာသည့္အတိုင္း
" ဟုတ္ေတေဟ ငါေလ ငါခ်စ္ေတ အဖရခိုင္ျပည္ၾကီးနန္႔ ငါခ်စ္ေတ နင္ရို.တိကို စြန္.လို႔ ရန္ကုန္ ကို တစ္ပတ္အတြင္း ငါေျပာင္းဖို႔ယာ...... ငရို.မိသားစု တစ္စုလံုး ဘာဘာ အလုပ္ကိစၥ နန္႔ ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းဖို႔လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ကတ္ဗ်ာယ္။"
ယင္းသို႔ေျပာျပီး သန္းဦးခိုင္ မထိန္းႏိုင္ဘဲ ေခါင္းငံုငိုနီသည္။ ယင္းစကားအဆံုးတြင္ သူမ သူငယ္ခ်င္းတိလည္း တိတ္ဆိတ္လားသည္။ ငယ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းတိ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ တစ္သက္လံုးလက္တြဲကတ္ဖို႔ေျပာခကတ္ေတစကားတိ အဂု ဂစၥပနဒီ
ျမစ္ထက္က မိုးရိပ္တိ လြင့္လားပိုင္။
" နင့္ရို.ကို ငါသီေအာင္ခ်စ္ေတ ဆိုစြာကို ေဒဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ၾကီးကို ငါသက္ေသတည္ေရ၊ ငါ ရင္ထဲမွာဟိနီေရ ခင္မင္မူတိကို ငါမဟိေရ နိ တစ္နိမွာ ေဒ ပြိင့္ခရင္းက သဲေသာင္းေခ်တိ နန္႔ လိူင္လံုးေခ်တိ နင့္ရို.ကို ေျပာျပကတ္လိမ့္ေမ၊"
တိတ္ဆိတ္နီေသာ သန္းဦးခိုင္သူငယ္ခ်င္းတိ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ မ်က္ရည္မိုးတိရြာက်လာသည္။ သူရို.၏ရင္တြင္း၌ နာမည္ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာအရာတစ္ခု ဆံုးခ်ဳံး လားပိုင္ခံစားနီရသည္။ ပြိင့္ခရင္း က လိႈင္းေခ်တိႏွင့္ သဲေသာင္ျပင္ေခ်တိက သန္းဦခိုင္ရို.ခံစားခ်က္တိကို နားမလည္ႏိုင္ေရ မ်က္လံုးတိႏွင့္ ေငးလ်က္.......။ သန္းဦခိုင္ ဆက္ေျပာသည္။
" နင္ရို.ငါ့ကို စာရီြးကတ္နန္း၊ ငါ အဖျပည္ကို လံုး၀ မခြဲခ်င္၊ယေကေလ့ ဘ၀ အေျခအေနအရ.. ဟီး ဟီး"သန္းဦးခိုင္ငိုယင္းဆက္ေျပာသည္။
" အခ်ိန္တန္ေက ပင္လယ္လီကို သ်ွဴဖို႕ ငါရို.တိျပန္ဆံုတိြကတ္ဖို႔"
စစ္ေတြလီဆိပ္သည္ ခရီသည္ႏွင့့္ျပည္လည္ႏိုးထလာသည္။ လီဆိပ္ကဗာဒံပင္ေခ်တိ ပင္လယ္လီညုင္းေခ်တိႏွင့္အတူယိမ္းႏြဲကလ်က္။ လီဆိပ္အတြင္း ျမဴႏွင္းေခ်တိတ၀ီ၀ီ။ တအင့္ေခ် အၾကာတြင္ သန္းဦးခိုင္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုလီဆိပ္သို႔ေရာက္ဟိလာ
ကတ္သည္။ ေဒနိသည္ သသက္လံုးတတူလား တတူစား ဆိုးတူေကာင္းဘက္ ေပါင္းလာေသာ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို လက္လြတ္ ဆံုးသ်ဳံးခံရမည့္နိျဖစ္သည္။
ဟုတ္ပါသည္။ သန္းဦးခိုင္ မၾကာခင္ ရန္ကုန္ျမိ့ဴကို အဲယားမန္း ႏွင့္ ထြက္ခြာလားဖို႔ျဖစ္သည္။ စစ္ေတြလီဆိပ္မွ ျမဴေခ်တိ အ၀ီကုိလြင့္လားခ်ိန္တြင္ အာကာကနီေရာင္ျဖာက်လာသည္။ လီဆိပ္သည္လည္း လူစကားေျပာသံတိႏွင့္ဆူည့ံလာသည္။ စကားတစ္လံုးမွမေျပာႏိုင္ကတ္သူမ်ားမွာ သန္းဦခိုင္ရို.ေဘာ္ဒါအုပ္စုျဖစ္သည္။သူရို၀မ္းနည္းနီကတ္သည္။ လူတိၾဟိ့တြင္မငိုမိေအာင္ မနည္းအားတင္းထားရသည္။ လီယဥ္ေနာက္က်နီသည္ကိုပင္ သူရို.ေက်းဇူးတင္နီကတ္သည္။ သူရို.ခ်စ္ရေသာသူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ေနာက္ဆံုးတစ္စကၠန္႔ထိသူရို. အတူဟိနီခ်င္သည္။
လီယဥ္အသံတတုန္းတုန္းၾကားရျပီ။ သန္းဦးခိုင္ မ်က္ရည္ေပါက္တိ တင္းထားသည့္ၾကားကစီးက်လာသည္။ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ တစ္ငယ္ခ်င္းတိကိုဖက္လို႔ငိုမိသည္။ လီယဥ္ဆိုက္သည္ႏွင့္ အၾကာၾကီးအလြမ္သယ္လို႔မျဖစ္ ေကာင္တာတြင္တန္းစီရမည္။ ခရီးသယ္သီသန္းခန္း အ၀င္တြင္သန္းဦးခိုင္ လက္ကို သူ.သူငယ္ခ်င္းတိဆြဲထားသည္။ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးဖက္ငိုကတ္သည္။
" သူငယ္ခ်င္း၊ ငါရို.ကို မမိလားလီေက့ နန္း၊ နင္ အခ်ိန္ရေက ငရိုဘက္ကို အလည္လာနန္း၊" " နင္ေျပာခေရပိုင္ အဖရခိုင္ျပည္ၾကီးနန္႔ ရခိုင္လူမ်ိဳးတိ မမိလီပါေက့ သူငယ္ခ်င္း၊ နင္ ျပန္လာဖို႔နိကို ငါရို.ေစာင့္နလီဖို႔။"
လူအျပည့္ပါေသာလီယဥ္ထက္၌ သန္းဦးခိုင္တစ္ေယာက္ ရင္လံုးဆို႔ငိုနီသည္။ သူမ သူငယ္ခ်င္းမ်က္ႏွာတိ သူမမ်ုက္လံုးထဲတြင္တျဖိန္းျဖိန္းျမင္ေယာင္နီသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုဂရုမစိုက္ႏိုင္ဘဲသူမ ငိုနီမိသည္။ လီယဥ္ပ်ံ ပ်ံတတ္ခ်ိန္တြင္ ပြိင့္သဲေသာင္တန္းရို.၀ီးက်န္ခသည္။ ခ်စ္ေသာျမီ ျမိ့ဳစစ္ေတြ မႈံ၀ါးလားသည္။
စိမ္းျပာေရာင္ ဂစၥပျမစ္ရီျပင္ကို မ်က္ရည္ေပါက္တိႏွင့္ လီယဥ္ေပၚက သန္းဦခိုင္ လက္ကာျပမိသည္။ စိမ္းညိဳမိုင္းျပနီေရ ရခိုင္ေတာင္တန္းတိ ႏွင့္ အဖရခိုင္ျပည္ၾကီးသူမအနားမွ၀ီးက်န္ရစ္သည္။
လီယဥ္ပ်ံၾကီး ႏြယ္ခ်ိဳဖိုးေခါင္၊ရခိုင္ရိုးမေတာင္တန္းတိကို အေက်ာ္တြင္ သန္းဦးခိုင္ခ်စ္ရေသာ အဖရခုိင္ျပည္ၾကီးသူမွနားမွလံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္လားသည္။
(၃)
နိရက္။........ ။ ရခိုင္သကၠရာဇ္ ၁၁၄၁-၁၁၄၂ ၊ ျပာသိုလဆန္း (၁၀) ရက္၊ အဂၤလိပ္သကၠရာဇ္: 1780AD ဒီဇင္ဘာလ။
အခ်ိန္။........ ။ (၂) လာ စနီ မိုးထဖက္ခ်ိန္
နီရာ ။ ..........။ ရခို္င္္ႏိုင္ငံ၊ ေျမာက္ဦးရီြျမိ့ဳေတာ္၊ သ်ွစ္ေသာင္းပုထိုး ႏွင့္ ကိုးေသာင္း ပုထိုးေတာ္ၾကား ၊
"ေမာင္ၾကီး ..ေမာင္ၾကီး ...ေဒမွာၾကည့္စမ္၊ ေဒၾကက္ေမာက္ပန္းေခ် ဇာေလာက္ ခ်စ္ဖို႔ေကင္းေလ၊" ဆိုကာ မင္းသမီးေခ် ျမၾကာညိုက သူမ အကိုၾကီးကို ခူးပနာျပသည္။
"ေအး ေအး.. ႏွမေတာ္၊ ပန္းေခ်တိ အမ်ားၾကီးခူးထား၊ ပန္းတိအမ်ားၾကီးရလာေက ႏွမေခ်နန္႔ေမာင္ၾကီး.. ေဒ ေမာက္ႏွမ ႏွစ္မ ႏွုစ္ေယာက္ ေဒ ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးမွာ လွဴကတ္ဖို႔ ၊ ယျပီးေက ႏွမေခ် ခ်စ္ရေရ ေမာင္ၾကီးနန္. ေမာင္ၾကီးခ်စ္ရေရ ႏွမေခ်.. ေဒေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ဘ၀ ဘ၀ ဆက္တုိင္းဆက္တိုင္းမွာ ဆံုတိြကတ္ဖို႔ ဆုေတာင္းကတ္ဖိုးနန္း ႏွမေတာ္" မင္းသားေခ် မင္းေစာ စကားအဆံုးတြင္ ျမၾကာညိုမ်က္ႏွာပါ အျပံဳးပန္းေခ်တိ သန္းလာသည္။
"ေအာ္..ေမာင္ၾကီး ေမာင္ၾကီး..အဂုေတာ့ခါ ငါ့ႏွမ၊ငါ့ႏွမနန္႔ ၊ျမၾကာညို ကေကာင္းမေျပာခ်င္..၊ ထိုတစ္ရက္နိက နန္းတြင္းအေနာက္ေဆာင္က အမတ္ၾကီးထြန္းေအာင္ေက်ာ္သမီးေတာ္ ျမေစာညိုတြက္ ေစာင္းေတာ္တီးလို႔ ဂီတသံစဥ္တိ လားဆက္သက္ေတ လို႔ ႏွမေခ် ေျပာသံၾကားေရ.......။ ၾကင္ေဖာ္ရေက ေမာင္ၾကီးက ခ်စ္ရေရ ေဒႏွမေခ်ကို မိလီဖို႔စြာယာ....ဟိဟိ.." ဟုေမာင္သယ္ကို သြန္းလိုက္သည္။ မင္းသားမင္းေစာသည္ ၾဟက္(ရွက္) စိတ္၀င္လားျပီး ....
" ေဟး ....ေဒသူတစ္ေယာက္ အထူးထူး မေျပာရ ေမာင္ၾကီးကို ငရဲၾကီးဖို႔ေယ" ဟုဆိုကာ စကား ပိတ္လိုက္သည္။
မင္းသားမင္းေစာႏွင့္မင္းသမီး ျမၾကာညိုရို.သည္ ေျမာက္ဦးျမိဳ့ေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းတာ၀န္ယူထားေသာ အမတ္ၾကီးသာထြန္းေအာင္၏ သမီးေတာ္၊သားေတာ္မ်ားျဖစ္သည္။ မင္းသားမင္ေစာသည္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ၂၄ႏွစ္ခန္႔ျဖစ္ျပီး ၊သူႏွမေခ်ျမၾကာညိုမွာအသက္ ၂၀အရြယ္ျဖစ္သည္။ မင္းသားမင္းေစာသည္ ေျမာက္ဦးဘုရင္သမၼတရာဇာမင္း၏ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္၌ တပ္မူးတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။ မင္းေစာသည္ တိုက္ရီး၊ခိုက္ရီးကြ်မ္းက်င္ျပီး၊ျမင္းမ်ားကိုအလြန္ပင္ခ်စ္တတ္သည္။ သူသည္ အသက္ ၂၀ခန္႔ အရြယ္တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ စစ္ေရးပညာသင္ရန္ေစလြတ္ခံရဖူးသည္။ စာပီ၊ဂီတ အႏွပညာကိုလည္းအလြန္ပင္ ခံုမင္သည္။ အခ်ိန္ရလ်ွင္ ရတု၊ကဗ်ာ မ်ားအေပ်ာ္တမ္းစပ္ေလ့ဟိသည္။
မင္းသမီးေခ် ျမၾကာညိုမွာ နန္းတြင္း အထူးေဆာင္၌ ရခိုင္စာပီ ဂီတ အႏွပညာမ်ား သင္ၾကားနီဆဲျဖစ္သည္။ သူမသည္ဘ၀ကို ရတုကဗ်ာတိစပ္ယင္းႏွင့္ပင္ကုန္ဆံုးစီခ်င္သည္။ သူရိုေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္သည္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္လြန္စြာခ်စ္ကတ္ျပီး ၊ ၀ါသနာတူ၊ အက်င့္တူမ်ားးျဖစ္သည္။ ဘာသာတရားကိုလည္း အလြန္ပင္ကိုင္းခ်ိဳင္းကတ္ျပီး ဘုရားျမတ္စြာအား သက္၀င္ယံုၾကည္သူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ အဂုလည္း အေျခြအရံတိႏွင့္ ပန္းမ်ားခူးကာ ဘုရားမွာလွဴရန္ကိုေသာင္းဘုရား အေနာက္ဘက္တစ္နီရာကိုေရာက္ဟိလာကတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူရို.သည္ အေျခြအရံတိကို အ၀ီးမွ ေစာင့္ကတ္ရန္ မွာလိုက္ျပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ လလြတ္လလပ္ပန္းမ်ားခူးကာ ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးတြင္ကပ္လွဴပႈေဇာ္ကတ္မည္ျဖစ္သည္။
" ႏွမေတာ္ ...ေဒမွာ တစ္နားေခ်နီလိုက္..ပန္းတိခူးထား၊ ေမာင္ၾကီး ထိုၾဟိ့က ကန္ၾကီးကိုလားၾကည့္ခ်င္ေရ၊ ယင္းကန္ထဲက ၾကာျဖဴ၊ ၾကာနီ ေခ်တိကို ေမာင္ၾကီး ၾကည့္ခ်င္လို႔" ဟု မင္းေစာလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
" ႏွမေခ်ေလ့ လိုက္ပါရဇီ ေမာင္ၾကီး၊ ေဒနားမွာ တစ္ေယာက္တည္း မနီ၀့ံ၊ ႏွမေခ် ေၾကာက္ေတ" ဟုျမၾကာညိုျပန္ေျပာသည္။
"ဇာကို ေၾကာက္စရာလိုေလ ႏွမေတာ္၊ ေထာ.. ေဒက အေနာက္ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ ငါရို. အဘိုးတိတည္ထားခေရ သ်ွစ္ေသာင္း၊ထုကၠသိမ္၊ ေလးမ်က္ႏွာဘုရားပုထိုးတိ ဟိန္းလို႔၊ ေထာ.. အၾဟိ့(ရိွ) ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္စမ္......။ ဘုရင္ မင္းခေမာင္တည္ခေရ ကိုးေတာ္ပုထိုေတာ္ၾကီး တိ မမားမမတ္နန္႔၊ အေျခြအရံတိလည္း မပါးမ၀ီးမွာ ဟိကတ္ေတ မလား" ေျပာသာေျပာလိုက္ရသည္ သူညီမ နားေထာင္ဖို႔လို႔ မင္းေစာမထင္။
" အာ.. ေမာင္ၾကီး၊ မရ ႏွမေတာ္ေၾကာက္ေတ" ဟုဆိုကာ ပန္းရိုင္း ျခံဳပုတ္တိ ၾကားထဲက ျပီးထြက္လာသည္။ မင္းေစာေလ့ တားဖို႔အခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္။ " ေအး ၊"ေအး" ႏွင့္ သေဘာတူလိုက္ရသည္။
"ႏွမေတာ္ ကန္ထဲမွာ ေပါက္နီကတ္ေတ၊ ၾကာျဖဴ ၾကာနီပန္းေခ်တိကိုၾကည့္စမ္၊ ဇာေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေလ၊ ႏွမေတာ္ ေမာင္ေတာ္တစ္ခု ေျပာျပေမ၊ ၾကာပန္းဆိုစြာ ေလာကကို သူ႔အလွတစ္ခုတည္းနန္႔ အလွဆင္စြာမဟုတ္၊ ဘ၀ ကိုလံုး၀ အရံႈးမပီးေရ ပန္းတိထဲမွာ ၾကာပန္းေရ သတိၱအဟိဆံုးျဖစ္ေတ ႏွမေတာ္" ျမၾကာညို သူ႔ေမာင္သယ္စကားကို နားမလည္ ျဖစ္နီသည္။
" ႏွမေတာ္.. ၾကာပန္း အလွတစ္ခုတည္းကို မၾကည့္ေက့ ၊ ၾကာပန္း ေအာက္မွာ ရီဟိေရ၊ ယင္းရီေအာက္မွာ က်ဴပ္တိ ဘိတ္နန္႔ ေပါင္းစပ္ထားေရ ေဒကမၻာေျမၾကီး ၊ ယင္းပိုင္ အခက္အခ့ဲတိၾကားထဲတိ အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးေက ေလာကအလွဆင္ဖို႔အတြက္ ရုန္းထြက္ပါလတ္ေတ ေဒပန္းေခ်တိကို ဘေလာက္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းေလ ၾကည့္စမ္"။ မင္းေစာတစ္ေယာက္ အေသ်ွတစ္ေယာက္ပိုင္ နားေထာင္နီေသာ သူ႔ႏွမေခ်ကို ဥပမာတိ ႏွင့္ ခ်င္းျပနီသည္။
"ေမာင္ၾကီးလည္း ကို႔ႏွမေခ်ကို ေဒၾကာပန္းေခ်တိပိုင္ အဖရခိုင္ျပည္ၾကီးကို အလွဆင္ဖို႔ ေမာင္ၾကီး တိုက္တြန္းခ်င္ေရ ႏွမေတာ္"
ျမၾကာညိုကလည္း ေမာင္သယ္ကို သူမ တတ္စြမ္းေသာ စာပီ၊ဂီတ အႏွပညာႏွင့္ အဖရခိုင္ျပည္ၾကီးကိုအလွဆင္မည္ျဖစ္ေၾကာင့္ကတိပီး
လိုက္သည္။ မင္ေစာ စကားျပန္စလာသည္။ သူသည္ သူ႔ႏွမေခ်အား သူၾကိဳက္ေတ သု၀ဏၰေဒ၀ီ (ေစာျပည့္ညိဳ) ရီြးစပ္ခေသာ သိန္ကန္မိန္တြင္ရတု ကို ၾကားခ်င္ေၾကာင္းေျပာျပသည္။ ျမၾကာညိုလည္ သူမမွတ္မိသေလာက္မွ
"ေလွ်ာက္တင္ခါပန္း၊ ရာသီဆန္းလ်င္၊ နန္းျမင့္ေအာင္ၿမီ၊ ဆယ့္ႏွစ္လီရစ္သန္းျမဴး၊ ေမာက္သူဇာေက၊ ဒကၠာဆိပ္ကမ္းဦးက၊
ေက်းဇူးဂုဏ္သွ်စ္တန္၊ အမတ္လိမၼာ၊ ထိုၿမိဳ႕ရြာတြင္၊ အာဏာသံုးခယ့္ျပန္မွ၊ ေျပာင္ဆဒၵန္မာတင္႐ိုး၊ ထြက္လွ်င္မျပန္၊
မလွန္ကိုယ့္မင္းမ်ိဳးတည့္။ ဆိုးေကာင္းႏွစ္ပါးတြင္၊ ရိပ္ျခည္အမွ်င္၊ အသွ်င္သိလွ်င္းပင္တည့္။ ပညာသွ်င္အုပ္ထိန္းမွ၊ ၿမိဳ႕ျပျပည္ရြာ၊
သာယာစည္ကားလွအယ့္။ မင္းေယာက္်ားဓမၼတာ၊ ပညာမဲ့ကြက္၊ ညာဏ္မစြက္ေသာ္၊ ျပည္ထက္မထားရာတည့္။
ရွိယ့္က်မ္းလာထံုးစာေဟာင္း၊ က်ိဳးေၾကာင္းသိျပန္၊ ဘဲြ႕မြန္အမတ္ေကာင္းကို၊ ေနာက္တေၾကာင္းကုလားရြာ၊ အပိုင္အပ္ၿပီး၊ စစ္သူႀကီးဟု၊ ................"
မင္းေစာလည္းလြန္စြာအားရေက်နပ္လ်က္ ႏွမေခ်အား ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုသည္။ ယင္းေနာက္ မင္းသားမင္းေစာႏွင့္မင္သမီးေခ်ရို.သည္ ကိုးေတာ္ပုထိုးေတာ္ၾကီးသို႔ ပန္းစည္းတိကိုင္ပနာ ေလ်ာက္လာကတ္သည္။ ထိုေနာက္ ပန္းတိကို ဘုရားတြင္ကပ္လွဴပႈေဇာ္လ်က္ ေမာင္ႏွမႏွႈစ္ေယာက္ ဘ၀ဆက္တိုင္းဆက္တိုင္းဆံုတိြရပါလို.၏ဟုဆုေတာင္းကတ္သည္။
"အသ်ွင္ဘုရား ...တပည့္ေတာ္၊တပည့္ေတာ္မရို. ေမာင္ႏွမႏွႈစ္ေယာက္ ဘ၀ဘ၀ ဆက္တိုင္းဆက္တိုင္းမွာ ဆံုတိြရပါဇီ ဘုရား ....."
ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ဆုေတာင္းသံတိ ကိုးေတာ္ပုထိုးေတာ္ၾကီးလိႈင္ဂူတိထဲတြင္ ပဲ့အထပ္ထပ္တင္လ်က္..........။
(၄)
နိရက္။........ ။ ရခိုင္သကၠရာဇ္ ၁၁၄၄-၁၁၄၅ ၊ တန္းေဆာင္မုန္း လဆန္း(၅) ရက္၊ အဂၤလိပ္သကၠရာဇ္: 1783AD ေအာက္တိုဘာ။
အခ်ိန္။........ ။ (၂) လာ အဂၤ ါနျခင္းဖက္ခ်ိန္
နီရာ ။..........။ ေျမာက္ဦး ရီြနန္းေတာ္
နန္းတြင္းညီလာခံက်င္းပနီသည္။ ရခိုင္ႏိုင္ငံေရး အတိမ္းအေစာင့္မခံႏိုင္ေသာ အနီအထားဟိသည္။ သမၼတရာဇာဘုရင္အား အရည္အခ်င္းမဟိဟုဆိုကာ ခြဲထြက္အဖြဲမ်ားေပၚလာျပီး ဘုရင္၏ထီးနန္းကို ပုန္ကန္ျခားနားမူတိ ေပၚေပါက္လာသည္။
ရခိုင္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး၊လူမူေရး၊ႏိုင္ငံေရး အဘက္ဘက္မွရီ၀င္လာသည္။ ရခိုင့့္ျပည့္သ်ွင္ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ့ျပည္တြင္းပုန္ကန္ျခားနားမူ၊ ျပည္တြင္း မိုးေခၚမႈ၊ အစာ၊ရီစာ သ်ွားပါးမူ၊ ၀မ္းေရာဂါ ျဖစ္မူစသည့္ ျပႆနာ ေပါင္းစံုႏွင့္က်င္ကိုင္နီရသည္။ စိုင္းတင္ျမိဳ့စား ငသံေဒြသည္ ဘုရင္အား ေျဗာင္စိန္ေခၚမူမ်ားျပဳလုပ္လာျပီး ရခိုင္ထီးနန္းကို ျခိမ္းေျခာက္သည္။
နန္းတြင္း ညီလာခံ၌ ဌာန ေပါင္းစံုမွ ျမိဳ့စား၊ ၀န္ၾကီး၊ မူမတ္အေပါင္းစံုရို.သည္ ရင္မအီးႏိုင္ေသာ ရခိုင့္အနာဂတ္တြက္ ဘုရင္ၾကီးႏွင့္ အၾကိတ္အႏွယ္ ဆြဲႏြဲလ်က္ဟိသည္။ မူးၾကီး၊မတ္ၾကီးရို.သည္ ရာထူးအဆင့္၊အတန္းလိုက္ ေငြ ကုတင္(ကုလားထိုင္) ထက္မ်ား
တြင္ သမာဓိအျပည့္ႏွင့္ထိုင္နီကတ္သည္။တခ်ိဳ.ေသာ နန္းတြင္းသူ၊နန္းတြင္သားမ်ားသာ ဘုရင္ၾကီးကို ထိုင္လ်က္ခစားနီကတ္သည္။
" ေအး ... အဂု ပိုင္ အၾကံဥာဏ္ေတာ္တိနန္႔၊ အားတိုက္ အင္တိုင္ ေဆြးေႏြးပီးကတ္ေတ ၊ မူးၾကီး၊ မတ္ၾကီး၊ ၀န္ၾကီး၊ အမတ္ပညာဟိ ရို.ကုိ ငါ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေက်းဇုတင္ဟိေတာ္မူေရ၊ စိုင္းတင္ျမိ့ဴစား ငသံေတြ ျခီလွမ္းတိကို သတိထား ေစာင့္ၾကည့့္ျပီးေက
၊ ရင္ဆိုင္နီရေရ အခက္အခ့ဲ တိကို ပူေပါင္း ေျဖသ်ွင္းကတ္ရဖို႔ ၊ အမတ္ၾကီးအေပါင္ရို." နန္းတြင္ညီလာခံ ပလႅင္ထက္က ဘုရားၾကီးအသံ ဟိန္းထြက္လာသည္။
" အမတ္ၾကီးသာထြန္းေအာင္၊ စကားမစပ္ ေျမာက္ဦး ရီြျမိဳ့ေတာ္ လံုျခံဳေရးကိစၥ ငါကိုယ္ေတာ့္ျမတ္ သိခ်င္ေရ၊" အမတ္ၾကီး သာထြန္းေအာင္အား ဘုရင္ၾကီး မီးေတာ္မူသည္။
" မွန္လွပါ အသ်ွင္မင္ၾကီး၊ ေျမာက္ဦးျမိဳ့ေတာ္ လံုျခံဴေရးကိုပါ ငသံေဒြ နန္႔
အဖြဲ ေျဗာင္ စိန္ေခၚနီေၾကာင့္ပါ၊ ေယဘင္ေယေကေလ့ အကြ်န္မ်ိဳး အသ်ွင့္သစၥာေတာ္ ေစာင့္သိေတာ္မူလ်က္ အေျခအနီပံုမွန္ေရာက္ေအာင္ ၾကိဳးစား နီပါေရ အသ်ွင္ မင္းၾကီး၊" ။
ဘုရင္ၾကီး မ်က္ႏွာမသာမယာဟိသည္။ ဘုရင္ၾကီးသည္တိုင္းသူ၊ျပည္သားတိတြက္ စိတ္မသာမယာ ျဖစ္နီဟန္ဟိသည္။
" ေအး.. ေအး .. အစစ အရာရာ သတိေတာ္ထား ၊ဆင္ျခင္ေတာ္မူလ်က္ သူေတာ္ေကာင္းထံုး ႏွလံုးမူျပီး ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ကတ္ပါ အမတ္ၾကီး ။ ငါ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၊ ေဒနိဖို႔ ညီလာခံ ရပ္ေတာ္မူမည္။ ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ကတ္စီ၊
အမတ္ၾကီးအေပါင္း ရို." " မွန္လွပါ အသ်ွင္မင္ၾကီး၊ အသ်ွင္မင္းၾကီး သက္ေတာ္ ရာေက်ာ္ ၾဟည္ပါဇီ။" နန္တြင္းသူ၊ နန္းတြင္းသား အေပါင္းရို၏ ဆုေတာင္းသံ နန္းေတာ္တစ္လံုး ဟိန္းလားသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္လည္း မ်ားစြာေသာ အေျခြအရံတိႏွင့္မိမိ ေရႊနန္းေဆာင္းသို႔ ၾကြျမန္းေတာ္မူသည္။
1784AD (တစ္ႏွစ္တိတိ ၾကာျပီးေနာက္)
" ဒုန္း၊ ဒုန္း၊ ဒုန္း၊ အသ်ွင္မင္းသား၊ အသ်ွင္းမင္းသား အယင္ထေတာ္မူပါ၊အယင္ထေတာ္မူပါ၊ ေအာက္ျပည္က ဗမာတပ္တိ ေျမာက္ဦး ျမိဳ့ေတာ္ကို ၀င္သိမ္းနီပါေၾကင့္ပါ။"
ကိုယ္ရံေတာ္ တံခါးေခါက္ႏိုးမူေၾကာင့္ မင္းသားမင္းေစာသည္ျဗန္းဆိုလန္႔ႏိုးခ်ိန္တြင္ ေျမာက္ဦးျမိ့ဳေတာ္မွ အလြန္တရာမွ ေၾကာက္မြက္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းေသာ အသံမ်ားဆက္တိုင္ၾကားလိုက္ရသည္။ လူကြ်ီးသံ၊ အေခ်တိငိုသံ၊ ျမင္းကြ်ီးသံတိ ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာသည္။ နန္းေတာ္အခ်က္ပီးနန္းေဆာင္ေတာ္မွလည္း အခ်က္ပီးရခိုင္စည္သံမိုးၾကိဳးပစ္ပိုင္ေပၚထြက္လာသည္။
မင္းေစာသည္ သူ၏ လက္စြဲေတာ္ဓားကို က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လိုက္ျပီး ၊
" ေတာက္... ရာဇ၀င္ ရိုင္းလိုက္ေလ ေ၀.. တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္ကုိ စစ္မေၾကျငာဘဲ မဆမပိုင္ အငိုက္က်ဳးေက်ာ္၀င္သိမ္းရေရလို႔၊ ကဲ...အခ်ိန္မဟိ၊ တပ္မူး ဘုရင့္လူျခံဳေရး အေရးၾကီးေရအဂုခ်က္ခ်င္းလာကတ္ေမ".......။
ထိုအခ်ိန္တြင္ မင္ေစာႏွမေတာ္ ျမၾကာညိုသည္ အေျခြအရံတိႏွင့္ ေရာက္ဟိလာသည္။
" ေမာင္ၾကီး၊ ေမာင္ၾကီး .... ေျမာက္ဦ ရီြးျမ့ိဳေတာ္ကို ဗမာတပ္တိ ၀င္သိမ္းထားပါယာ... အဂု နန္းေတာ္ကို ခ်ီတက္လာနီကတ္ေတ"
ျမၾကာညို ဆို႔နစ္ငိုေၾကြးလ်က္ ေယွာက္တင္သည္။
"ေအး ႏွမေတာ္.. ဘုရင္မင္းျမတ္လံုျခံဳ အေရးၾကီးေရ၊ ေမာင္ၾကီး အဂုခ်က္ခ်င္းလားလိုက္ေမ၊ ႏွမေတာ္ေလ့ အစစ အရာရာ ဂရုစိုက္ပါ၊" မင္းေစာသည္ မ်က္ရည္မက်မိေအာင္း အားတင္းထားရသည္။ တာ၀န္အရသာ လားရသည္။ သူခ်စ္ႏွမေတာ္ႏွင့္ ေဒပိုင္
အႏၱရာယ္တိႏွင့္ၾကံဳတိြနီခ်ိန္တြင္ မင္းေစာ အတူဟိနီခ်င္သည္။
" ေမာင္ၾကီး , ေမာင္ၾကီး အစစ အရာရာ သတိထားေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပါ၊ ႏွမေတာ္ ဇာပင္ေရာက္ေရာက္ ေမာင္ၾကီးကို ေစာင့္နလီဖို႔" ဆိုးနစ္ငိုၾကြီးသံႏွင့္ အတူထြက္ေပၚလာေသာ ႏွမေတာ္ စကားသံ မင္းေစာနား ပဲတင္ထပ္လားသည္။
မင္းေစာသည္ ဗမာက်ဴးေက်ာ္တပ္ကုိ အသက္ႏွင့္လဲ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သူ၏မ်က္ႏွာတြင္ ရဲစိတ္ရဲမာန္တိတတ္ၾကြလ်က္ဟိသည္။ သူသည္ သူ၏ ျမင္နီၾကီးကို စီးလ်က္ တပ္သား ၂၀၀ ခန္႔ဟိေသာ ဘုရင္ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ကို အဖျပည္တြက္ အသက္ကိုစြန္႔လြတ္ရန္ အသံက်ယ္ၾကီးႏွင့္ အမိန္႔ပီေဆာ္ၾသနီသည္။
ယင္းအခ်ိန္တြင္ သြြီးရဲရဲႏွင့္ စစ္သားတစ္ေယာက္ ျမင္းနီၾကီးႏွင့္ အျပီးေရာက္ဟိလာသည္။
" အသ်ွင္မင္းသာ၊ ေျမာက္ဦး ရီြးျမိဳ့ေတာ္ၾကီး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္နီေၾကာင့္ပါ၊ ရခိုင္သူ၊ရခိုင္သားတိမွာလဲ ေဘးလြတ္ရာသို႔ ထြက္ျပီးနီကတ္ေၾကာင့္ပါ အသ်ွင္မင္းသား၊ အကြ်န္မ်ိဳးအား ခြင့္လြတ္ေတာ္မူပါ"။ ယင္းသို႔ ေျပာၾကားျပိးေနာက္ ထိုစစ္သားသည္ မိမိ လည္ပင္းကို လ်င္ျမန္စြာ လွီးျဖတ္လိုက္သည္။
အသက္မ့ဲ ခႏၵာကိုယ္ၾကီး မင္ေစာ ၾဟိ့အရိုးျပတ္လဲက်လားသည္။ မင္းေစာသည္ ထိုစစ္သားကို ျမင္းထက္ကခုန္ဆင္း ဂါရသ၀ ျပဳလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ျမင္းနီၾကီးထက္ ခုန္တက္လိုက္ျပီးေနာက္
"ရခိုင္ႏြယ္ဖြား အမ်ိဳးစစ္ေတ ရဲမက္အေပါင္းရို. သင့္ရို.သီြးဇာေလာက္ရဲေလဆိုစြာကို အဖျပည္တြက္ ေဒနိ ေဒအခ်ိန္ ျပဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ဗ်ယ္..။ငါ့ရို. ရခိုင္ျပည္၊ရီြနန္းေတာ္ကို ငါရို. အသက္နန္႔လဲ ကာကြယ္မည္" မင္းေစာ ရာဇမာန္အျပည့္ႏွင့္ ၾကံဳး၀ါးလိုက္ခ်ိန္တြင္ ရဲမက္ အေပါင္ရို. ျပိဳင္တူလိုက္ဆိုကတ္သည္
" ငါ့ရို. ရခိုင္ျပည္၊ ငါရို.ရီြနန္းေတာ္ကို ငါရို. အသက္နန္႔လဲ ကာကြယ္မည္"
ၾကံဳး၀ါးသံတိ နန္းေတာ္တစ္ခုလံုး ဆူညံလားသည္။ မင္းေစာသည္ တပ္မူးတစ္ခ်ိဳ.ႏွင့္ ၾဟိ့က ခ်ီတက္လ်က္ နန္းေတာ္ အျပင္ဘက္တံတိုင္းအေရာက္တြင္ ေျမာက္ဦးတစ္ခုလံုး မီးဟုန္းဟုတ္းေတာက္နီသည္။ ရဲမက္အခ်ိုဴမ်က္လံုးမွ မ်က္ရည္တိ ယိုစီးက်လာသည္။
၀မ္းနည္းအခ်ိန္မဟိပါ။ နန္းေတာ္ႏွင့္ အသ်ွင္အား အသက္ႏွင့္လဲ ကာကြယ္ရမည့္ျဖစ္သည္။ မင္းေစာရို. အၾဟိ့ တဂါ၀ုဒ္ခန္႔ အကြာမွ ဗမာစစ္သည္မ်ားသည္ နန္းေတာ္သို႔ခ်ီတက္လာနီသည္။ အခ်ိန္ကား သန္းေခါင္အခ်ိန္။ ကြမ္းတယာအညုက္ခန္႔အၾကာတြင္ ဗမာက်ဴးေက်ာ္တပ္ႏွင့္ ရခိုင္မင္းေစာတပ္ရို. ရင္ဆိုင္တိုးသည္။ တိုက္ပြဲသည္ အလြန္ပင္ျပင္းထန္လွသည္။ လူက်ီးသံမ်ား၊ ျမင္းက်ီးသံႏွင့္ ကမၻာျပိဳလားဟန္ဟိသည္။
မင္းေစာရိုတပ္ဖြဲ႔သည္ ဗမာတိကိုအားမန္အျပည့္ႏွင့္ရင္ဆိုင္ခုခံသည္။ ရဲမက္ ၂၀၀ ခန္႔ဟိေသာ မင္းေစာရို႕တပ္သည္ အလူးအလဲခံနီရသည္။ မင္းေစာစစ္သည္မ်ားသည္ အတံုးအရုံးက်ဆံုးကတ္သည္။
အင္အားခ်င္းမမွ်၍ တစ္နာရီခန္႔အၾကာတြင္ နန္းတြင္းအ၀င္ တံခါးမၾကီးလံုး၀ပြင့္လားသည္။ ဗမာစစ္သည္မ်ားသည္ ရီြးနန္းေတာ္ၾကီးထဲသို႔ ဒံုးစိုင္း၀င္လားခ်ိန္တြင္ နန္းတြင္းမွ ကြ်ကြ်တ္ရိုက္သံမ်ားဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာသည္။ မင္းေစာသည္ မ်က္ရည္ကိုသုတ္ ဓားႏွင့္ခြတ္ရင္း ရန္သူအငုတ္ကို သ်ွင္းနီခ်ိန္တြင္ သူ႔စစ္သည္မ်ား အတံုးအရံုး သူၾဟိ့တြင္က်ဆံုးလားသည္။
မင္းေစာ၏စိတ္အာရံုတြင္ သူ႔ႏွမေတာ္ မ်က္ႏွာ ျမင္ေယာင္လာသည္။ ကယ္သူမ့ဲနန္းတြင္းသူ၊နန္းတြင္သားမ်ား၏ ကြ်ီးသံ၊ငိုသံတိ မင္းေစာၾကားနီရသည္။ ယင္းေနာက္ ရီြနန္းေတာ္မွမီးခိုးလံုးၾကီးတိထြက္ေပၚလာသည္။မင္းေစာသည္ နန္းတြင္းထဲကို၀င္၍ ႏွမေတာ္ကို ကယ္ထုတ္ခ်င္သည္။ ေယပိုင္ေယေကေလ့ ထိုအၾကံသည္အလြန္ပင္ေနာက္က်နီေၾကာင့္ မင္းေစာ သေဘာေပၚသည္။ မ်ားျပားလွစြာေသာ ဗမာစစ္သည္မ်ားသည္ နန္းေတာ္တံတိုင္း တန္းခါး ေပါက္ၾကီးကိုအသီပိတ္ဆိုးလိုက္ကတ္သည္။
"အား ............ " ယင္းသို႔ ေတြးေတာနီစဥ္တြင္ မေမ်ာ္လင့္ လံွတစ္ေခ်ာငး္ မင္းေစာ၏ လက္ေမာင္းေတာ္ေအာက္သို႔စိုက္၀င္လာသည္။ မင္းေစာသည္ နာၾကင္လြန္းေသာေ၀ဒနာ ခံစားလိုက္ရျပီး၊ သူေဂါင္းရိုင္လားသည္။ သတိတစ္ခ်က္ျပန္သြင္းလ်က္ ျမင္းထက္က လူးမက်ေအာင္ မင္းေစာထိန္းလိုက္သည္။
ယင္းေနာက္ ထိုဗမာစစ္သည္အား မိမိ လက္စြဲေတာ္ဓားၾဟည္ျဖင့္ မင္းေစာ လ်င္ျမန္စြာေခါင္းျဖတ္သတ္လိုက္သည္။
လံွခ်က္ျပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ မင္းေစာ ဒယိန္းဒယိုင္ျဖစ္လာသည္။ သီြးစက္မ်ား လက္ေမာင္းေအာက္က ဒလေဟာ စီးခ်င္းလာသည္။ သူ႔ရဲမက္အားလံုးနီပါးသည္သူၾဟိ့တြင္ အပံုပံုလဲသီလ်က္.....။
" ငါ ......ဗမာလက္မွာ အသီမခံႏိုင္"
မင္းေစာစိတ္တင္းလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ထိုတိုက္ပြဲအတြင္းမွ မင္ေစာ ေအာင္ျမင္စြာဆုတ္ခြာလိုက္သည္။မင္းသားမင္းေစာသည္ ၾကီြကြဲ မ်က္ရည္ယိုစီးလ်က္ ျမင္းနီၾကီးႏွင့္ နန္းေတာ္ အၾဟိ့ဘက္သို႔ ဒုန္းစိုင္းျပီးလာသည္။
လမ္းတစ္ေလ်ာက္လံုးတြင္ အနိဌာရံုတိ ဆီးၾကိဳသည္။ မီးေလာင္နီေသာ ဘုရားပုထိုးမ်ား၊ သီြးအိုင္မ်ားလဲက်သီဆံုနီေသာ လူတိအေလာင္းမ်ား၊ ကယ္သူမိ ျပီးလြားနီကတ္ေသာ အဖျပည္သူမ်ား၊ အေခ် ငိုကြ်ီးသံမ်ား .....။
သူ႔ႏွမေတာ္ႏွင့္ ပန္းအတူခူးခေသာ ေတာပုတ္နားတြင္ မင္းေစာ ျမင္းနီၾကီးကိုတန္လ်က္ ပန္းတဆုပ္ခူးလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ကိုးေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးထဲသို႔မင္းေစာ ဒုန္းစိုင္း၀င္လိုက္သည္။
လိုက္ဂႈၾကီးအထဲမွ ျမတ္စြာဘုရားဆင္းတုေတာ္ၾကီးတိၾဟိ့တြင္မင္းေစာဒူးေထာက္လိုက္သည္။
"အသ်ွင္ဘုရား ဘ၀ ဘ၀ ဆိုက္တိုက္ ဆက္တိုက္မွာ တပည့္ေတာ္ ႏွမေတာ္နန္႔ တပည့္ေတာ္ ဆံုတိြရပါလို၏။"
မင္းေစာမ်က္ႏွာမွမ်က္ရည္တိမိုးရြာေရပိုင္ စီးက်လာသည္။ ယင္းေနာက္ မင္းေစာသည္ သီြးတိႏွင့္ စည္းနီေသာသူ၏လက္စြဲေတာ္ဓားကို
အထက္သို႔ေျမာက္လိုက္ျပီး မိမိ ရင္ဘက္ထဲကုိ ထိုးစိုက္လိုက္သည္။ ႏွလံုးထဲမွ သီြးတိ ဒလေယာစီးခ်င္းလာျပီး မင္းေစာအာရံုတြင္ အေမွာင္ထုသည္ဖံုးလႊမ္းလားသည္။ ၀ိညဥ္လြင့္လားေသာ မင္းေစာ၏အသက္မိကိုယ္ခႏၵာၾကီး ကိုးေတာ္ပုထိုးေတာ္ၾကီးထဲတြင္ အထီးက်န္လ်က္....။
တစ္လခန္႔ ၾကာျပီးေနာက္.............................။
မင္းသမီးေခ် ျမၾကာညိုသည္အလြန္ပင္ပိန္ခန္းလားသည္။ သူမသည္အဖျပည္ႏွင့္သူ႔ေမာင္ၾကီးကို
လြမ္းရေသာစိတ္တိႏွင့္ဒုကၡဆင္းရဲေရာက္ လ်က္ဟိသည္။ ေမာင္ၾကီးမင္းေစာတစ္ေယာက္ သီလို႔ဟိလီလာ၊ၾဟင္လို႔ဟိလီလာ ျမၾကာညိူသတင္းအစအနပင္မရပါ။ ရခိုင္ျပည္စစ္သ်ွံဳး၍ရခိုင္ဘုရင္ႏွင့္ဘုရင္မအပါအ၀င္ နန္းတြင္သူ နန္းေတာ္သားတိကုိ အင္း၀သို႔ ဖမ္းဆီးေခၚေဆင္ခခါက မင္းသမီးေခ် ျမၾကာညိုပါ ပါလာသည္။
သူမသည္ ဗမာထမင္းကိုမသီေအာင္စားလ်က္ အဖရခိုင္ျပည္ႏွင့္ေျမာက္ဦးရီြျမိ့ဳေတာ္အေၾကာင္းကို ကဗ်ာစာတိ ရီြးလ်က္ အခ်ိန္တိကုိေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ဟိသည္။ စကားမတူ၊ စရိုက္မတူ၊အသြင္မတူေသာလူရပ္ လူျပည္၌အသက္ၾဟန္သန္နီရျခင္းကို ျမၾကာညို စိတ္ပ်က္လ်က္ဟိသည္။
တစ္လခန္႔အၾကာမွာပင္ သတင္းအစအနေပ်ာက္နီေသာသူမေမာင္ၾကီးတြက္ ငိုရသည့္ရက္တိ မရီြီႏိုင္ေတာ့ပါ။မင္းသမီးေခ် မ်က္လံုးတြင္မ်က္ရည္မ်ားပင္ခန္႔ေျခာက္လီသည္။ သူမေမာင္ၾကီးတြက္ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တိ ကုန္ခန္းလာသည္။
"အသ်ွင္မဘုရား၊အသ်ွင္မဘုရား၊" သူမအေဆာင္အခန္းေတာ္မွ အျပင္ကိုေငးနီစဥ္တြင္ အေျခြရံမေခ်တစ္ေယာက္ငိုယိုျပီး၀င္လာသည္။
"ေဟ... အညို,..........နင္ ဇာျဖစ္ေလ ငါ့ကို အဂု ေလ်ွာက္တင္စမ္" ျမၾကာညို စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္မီးလိုက္ေလသည္။ " အသ်ွင္မဘုရား ........အကြ်န္မ်ိဳးရို. အသ်ွင္ မုနိသ်ွင္ေတာ္ျမတ္ကို ဗမာျပည္ကို ယူေဆာင္လာဖို႔ ၊ ဘုရင္က အမိန္႔ေတာ္ခ်လိုက္ ပါယာဘုရား......."
ျမၾကာညို နဖူးကသီြး ျခီမတက္လ်က္ မ်က္ရည္မိုးတိရြာက်လာသည္။ ရင္ထဲမွလည္ အလြန္မွနာၾကင္ေသာေ၀ဒနာတစ္ရပ္ခံစားလိုက္ရသည္။
"ေတာက္.........., ရိုင္းလိုက္ေလ.. အညို.......လူၾကားလို႔မေကာင္း....... ငရို.ျပည္ကုိမတရားသိမ္း......ငရိုလူမ်ိဴးတိကိုသတ္..အဂုငါရို.အသ်ွင္ကို မတရားယူျပန္ယာ မလားဂု........" ျမၾကာညိုတတ္သီးေခါက္သံ အေျခြအရံတိ ဆို႔နစ္ငိုသံတိႏွင့္ ေရာထီြးလားသည္။......................
ျမၾကာညို အေဆာင္ၾဟိ့တြင္ နန္းတြင္းတိနန္းတြင္းသားတိ က်က်ိတ္တိုးနီသည္။ "ရခိုင္..မင္းသမီးေလး....ျမၾကာညို.....သနားပါတယ္" စသည့္အသံတိ ထြက္ေပၚလာသည္။ " အသ်ွင္မ....အသ်ွင္မ...ဟီး..ဟီးး..အကြ်န္မ်ိဳးမ ရို.ကို ထားခယာလာ....ထၾကည့္ပါ..အဖျပည္ကို တနိျပန္ဖို႔ဆို....ဟီး..ဟီးး..." စသည့္ ဆို႔နစ္ငိုၾကီြးသံတိၾကားထဲတြင္ မင္းသမီးေခ် ျမၾကာညို ၀ိညဥ္ကင္းမ့ဲလ်က္.......။
(၅)
နိရက္။.......... ။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ၊ ၃၀ ရက္
အခ်ိန္။.........။ ရခိုင္စံေတာ္ခ်ိန္ မိုးထဖက္ (၁၀) နာရီ
နီရာ။.......... ။ ေတာင္ရင္းကြ်န္း၊ လည္ရိုးေတာ္ဓာတ္၊ ေပါက္ေတာျမိ့ဳ၊ ရခိုင္ျပည္
ဓာတ္ေတာင္ေအာက္တြင္ ညင္ညင္သာသာ တိုက္ခိုက္နီေသာလီဗီေခ်သည္ အင္ဂရားပန္းအနံ႔ေခ်တိ္ကို ျမတ္မင္းဦး ႏွေခါင္းသို႔ယူေဆာင္လာသည္။
အပိုင္း(၅)ေစာင့္ဖတ္ကတ္ပါ
The best is yet to come.....
က်မၼာကတ္ပါဇီ
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၉၊၀၇၊၀၉
Friday, 24 July 2009
ချပားသတ္ ရာဇ၀င္
ချပားသတ္ ရာဇ၀င္
..................................
မဟူရာည တစ္ညမွာ
ေပ်ာက္လခေရ အပ္ ကို
ဓာတ္မီးထိုးလိုက္ၾဟာေရပိုင္
ငရို.တိ.......
အနာဂတ္
စမ္းဖီ စမ္းဖက္ နန္႔ .............။
သတိမမူ ဂူမျမင္ လတ္
ငါ.. ... ..
စကားပံု တစ္ခု
ၾကားဖူး ယင့္ ..........
ယင့္အတြက္နန္႔ ......
ယာ.. ေဒခ်င့္ ...
"ဂူ" ကားလို႔
ဆလိုက္မီး ထိုးျပလိုက္ေတ ....။
ေယမွာ ......
တစ္သီး တစ္မန္
ယင္းဂူ ကို လားပနာ
အလိဇီ ျခီႏႈန္႔ သတ္ကတ္ ယာ ....။
အာကာထက္က
လူးက်လာေရ
အပ္ တစ္ေခ်ာင္းနန္႔
ကမၻာျမီျပင္က
အပ္တစ္ေခ်ာင္း
တတည့္တိုက္ ခ်င္ေက
တိုက္ ဖို႔သိမ့္ ........................။
ယေကေလ့ ........
ငရို. အိမ္မက္တိစြာ
ႏွုစ္ေပါင္..၂၂၈၇ ႏွုစ္ၾကာမွ
ကမၻာျဂိဳလ္ နန္.
အပါးဆံုး နီရာ ကို
ေရာက္ဟိလာဖို႔
အဂၤါ ျဂိဳလ္ကို
ေမ်ာ္ရစြာထက္
ၾကာခ်င္ေက
ၾကာလားဖို႔ ဟန္ .................။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၄၊၀၇၊၀၉
Monday, 20 July 2009
Mercy me
Mercy me
...............................
The cursed distance in between us
The changing rhythm of my beating heart
The countless missing days
Which go beyond mere maths
The rotting wound which
Caused me pain dramatically
To let my pain go and
To quench my burning heart
There is nothing to stop them
That is why
I want to jump into the river
Between the two icy mountains
I miss you when I see the clear blue sky
I miss you when I see the leaves are falling
I miss you when I hear the birds are singing
I miss you when the wind blows from north and south
I miss you when the wind blows from East and West
Poems within me cry out for endless expression
These hardships, the lonely life
I no longer want to wrestle with them any more
In the garden which is blooming
With a thousand different flowers
With the heaven that is full of love and smiles and kindness
Please mercy me theses day as soon as you can, my love.
Aye Maung
Saturday, 11 July 2009
မီးေက်ာင္းတက္ သိုက္
ဒေယာ နႏြမ္း၊အက်ၤ ီ နႏြမ္းႏွင့္ လူတစ္ေယာက္မီးေက်ာင္းတက္ ရြာသို. ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ ထိူလူ၏ မ်က္ႏွာမွာ သန္.ရွင့္ၾကည္လင္လ်က္ဟိျပီး အျပံဳးပန္းတိ ေ၀ဆာနိန္သည္။ ထိုလူသည္ လမ္း၌တိြေသာလူမ်ားကို ဖေဖာ္ရရြယ္ႏွဳတ္ဆက္ျပီး သတင္းမီးျမန္း
ေသာေၾကာင္း ဆံုတိြေရလူတိက ကေကာင္းသေဘာ မေႏွာ ျဖဴစင္ေၾကာင္းမွတ္ခ်က္ပီးကတ္ေလသည္။ ထိုလူ၏ နံမည္မွာ စိန္ေက်ာ္လွျဖစ္ျပီး၊ မီးေက်ာင္းတက္ရြာသို. လာျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို ယင္းသူကလြဲျပီးေက တစ္ေယာက္လဲ သိႏိုင္ဖို.မဟုတ္ပါ။ ယေကေလ့
စိန္ေက်ာ္လွ အမူအရာကို သံုးသပ္ျခင္းအားျဖင့္ သူသည္ ခရီး၀ီးက လာသူ သူစိမ္းတစ္ယာက္ဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ စိန္ေက်ာ္လွသည္ ရြာငယ္၊လူရြယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး၊ လူသူခရီးမလားေသာ
မိုးရာသီတြင္မိေက်ာင္းတက္ရြာလူၾကီးအိမ္သို.ဦးတည္လာနိန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရြာလူၾကီးအိမ္သို.အေရာက္ ရြာလူၾကီးက " ဇာ အကူအညီ ပီးရဖို.လဲ ေမာင္ေသ်ွ" ဟုမီးေသာအခါ ။ စိန္ေက်ာ္လွက " ဟုတ္ပါယင့္ အခင္ၾကီး၊ အကြ်န္နံမည္ စိန္ေက်ာ္လွလို.ေခၚ
ပါေရ၊ အဂုပိုင္ မိုးရာသီမွာ ေဒရြာကို လာရစြာက ၊ေဒမိေက်ာင္းတက္ရြာမွာ လယ္တစ္မိုးအငွားခံ ခ်င္လို.ပါ၊ တစ္ႏွဳစ္ကိုစပါးအေတာင္း ၁၀၀ ပီးပါ" ဟု ပပြင့္လလင့္ ေျပာလာေသာေျပာလာေသာ စိန္ေက်ာ္လွအား ရြာလူၾကီးက တိြတိြခ်င္းသေဘာက်ေလသည္။
"ေအး၊ ေမာင္ေခ်... အခင္ၾကီးရို.မွာလဲ၊ လယ္ ၀ါး ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေတာင္ဟိေရ၊ အငွားသား ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္လိုနိန္စြာနန္. ကြတိယာ။ မင္း ငါရို.အိမ္မွာ နိန္။ ငါရို.အိမ္မွာလုပ္ဖိ" စိန္ေက်ာ္လွသည္ ေပ်ာ္လံုးဆို.လ်က္" အကြ်န္ သစၥာဟိဟိ၊အလုပ္ၾကိဳး
စားလုပ္ပါေမ။ အခင္ၾကီး၊ ကေကာင္းေက်းဇူတင္ပါေရ၊" ဟုကတိပီးလိုက္ေလသည္။ ထိုေနာက္ ရြာလူၾကီး သည္ သူသမီး အငယ္ဆံုး စိန္သႏၱာ အား စိန္ေက်ာ္လွ ႏွင့္ မိတ္ဆက္ပီးေလသည္။ ပပြင့္လလင့္ႏွင့္ ခင္မင္စရာ ေကာင္းေသာ စိန္ေက်ာ္လွအား ရြာ
လူၾကီးသမီးမွာျမင္ျမင္ခ်င္း ခင္မင္မိေလသည္။
xxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxx
စိန္ေက်ာ္လွသည္ အလုပ္ကို မခိုမကပ္လုပ္ျပီး အစီအမံေကာင္းမူးေၾကာင္း ရြာလူၾကီးလည္းတစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ခ်မ္းသာလာေလသည္။ သံုးႏွစ္၊သံုးမိုး မခိုမကပ္ အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ေသာ စိန္ေက်ာ္လွအား မိေက်ာင္းတက္ တစ္ရြာလံုးက ကိုယ္ရြာသားအရင္း
ခေခါက္ပိုင္ခင္မင္ကတ္ေလသည္။ စိန္သႏၱာမွာေလး စိန္ေက်ာ္လွကို စိတ္ထဲ၌ ၾကိတ္၍ ခ်စ္စိတ္၀င္နိန္ေလသည္။ ယေကေလ့ စိန္ေက်ာ္လွမွာ သူမကို ေမာင္ႏွမ အခ်စ္ႏွင့္ရာခ်စ္နိန္ေသာေၾကာင့္ နားမလည္ႏိုင္ပါ။ ပုရြက္စိႏွင့္သကာမွာ သကာလာရိုးထံုးစံ
မဟိပါ။ အမွန္မွာ စိန္ေက်ာ္လွလည္း သူမကို မိတၱာ သက္၀င္လ်က္ဟိျပီး အထင္လြဲမွာ;မည္ စိုးေသာေၾကာင္ဟန္ေဆာင္နိန္ရျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။
တနိ။ စပါးပင္ေခ်တိ လီပြြီေခ်တိနန္.အတူ ယိုင္းႏြဲကနိန္သည္။ စိမ္းစိုနိန္ေရ စပါးပင္ေခ်တိၾကား၊ အီးျမၾကည္လင္ေရ လီေခ်တိသ်ွဴလ်က္ စိန္ေက်ာ္လွ တစ္ေယာက္ထဲပ်ိဳးႏွတ္နိန္ေလသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း လီးနိန္ေရပိုင္၊ေပါ့နိန္ေရပိုင္ခံစားနိန္ရသည္။
အမည္ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ စိတ္အာရံုတစ္ခုႏွင့္ စိန္ေက်ာ္လွက်င္ကိုင္နိန္ရသည္။၁၁နာရီ ေက်ာ္လားစြာကိုပင္ စိန္ေက်ာ္လွအရိပ္မက်လိုက္ စိန္သႏၱာ ထမင္းက်ိပ္ဆြဲလ်က္ ကန္းသင္းထက္က လွမ္းေခၚမွ သတိျပန္၀င္လာသည္။ "ကေကာင္းအလုပ္ေကာင္းစြာ
ပါမလား၊ အသူအတြက္ခ်င့္၊ ထမင္းလားစား အနားယူခလိုက္ပါဖိ၊ကိုစိန္ေက်ာ္လွ" ဟုစိန္သႏၱာက ရီလာေျမာင္းပီး အစေဖာ္ပီးလိုက္သည္။ စိန္ေက်ာ္လွသည္ သူမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး ခေမာက္ထက္၌ထိုင္လ်က္ ထမင္းကို မစားခ်င္၊စားခ်င္စားနိန္သည္
။စိန္သႏၱာကိုလည္း စကားတစ္ခြန္းေလ့ျပန္မေျပာပါ။ စိန္သႏၱာ ေလ့ စိန္ေက်ာ္လွကို နားမလည္စြာႏွင့္ တတိန္းေခ် အကဲခတ္နိန္သည္။ တနားေခ် အၾကာတြင္စိန္ေက်ာ္လွသည္ တစ္စံု တစ္ခုကို ဆံုးျဖတ္ခ်လိုက္ျပီး စကားစလာသည္ " သႏၱာ.... နင့္ရို.အိမ္မွာ
ငါ အလုပ္လုပ္စြာ ၃ ႏွစ္ ၃မို. ၾကာယာေဟ......။ ငါ့ကို အႏွဳံလက္နန္. ေရႊခြက္ကို ႏွိဳက္ခ်င္ေရလို. မစြပ္စဲေက့ ဖိ..။ ထိုမွာ ၾကည့္လိုက္ စပါးပင္ေခ်တိ ယိန္းက နိန္ကတ္ေတမလား။ ယင္းစပါးေခ်တိပိုင္ ငါ့ႏွလံုးသားေလ့ နင့္နန္. စဆံုတိြေရ နိကပင္......"
စိန္ေက်ာ္လွ စကားမဆံုလိုက္ စိန္သႏၳာ လယ္စြ ကန္းသင္းတိအတိုင္ အ၀ီးကို ျပီးထြက္လားလီသည္။ စိန္ေက်ာ္လွမွာ သူ.စကားလြန္လားသည္အထင္ႏွင့္ သူမေနာက္သို. ထမင္းေလာင္ပြန္းကိုခ်လ်က္ အျပီးလိုက္လာသည္။ အဆံုးမဟိေသာ စိမ္းစိုေရ လယ္ျပင္တိကို
ျဖတ္ေလ်ာက္ျဗီး ျပီးေနာင္ စိန္သႏၳာျဗဳန္းဆိုရပ္လိုက္သည္။ စိန္ေက်ာ္္လွ သည္ သူမအပါးသို. စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္တိုးကတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုင္လိုက္စဥ္တြင္ သူမမ်က္ႏွာတြက္ အျပံဳးတိ မိုးရာသီ ပန္းေခ်တိပိုင္ ပြင့္လန္းနိန္သည္ျမင္လိုက္ရသည္။
စိန္ေက်ာ္လွသည္ ၀မ္းသာလံုးဆို.လ်က္ စကားအထစ္ထစ္ျဖင့္ " သႏၳာ.... နင္... ငါ့..ငါ့ ကို ခ်စ္ေတ မလားေယနန္း" ဟုေျပာဆိုလ်က္မိမိ၏ အခ်စ္ေခ်ကို ရင္ခြင္ထဲ ထိုးသြင္းေပြ.ဖက္လိုက္သည္။ စိန္သႏၳာေလ့ အလိုက္သင့္လိုက္ပါလ်က္" ေအမွာ ေစာင့္နိန္
ရစြာ ၃ႏွစ္ ၃မိုးဟိယာ၊ ကိုစိန္ေက်ာ္လွ" ခ်စ္စဖြယ္ေျပာလိုက္ခ်ိန္တြင္ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ရို.၏ ႏွလံုးသားမ်ားသည္ စိမ္းစိုေသာစပါးပင္ေခ်၊လီပီြေခ်နန္.အတူ ယိန္းႏြဲလိုက္ပါ ကခုန္နိန္ကတ္လီသည္။
စိန္သႏၱာႏွင့္စိန္ေက်ာ္လွရို. မဂၤလာပြဲသည္ တအုန္းအုန္းစည္ကားလီသည္။ ထိုဇႏွီေမာင္ႏွံရို. ၏ ႏွစ္လ၊ရက္မ်ားသည္ သာယာခ်မ္းေျမ့၊ေပ်ာ္ရြင္စြာကုန္ဆံုးလားလီသည္။ ၁ႏွစ္ႏွင့္ ၅ လၾကာျပီးေနာက္ စိန္သႏၳာကိုယ္၀န္ရလီသည္။
xxxxxxxxx ၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀ xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
စိန္ေက်ာ္လိူင္သည္ သူ၏ ဂြ တြင္ ကြ်ဲေက်ာင္လွ်င္အနားယူရန္အတြက္ တဲအိမ္ေဆာင္လ်က္ဟိသည္။ သူသည္ အလုပ္၌စိတ္မ၀င္စားဘဲ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္လ်က္ဟိသည္။ အုန္းမိုးနိန္ေသာသူ၏လက္မ်ားသည္ တုန္လ်က္ဟိျပီး ခြ်ဲမ်ားလည္း အလံုးလိုက္
က်လ်က္ဟိေလသည္။ သူ၏မ်က္လံုးအစံုသည္ ပေဠဠိ ဆန္လ်က္ဟိျပီး တစ္စံုတစ္ခုကို အေလးအနက္ စဥ္စားနိန္ ႏွင့္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ေရာပြတ္လ်က္ဟိသည္။ ကေကာင္းမၾကာလိုက္ သူသည္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အခိုင္အမာ ခ်လိုက္ျပီ တဲအမိုးထက္က ေအာက္
သို.ဆင္းလာေလသည္။ ျပီးေနာက္ သူမယားအား " သႏၳာ အုန္းမိုးဖို. ႏွီးကုန္လားယာ။ အကို ႏီွးနည္းနည္းထို.ပီး"ဟုေျပာလီသည္။ ႏီွးတစ္ခါေလ့ မထိုးဖူးေသာ သူမယားက ႏွီးမထိုးတက္ေၾကာင့္ ျပန္ေျဖေရခါ "ေအာ္ ....သႏၳာကလည္း ႏီွးထိုးေရ ဆိုစြာ အလြယ့္ေခ်
၊ ယာ ေဒဓားကို ကိုင္ ေဒပိုင္ကိုင္...။ေဒမွာက ရခြန္း..ေအး ေအး .. ဟုတ္ယာလာ..ဟုတ္ေတ"စသည္ျဖင့္ သင္ျပလီသည္။ လင္သည္ကိုခ်စ္ရေသာ ၀န္းၾကီးမ စိန္သႏၳာသည္ မတတ္တတ္ႏွင့္ႏီွးလိုက္ထိုးေသာအခါ ကေကာင္းမၾကာသူမ လက္ကိုႏီွးျပတ္လား
ေလသည္။ စိန္ေက်ာ္္လွသည္ အသင့္ပ်င္ထားေသာ ဂြမ္းစျဖင့္ သူမယား သီြးတိ ကိုသုတ္လိုက္ျပီး အက်ၤ ီ အိပ္၌ ၀ွက္ထားလိုက္ေလသည္။ ဒေယာအဆိုးစ တစ္စျဖင့္ သူ.မယားလက္ကို ပန္းပီးျပီးေနာက္ " သႏၳာ ငါ အေပါ တစ္ေခါက္လားလိုက္ေမ။ အဂုခ်က္
ခ်င္းျပန္လာဖို.စြာရာ" ဟုေျပာျပီ သူတစ္သက္လံုးစီစဥ္လာေသာအရာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို. ျခီလွမ္းတိ မိေက်ာင္းတက္ေခ်ာင္းဘက္ကို ဦတည္လိုက္သည္။ သူသည္ေခ်ာင္းကမ္းနား၌ ထိုင္လ်က္ နံမည္မသိေသာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ကို မန္းမူတ္လိုက္ရာ
ရီထဲက မီးေက်ာင္းၾကီးတစ္ေကာင္ စင္း၍ေပၚလာလီသည္။ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္နိန္ေသာထိုမီးေက်ာင္းၾကီးစိန္ေက်ာ္လွအပါးသို.ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ သူသည္ ကိုယ္၀န္သည္မ စိန္သႏၳာ၏ သီြးဂြမ္းစကို မီးေက်ာင္းၾကီးဘက္ကို ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။
မီးေက်ာင္းၾကီး၏ လ်င္ျမန္ေသာ လူပ္ရွားမူသည္ ခ်က္ခ်င္းရပ္သားလားျပီး စိန္ေက်ာ္လွရိွတြင္ ေရႊတံုးၾကီးမိေက်ာင္းအသြင္သို.ေျပာင္းလဲလားလီသည္။ သူသည္ထိုေရႊမီးေက်ာင္းၾကီးကို ရီထဲက ဆယ္ယူလ်က္ မ်က္စိႏွလံုးကိုေဖာက္ျပီးမ်ိဳခ်လိုက္သည္။
ယင္းေနာက္သူသည္ ၀ိဇၹာရလ်က္ မီးေက်ာ္တက္ရြာသို. ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ပ်ံတက္လားလီသည္။ သူသည္ ေယာကၡမ အိမ္ေခါင္ထက္၌ရပ္နားလ်က္ ...." သမီးတစ္ေယာက္ကဆံုးလီယင့္၊ ေခ်ာင္းကမ္းနား ေရႊမီးေက်ာင္းတစ္ေကာင္ထားခယင့္၊ သမီးတစ္ေယာက္ကဆံုးလီယင့္၊
ေခ်ာင္းကမ္းနား ေရႊမီးေက်ာင္းတစ္ေကာင္ထားခယင့္၊ သမီးတစ္ေယာက္ကဆံုးလီယင့္၊ ေခ်ာင္းကမ္းနား ေရႊမီးေက်ာင္းတစ္ေကာင္ထားခယင့္၊" စသျဖင့္ ၃ၾကိမ္တိုင္တိုင္ေအာ္ေျပာလ်က္ ေကာင္းကင္ကို ပ်ံတက္ေပ်ာ္ကြယ္လားလီသည္။ ရြာလူၾကီးလည္း အသံၾကား၍ အရုပ္မျမင္လိုက္ရေသာသူ.သမက္ စကားကို ေ၀ခြဲမရ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္နိန္လီ၏။ ေယဘင္ေကေလ့ ရြာသားတိ ကိုေခၚယူလ်က္ မီးေက်ာင္းတက္ေခ်ာင္းနားကို လားၾကည့္ေသာအခါ စိန္ေက်ာ္လွ ေျပာခေရအတိုင္ ေရႊမီးေက်ာင္းတစ္ေကာင္ တံုးစင္း စင္းနိန္လီ၏။ ထိုမွတစ္ခါ စိန္ေက်ာ္လွ ဂြ ကိုလားၾကည့္ေသာအခါ ေဆာက္လုပ္စ တဲအိမ္ထ၌ စိန္သႏၳာ ကိုယ္၀န္အျပည့္ႏွင့္ သီဆံုးနိန္သည္ကို ၀မ္းနည္းၾကြီကြဲစြာတိြဟိရကတ္လီသည္။ ထိုနိန္.မွစ၍ သိုက္ဆရာ စိန္ေက်ာ္လွအေၾကာင္းသည္ မီးေက်ာင္းတက္ရြာတြင္ ေဆြမ်ိုဳးစဥ္ဆက္ေျပာျပကတ္လီသည္။
က်မၼာကတ္ပါဇီ။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
Friday, 10 July 2009
ကြ်န္းသားငမန္း ေအးေမာင္ ႏွင့္ စစ္ေတြျမိဳ့ က စက္သီး
က်ဳပ္လလူး၊ျပာလလူး ႏွင့္ ပိႏၷဲေခ်ာင္းကြ်န္းတြင္ မီြးဖြားခေသာ ကြ်န္းသားငမန္းေအးေမာင္ တစ္ေယာက္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ၈တန္းကို ေအာင္ျမင္လီသည္။ ထိုေအးေမာင္အား အမိ၊ဘ ဆင္းရဲ၍ ေက်ာင္းဆက္မထားႏိုင္သျဖင့္သူ.အဖက စစ္ေတြျမိဳ. ဘုရားၾကီးေနာက္တြင္တည္ဟိ
ေသာ ဘုန္းၾကီးတစ္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌အပ္ႏွံလီရာ သူသည္ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းသား ဂုဏ္ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္၌ ထိုက္တန္စြာ ဆြတ္ခူးရဟိလီသည္။ ေအးေမာင္ ၏ ကံဇာတာကို တြက္ခ်က္မိေသာ သူ.အဖက အထက္တန္းပညာ သင္ၾကားရန္
လယ္မထြန္ခိုင္းဘဲ စစ္ေတြျမိဳ. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌ အပ္ႏွံရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားေအးေမာင္သည္ အမွတ္(၂) ေက်ာင္းသို. တထည္တည္းဟိေသာ ေက်ာင္းစိမ္းဒေယာ ကို၀တ္လ်က္ ဘ၀င္ သံုးပိႆာ ျဖင့္အထက္တန္းပညာ
ရပ္မ်ားကို သင္ၾကားလ်က္ဟိသည္။ ေက်ာင္းပထမ တက္စနိ၌ မိမိကိုယ္ကို ဇာကလဲဆိုစြာကို အတန္းထဲ၌ မိတ္ဆက္ရလီသည္။ အတန္းေဖာ္တိကသူရို.နီရာေဒသကို ၀င့္ၾကြားစြာျဖင့္ ေျဖၾကားလ်က္ဟိ၏ ။ ဥပမာ...ကန္းနားလမ္းက၊ေက်ာင္းတက္လမ္းက
၊မိဇံက ထိုသို.ေျဖၾကားကတ္လီသည္။ ကြ်န္သား ေအးေမာင္ အလွည့္သို.ေရာက္ေသာအခါ သူ၏အေျဖေၾကာင့္ တတန္းလံုး ရြာျပိဳေအာင္ရယ္ကတ္လီသည္။ ပဇာေၾကာင္းဆိုေသာ္ သူ၏အေျဖမွာ "ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက" ဟု၍ ျဖစ္၏။ ကြ်န္းသား ေအးေမာင္
သည္ စစ္ေတြျမိဳ. သမ အတန္းေဖာ္တိ ဘက္တြင္ အဟားခံရေသာ္လည္း ဆရာမ က ပပြင့္လလင့္ ရရိုးသသား ေျပာသည္ဟုခ်ီးက်ဴးလီသည္။ ထိုကြ်န္သားေအးေမာင္ ေက်ာင္းသို.လာလ်ွင္ တခ်ိဳ.အတန္းေဖာ္ေကာင္မေခ်တိက ဆရာေတာ္လာရာ လမ္းဖယ္
ပီးကတ္ စသည္ျဖင့္ ေအာ္ကတ္လီသည္။ ေယဘင္ေကေလ့ ေအးေမာင္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ေကာင္မေခ်အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေအးေမာင္သည္ ၉တန္း အဂၤလိပ္စာ တိကို အထစ္အေငါ မဟိဘဲ အရည္ၾကိဳေသာက္နီျခင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ပါသည္။ ေအးေမာင္အတန္းတြင္ မမေခ်တိ အဂၤလိပ္စာ ညံ့ကတ္လီသည္။ထိုဟာကြက္အား ေအးေမာင္ ကိုင္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
နိဒါန္းရွည္လားစြာကို ေတာင္းပန္ပါသည္။ ေျပာသ်ွင္သည္မွာ စက္သီးကိစၥျဖစ္ပါသည္။ ေအးေမာင္သည္ ငါးခူတစ္ေကာင္ကို ရီထဲ၌ စမ္းဖမ္းႏိုင္သည္။ ငါးမွ်ားရန္ ကြ်ဲကူးျမစ္ အလယ္ေက်ာက္ကို ကိုင္းတန္ကို ပါးစ မွာကိုက္လ်က္ ကူးႏိုင္ပါသည္။ ရီဘေဘာင္းျပည့္နိန္ေသာ လယ္ဇြ တြင္ တစ္ရက္လံုးေဘာလံုးေက်ာက္ႏိုင္သည္။ ယေကေလ့ ကြ်န္းတြင္ စက္သီးပင္ မဟိ၍ အသက္ ၁၃၊၁၄
အရြယ္ထိ စက္သီမျမင္ဖူးပါ။ စစ္ေတြျမိဳ.တြင္ စက္သီးစီးနိန္ကတ္ေသာ ေကာင္ေခ်၊ေကာင္မေခ်တိ ကိုၾကည့္လ်က္ ေအးေမာင္သည္ စက္သီးစီးခ်င္စိတ္ႏွင့္ က်င္ကိုင္နိန္ရလီသည္။ ထိုေၾကာင့္ စက္သီး စီးစီမံကိန္းအား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ေအးေမာင္ ဆံုျဖတ္လိုက္ပါသည္။ ဆရာ
ေတာ္က ၀ါကြ်တ္လွ်င္ ပီးေသာ ဒဂၤါး အသစ္ေခ်တိ ကို စုထားလ်က္ ေႏြရာသီ တြင္ စသီးေခ် ငွားလ်က္အသားကုန္ေလ့က်င့္လီသည္။ စက္သီး မူန္.စိေခ် ႏွင့္က်င္ကိုင္နိန္ေသာဘေဘာင္သံ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သားေအးေမာင္ကို ကုန္တန္းက ရီခတ္ရန္လာေသာ
ေကာင္မေခ်တိက နိတိုင္း ၀ိုင္ဟားကတ္လီသည္။ ဇာပိုင္ဘင္ဆိုဆို ေအးေမာင္သည္ ဇနက မင္းသားလံုးလျဖင့္ ျခီက်ိဳး၊ ဒူးက သီြးတိ စစယိုေအာင္ထိ အသားကုန္ က်င္ကိုင္လီရာ ၂ လအၾကာတြင္ စီးတက္လာလီသည္။ ထို စီးတက္သည့္နိတြင္ မိူရမ်က္ႏွာမ်ိဳး
ႏွင့္ စက္သီးကို အသားကုန္ႏွင္းလ်က္ ပိုင္ခ်င္အိမ္သို.လားအပ္ရာ အရွိန္ကို မထိန္းႏိုင္ဘဲ ၀ကၤဘာကြင္း၌ မုန္းတီဆိုင္မွ မုန္းတီေသာက္နိန္ေသာ အသက္ ၄၀ အရြယ္အရီးတစ္ေယာက္ တင္သားကို ၀င္တိုက္ရာ ထိုေအးေမာင္မွာ ဆီးေဆာက္ကေရာက္ႏွင့္
ၾကံဳရလီသည္။ မုန္.တီသယ္မသည္ ေအးေမာင္ကို ပန္းတိျဖင့္ၾကဲခ်လီသည္။ ေအးေမာင္လည့္ ပုရစ္ေခ် မ်က္ႏွာျဖင့္ စစ္သီးကို ဆက္စီးလားလီသည္။
ေနာက္ ၃ လခန္.အၾကာတြင္ တစိေခ် ကြ်န္းပါလတ္လီသည္။ခင္မင္ရေသာ ျမိဳ့သားသူငယ္ခ်င္းတိက ေအးေမာင္အား ညဇာဘက္ စစ္ေတြျမိဳ.တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းမၾကီးထက္သို.စက္သီးစီရန္ လာေခၚခ်ိန္ စာမဖတ္ဘဲ ေမ်ာ္တက္လာလီသည္။ ဆရာေတာ္
သိလ်ွင္ ေအာက္သေကာ္ အႏွက္ခံရမည္ကိုေၾကာက္သျဖင့္ ကိုယ္ဖြပညာကို တရုတ္သိုင္းစာအုပ္တိဖတ္လ်က္ေလ့က်င္ထားရလီသည္။ေဒပိုင္ စက္သီးမစီးတက္ စီတက္အခ်ိန္တြင္ ျမိဳ.ထဲ စက္သီးစီးထြက္ရေသာ အရသာသည္ရီြးျပရန္ခက္ပါသည္။ တညနိန္တြင္
စက္သီးအင္ဒန္စီးတတ္နိန္ယာျဖစ္ေသာ ထိုေအးေမာင္အား သူငယ္ခ်င္း ၄ေယာက္က တဘက္ႏွစ္ေယာက္စီၾကားညွပ္လ်က္ လက္မၾကီးထက္စက္သီးစီထြက္ကတ္လီသည္။ ကေကာင္းမၾကာလိုက္ Palace ဟိုတယ္ရွီအေရာက္တြင္ ဘေဘာင္းျမည္ပနာ
တန္းသိမ္ျပတ္လဲက်ရာ ထိုျမိဳ.သားသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ကြ်န္းသားေအးေမာင္ေၾကာင့္ စေလာင္းေပၚ အရွက္ကြဲရလီ၏။ ထိုနိမွစ၍ ေအးေမာင္အား မည္သူတစ္ေယာက္မွ် ညဇာဘက္၌ စက္သီးစိ မေခၚ၀့ံဘဲ ဟိကတ္လီသည္။
ယေကေလ့ ေအးေမာင္သည္ စက္သီးစီးျခင္းအတက္ပညာအား ဆက္လက္ၾကိဳးစားလ်က္ဟိသည္။ တရက္နိတြင္ ေက်ာင္းသို. စက္သီးစီလ်က္ ေအးေမာင္ ထြက္လာလီသည္။ သူ၏ ဘ၀င္မ်ားသည္ ရိုးမေတာင္ထက္ ျမင့္လ်က္ဟိျပီး မ်က္ႏွာမွလည္း
ရည္စားဘားက အေျဖရက့ဲသို. ျပံဳးလ်က္ဟိသည္။ စက္သီး ဟန္းဒရြက္(Handle) ကိုလည္း လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ သတိထားကိုင္လ်က္ အမွတ္(၂) ေက်ာင္းသို. မယင္ မေႏွး အရိွန္ျဖင့္နင္းလာလီသည္။ ဘုရားၾကီးအေက်ာ္ က်ားရုပ္ေက်ာင္းနားအေရာက္တြင္
ကုန္တန္းမွ ရိန္နာသတ္ ဆဗီြ တစ္ဖြဲ. ေအးေမာင္အနားတိုးကတ္လာျပီး စက္သီးစီးလ်က္ ဇိန္တိြနိန္ေသာ ထိုေအးေမာင္ ဒေယာကို ျဖီခ်လိုက္လီသည္။ ဤတြင္ ေအးေမာင္သည္ အခက္အခ့ဲ အၾကီးအက်ယ္တိြလီျပီ။ ဟန္းဒရြက္ကို လက္တစ္ဘက္ကိုင္လ်ွင္
မထိန္းတတ္၍ ေျမာင္းထဲထိုးက်မည္။ ျပီနိန္ေသာ ဒေယာကို လက္တဘက္ျဖင့္ မကိုင္ထားလ်ွင္ လူလယ္ေကာင္၌ တဒံုဖလင္ အရွက္ကြဲႏိုင္သည္။ ဇာပိုင္လုပ္ရဖို.လဲ။ ဒေယာကလည္း တျဖည္းျဖည္းျပီ က်လာလီသည္။ မထူးယာ အရွက္ေတာ့ အကြဲမခံႏိုင္ဟု ေအးေမာင္ဆံုးျဖတ္ခ် ခ်လိုက္သည္။ ျပီးနိန္ေသာ စက္သီးကို ညာဘက္လက္ျဖင့္ ၾကိဳးစားထိန္လ်က္ ျပီရ္ နိန္ေသာ ဒေယာကို ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ ၾကိဳးစား၀တ္ေလရာ ထင္ထားခသိအတိုင္ စက္သီးကို မထိန္းႏိုင္ဘဲ အနားက လူတစ္ေယာက္ အားရဘားရတိုက္လ်က္
နာလာေၾကာင္း သို. ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရိွန္နတ္ လူးက်လီသည္။ ကံေကာင္းေထာင္မ၍ ျခီမက်ိဳးခပါ။ အတိုက္ခံရေသာလူသည္ မွန္ပါဖို.အစား ဖင္တတုန္းႏွင့္ ခီြနိန္ေသာ ေအးေမာင္ကိုၾကည့္လ်က္ သနားသျဖင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို.အေရာက္ ပို.လိုက္ရလီသတည္း။
(ျဖစ္ရပ္မွန္)
ေပ်ာ္ရြင္ကတ္ပါဇီ။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၆၊၀၆၊၀၉
Thursday, 9 July 2009
မင္းနီရပ္သို.အလည္တစ္ေခါက္( ဆက္ရန္)
မင္းနီရပ္ သို. အလည္တစ္ေခါက္
...........................................
အပိုင္း(၁)
ျမန္မာအဲယားေ၀း လီယဥ္ေခ် သည္ တရိြတရိြႏွင့္ရိုးမေတာင္ထက္သို. တက္လာနိန္ခ်ိန္တြင္ အကြ်န္ႏွလံုးသားမ်ား တတုန္းတုန္းခုန္လာသည္။ ေခာတ္မမွီ ဆီးေရာင္တိကြာ၊ ေခာတ္ေနာက္က်နိန္ျပီျဖစ္ေသာ ထိုေခာတ္ေက်ာက္သီးအရြယ္လီယည္ပ်ံထက္၌
အကြ်န္သည္ အႏၱရာယ္ကင္းဂါထာကို ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ မရတစ္ေခါက္ ရတစ္ေခါက္ ရြက္လ်က္ဟိသည္။ မားမားမတ္မတ္ႏွင့္ ေဒနိန္.ထိ မျပိဳမလဲေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ဖရခိုင္ျပည္တြက္ ရပ္တည္လာေသာ ရခိုင္ရိုးမကို ခ်ီးက်ဳးလိုက္မိသည္။ ေနာက္ မိနစ္ ၃၀
ေလာက္ၾကာျပီးေသာအခါ အကြ်န္မီြးရပ္ျမီ၏ အေငြ.အသက္တိ အကြ်န္ႏွေခါင္းေပါက္သို. တိုး၀င္လာသည္။ အကြ်န္ေက်ာင္းနိန္စဥ္အခါက အိမ္သို.ျပန္လ်ွင္ သတင္းမီးနိန္က်ျဖစ္ေသာ ရျဖီးခ်ပ္ေတာင္ ကိုလီယဥ္ထက္က လွမ္းျမင္ရသည္။ "ေအာ္..ရခိုင္ျပည္"
ဟုစိတ္ထဲရြယ္ရြတ္လိုက္မိသည္။ ကေကာင္းမၾကာလိုက္ စစ္ေတြလီဆိပ္သို. အကြ်န္ရို. လီယဥ္ပ်ံ ဆိုက္ေရာက္သည္။ အဖရခိုင္ျပည္ႏွင့္ ၈ ႏွစ္မ်ွ၀ီးကြာခရေသာ အကြ်န္သည္ လီယဥ္ပ်ံထက္ဆင္းလိုက္သည္ ႏွင့္ ၾကက္သီးတိထမိသည္။ ေအာက္မိစိတ္ျပင္းျပစြာ
ႏွင့္ေစာင့္ခရေသာ အကြ်န္၏အခ်ိန္တိကို အကြ်န္ခ်က္ခ်င္းမိပိုက္လိုက္ျပီး အဖ ရင္ခြင္သို. အကြ်န္ ၀မ္းနည္း၊၀မ္းသာစိတ္ ေရာလ်က္ ခို၀င္လိုက္မိသည္။အဖ လက္ေဆာင္အျဖစ္ သန္.ရွင္းၾကင္လင္ေသာပင္လယ္လီကို အစာအိမ္ေအာက္ ခရင္းထိ အားရဘားရ
သ်ွဳသြင္းလိုက္ျပီးေနာက္ အကြ်န္၏ စိတ္ခႏၵာ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးလားသည္ကို ခံစားမိလိုက္သည္။ ရခိုင္ျပည္၏ ျမိဳ့ေတာ္အတိုင္းအတာအရ ေဒလီယဥ္ပ်ံကြင္း အလြန္တစ္ရာမွေသးငယ္လွေသာ္လည္း ရခိုင္သားတိတြက္ဘုရားက လက္ေဆာင္ပီးထားေသာ
အရာတစ္ခုပိုင္ဖက္တြယ္ထားရသည္။ ရာသီဥတု ၾကည္လင္အီးခ်မ္းလ်က္ဟိျပီး၊ ပုစြန္ဆီ မိုးသားေကာင္းကင္ေအာက္ စိမ္းစိုလမ္းဆန္းနိန္ေသာ အဖျပည္ဖြား အပင္တိ ႏွင့္လွခ်င္းတိုင္းလွနိန္ကတ္သည္။ အဖျမီကို ျခီခ်မိသည္ႏွင့္ ရခိုင္လီသံ ပေပါက္ႏွင့္ အား
ရဘားရေျပာတတ္ေသာ အဖရခိုင္ျမီဖြား သီြးရင္း၊သားရင္းတိ ႏွင့္အကြ်န္တဖန္ျပည္လည္ဆံုတိြရသည္။ ရခိုင္ျပည္စစ္ေတြျမိဳ့ သည္ လြန္ခေရ ၈ႏွစ္ ႏွင့္ႏိွင္းဆာလွ်င္ဇာတစ္ခုေလ့ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမွု မတိြရေသာ္လည္း စစ္ေတြနွင့္အဖျမီကိုခ်စ္ေသာ အကြ်န္အတြက္
ထာ၀ရမရိုးေသာ ဘံုကမၻာျဖစ္သည္။ အထူးအဆန္းတစ္ခုအျဖစ္ တတ္(ခ)စီ ဟုေခၚေသာ သံုးဘီးကားမ်ားက ခရီသည္တိတြက္ ျမိဳ့ထဲ၊လီဆိပ္ အလားအျပန္ ၀န္ေဆာင္မွုပီးနိန္သည္ကိုတိြရသည္။ ဥေရာပအဆင့္အတန္းႏွင့္အသားက်လာေသာအကြ်န္သည္ ထို
သံုဘီးကားတတုန္တုန္းႏွင့္ မိမိ၏တည္းခိုမည့္ Palace Hotel သို. ခရီးဆက္လာခ်ိန္တြင္ ရင္တြင္း၌ ဆန္းၾကယ္ေသာစိတ္ခံသားမွုတိျဖစ္ေပၚနိန္သည္။
အပိုင္း(၂)
လီဆိပ္မွ လမ္းမၾကီးအတိုင္း သံုးဘီးကားေခ် တတုန္းတုန္းေမာင္ႏွင္နိန္ခ်ိန္တြင္ အတိတ္ကအရပ္တိ အကြ်န္စိတ္ထဲ တျဖိန္းျဖိန္းေပၚလာသည္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းက ျမိဳ့တစ္ျမိဳ့ႏွင့္ အလားတူနိန္ေသာ ေဒျမိဳ့သည္တစ္ျခားအရပ္ေဒသကလူတိအတြက္
အထင္ေသးစရာ၊လူရယ္စရာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိန္ပါလိမ့္မည္။ ေယေကေလ့ အဆင့္အတန္႔မမီေသာ ေဒျမိဳ့ေခ်သည္ အကြ်န္႔ဘ၀ဒိုင္ယာရီတြက္ မဟာဆန္ေသာ နိရက္တိရီြးဖူးခသည္။ အကြ်န္႔အတြက္ ေဒျမိဳ့ေခ်သည္ထာ၀ရသုခကမၻာတစ္ခု၊ အကြ်န္၏ ဘ၀ အဆစ္ တစ္ခ်ိဳ.ကို ေဒျမိဴ့ေခ်ႏွင့္ အတူအကြ်န္ရင္ဆိုင္ခဖူးသည္။ ထိုသံုးဘီးကားေခ် Palace Hotel ၾဟီ့ေရာက္ခ်ိန္တြင္ အကြ်န္အေတြးတိ ျပတ္လားသည္။ ပြင့္လင့္ရိုးသားေသာ ရခိုင္သီြးရင္းတိက အကြ်န္႔ အထုတ္တိကို ဟိုတယ္ထဲသို႔ ကူထမ္းပီးကတ္သည္။ ဟိုတယ္
ေကာင္တာက စာရီးမေခ်က အျပံဳးပန္းတိႏွင့္ဆီးၾကိဳသည္။ ထိုကလိန္.ေမေခ် အသားအရီသည္ညိဳျပာေရာင္ဟိျပီး မဲႏွက္ေတာက္ေျပာင္နိန္ေသာ ဆံပင္တိကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ပုလဲသြားတန္းေခ်တိနန္.ေရာေထြးနိန္ေသာ ထို ပပြင့္လလင့္အျပံဳးေခ်တိသည္ အကြ်န္႔အား
အတိတ္က ဇာတ္လမ္းတိကို ေရာင္ျပန္ဟန္စီသည္။ အကြ်န္႔သည္အဖျမီက ပင္လယ္မေခ်တိႏွင့္ျပန္ဆံုတိြခြင့္ရလိုက္ယာျဖစ္သည္။ အခန္းထဲတြင္တနားေခ် အနားယူလိုက္ျပီ အကြ်န္စာသင္ဖူးခေသာ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းကို ဆိုက္ကားႏွင့္အကြ်န္ထြက္လာသည္။
ဘုရားၾကီးႏွင့္ ေအးေစတီကုိ ဆိုက္ကားထက္က အကြ်န္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဘုရားၾကီးထဲသို႔၀င္၍ ဘုရား၀င္ဖူးမည္ဟုစိတ္ကူးမိေသာ္လည္း အ၀င္၀၌ ျမန္မာစစ္သားမ်ား သနတ္တိကိုင္၍ေစာင့္နိန္ျခင္းေၾကာင့္အကြ်န္မ၀င္ျဖစ္ခပါ။ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ ဆိုက္ကားဆရာအား ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းကိုတိုက္ရိုက္ႏွင္း ရန္ေျပာလိုက္ျပီး ဘုရားဖူးခ်င္ေသာစိတ္ကိုမ်ိဳခ်လိုက္မိသည္။ အကြ်န္ခိုလံူဖူးခေသာထိုဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသည္ လြန္ခေရ ၈ႏွစ္ႏွင့္ႏွိုင္းဆာလ်ွင္ေျပာင္းလဲမႈတစ္စံုတစ္ရာမတိြရပါ။ ေက်ာင္းထက္သို.ျခီလွမ္းတိ ဦတည္လိုက္ခ်ိန္သည္ ဆရာေတာ္ေျပာခဖူးေသာစကားတိအကြ်န္႔နားထဲျပန္ၾကားေယာင္လာမိသည္။ "အေ၀း ... ေဒေက်ာင္းနန္.ငါစြာ သစ္ငုတ္၊ မင္းရို.တိက ဗ်ိဳင္းတိရာ၊လာကတ္ေတ ပ်ံလခကတ္ေတ။ ငါ စြာသစ္ငုတ္ ေ၀..ငါစြာသစ္ငုတ္" ။ ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ တပည့္တိ အေပၚအေျပာအဆို ၾကမ္းတမ္းေသာ္လည္း တပည့္တိအေပၚ သံေယာဇဥ္အလြန္ၾကီးမားသည္။ အေတာင္စံုလို႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို စြန္႔ခြာခ်ိန္တြင္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာျဖင့္ ဘ၀တြက္အဖို.မျဖတ္ႏိုင္ေသာ ၾသ၀ါဒတိ မိန္.ၾကားတတ္သည္။ ဘ၀တြင္ေအာင္ျမင္ လားေသာ တပည့္တိဘားက လက္ေဆာင္တိ၊စာတိ ေရာက္လာလ်ွင္ ေက်ာင္းရိွတကာ၊တကာမတိကို အေဘာင္ရရင္းႏွင့္ မေညာင္းတန္းေျပာျပတတ္သည္။ ေက်ာင္းခန္းထဲ၀င္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အကြ်န္႔ပါးျပင္တြင္ မ်က္ရည္ေပါက္တိစီးက်လာသည္။ထိုေက်းဇူးသ်ွင္ ဆရာေတာ္ၾကီးကို အကြ်န္ဖူးခြင့္မရလိုက္ပါ။ ဆရာေတာ္္မပ်ံလြန္မီက အကြ်န္႔ဘားကို ရီြးထားခေသာစာတစ္ေစာင္ကို သူအခန္းထဲတြင္တိြ၍ တပည့္တိက အကြ်န္.ဘားကို ထည့္ပီးဖူးသည္။ အကြ်န္သည္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အသစ္ႏွင့္စကားစျမည္ေျပာျပီး ကုန္တန္းဘက္
ကိုထြက္လာသည္။ အမွတ္(၂)က ေက်ာင္းနိန္ဘက္သူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ အကြ်န္ျပန္ဆံုခြင့္ရသည္။ ကုန္တန္းရပ္ကြက္လူနိန္မူစနစ္သည္ ဇာတစ္ခုေလ့ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမူမဟိ၊ ရပ္ကြက္သားမ်ား၏ ပင္ကိုယ္ရိုးသာမူတိလည္းအယင္အတိုင္းပင္။ ေျပာင္းလဲ
မႈတိကိုေျပာရလ်ွင္ အကြ်န္ရို.သူငယ္ခ်င္းတိျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဴ.က အစိုးရ၀န္ထမ္း၊ တစ္ခ်ိဳ. အိမ္ေထာင္က်၊ တစ္ခ်ိဳ. စီးပြားေရးလုပ္ ယင္းပိုင္ ဘ၀ကို ၾကံဳေရပိုင္ရုုန္းကန္နိန္ကတ္သည္။ အမ်ိဳး၊သူငယ္ခ်င္း၊အသိမိတ္ေဆြတိႏွင့္ တိြျပီးေနာက္ တည္းခိုခန္းသို.
အကြ်န္တစ္ေယက္တည္းလမ္းေလ်ာက္ျပန္လာသည္။ ဟိုတည္တေရာက္ လမ္းမ်ားေမွာင္မိုက္လ်က္ဟိျပီး လမ္းဘဲတြင္ရခုိင္လူငယ္ေခ်တိ ျမန္မာေတးျခင္းဆို၊ဂီတတီးလ်က္ စစ္ေတြျမိဳ့၏ေမွာင္ေမွာက္ေသာည အရသာကို လူငယ္သဘာ၀ ေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ဟိသည္။
အကြ်န္ဟိုတယ္သို႔အေရာက္တြင္ ၀န္ထမ္းေခ်တစ္ေယာက္က ဖေယာင္းတိုင္တိႏွင့္ဆီးၾကိဳသည္။ ၂၁ ရာစုေခာတ္ရခိုင္ျပည္တိုးတက္မူတိကို နဖူးတိြ ဒူးတိြ အကြ်န္ ခံစားမိလိုက္သည္။ ဖေယာင္းတိုင္ပီးလာေသာ ထိုကေလေခ်ကို ေက်းဇူတင္လ်က္အကြ်န္ သည္ တစ္ညတာတြက္
အိပ္စအနားယူလိုက္သည္။
မိုးထစေစာ ၆ နာရီတိအခ်ိန္တြင္ စစ္ေတြေဆာင္း၏ ႏွင္းေငြျမဴမုန္ေခ်တိႏွင့္အတူ အကြ်န္ႏိုးထလာသည္။ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ စစ္ေတြ တစ္ျမိဳ့လံုး ျမဴတိႏွင့္အံုဆိုင္နိန္သည္ကိုတိြရသည္။ စစ္ေတြေဆာင္းႏွင့္၀ီးကြာခရေသာအကြ်န္သည္ မ်က္ႏွာ ပရုန္းနရုန္း
သစ္ျပီးကင္မရာကိုင္လ်က္ ဟိုတယ္ထက္ကဆင္းလာသည္။ ဟိုတယ္ရိွ သရက္ပင္တြင္ သရက္တန္ေခ်တိ ထိုးနိန္သည္ကို အကြ်န္ေမာ္ၾကည့္လ်က္ ၾကည္ႏွးုနိန္မိသည္။
အပိုင္း(၃)
ဟုတ္ပါသည္။ ရခိုင္ျပည္က အကြ်န္အလြမ္းရဆံုးအပင္တိထဲတြင္ သရက္ပင္ႏွင့္ နပ်ိဳပင္တိထိပ္ဆံုးက ပါ၀င္ပါသည္။ ႏွင့္မႈန္ေခ်တိႏွင့္ ၀င္း၀ါ လွပနီေသာထိုသရက္တံေခ်တိကို အကြ်န္ဓာတ္ပံု ႏွစ္ပံုခန္. ရိုက္ယူလိုက္ျပီး ညင္နီေသာ၀မ္းကို ျဖည့္ရန္ လမ္းမၾကီး
လဖက္ရည္ ဆိုင္တန္းသို. လွမ္းေလ်ွက္ထြက္လာသည္။ အခ်ိန္ကား ၆နာရီ မိနစ္၃၀ ခန္. ျဖစ္မည္။ ျမဴ ေခ်တိ အံုဆိုင္းနီတုန္းျဖစ္သည္။ အရွီဘက္က နီမင္းကား သူ.ေရႊေရာင္ေကာေဇာၾကီးကို စစ္ေတြျမိဳ့သည္ ျဖာခ်ရန္ အားယူနီသည္။ အကြ်န္သည္ ၁၅ မိနစ္
ခန္႔လမ္းေလ်ာက္ျပီးေနာက္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္္ၾဟီ့(ရိွ) လမ္းမ ပလက္ေဖာင္းထက္တြင္၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ထိုဆိုင္အျပင္အဆင္ကား ေခာတ္ေနာက္က်လြန္းသည္။ ဆိုင္ထဲသို. မ်က္စိတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အသက္မျပည့္သိမ့္ေသာ အဖအေသ်ွတစ္၀က္ခန္ွ.
အလုပ္လုပ္နီသည္က္ိုတိြရပါသည္။ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ခန္႔ရိွ အေသ်ွတစ္ေယာက္ အကြ်န္နားတိုးကပ္လာျပီး ခ်စ္စဖြယ္ျပံဳးျပသည္။ အျပစ္ကင္းစင္၊ ခ်စ္ဖို.ေကာင္းေသာ ေဒအေသ်ွအ၀တ္အစားမ်ားသည္ အလြန္ပင္ေဟာင္းႏြမ္းလ်က္ဟိျပီး သူစီထားေသာဖိနပ္မွာ
အေရာင္တိေမွးမိန္လ်က္ဟိသည္။ ထိုအေသ်ွ၏ မ်က္ႏွာျပင္သည္ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ရင့္က်က္ဟန္ဟိျပီးေလာကၾကီးကို ေဒါင္က်က် ျပားက်က် ရင္ဆိုင္လာဟန္ပံုေပါက္သည္။ ထိုအေသ်ွအားဓာတ္ပံုရိုက္ယူလ်င္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားမွ ပထမကမၻာစစ္ အတြင္းက
စစ္ျပီးဒုကၡသည္ အေသ်ွတိဓာတ္ပံု ပံုစံထြက္ႏိုင္ပါသည္။ထိုအေသ်ွ၏ "အကို ဇာမွာဘာဖို.ေလ့မသိမ့္" ဟုယဥ္ေက်းစြာေျပာေသာစကားသံက အကြ်န္အေတြးစ ကို ျပတ္လားစီသည္။ ထိုအေသ်ွ၏ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင့္ကို မီးၾကည့္ခ်င္သည္။ သို.ေသာ္လည္းအကြ်န္ မမီးျဖစ္
ခပါ။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအေသ်ွကို အကြ်န္ သံုးသပ္ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေျပာျပရန္မလိုေသာ အေျဖမ်ား အကြ်န္ႏွလံုးသားထဲတြင္ ဟိနီယာျဖစ္သည္။ ၈ ႏွစ္မ်ွလြမ္းဆြတ္တမ္းတခရေသာ ရခိုင္လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ ရခိုင္မနက္စာ ကို အကြ်န္စိတ္ၾကိဳက္စား
လိုက္ျပီး ထိုအေသ်ွကို ေက်းဇူတင္လ်က္ ရႈးခင္သာလမ္းဘက္သို. အကြ်န္ထြက္လာသည္။ ရီြးျပရန္ ခက္ခဲေသာ အဖ၏ သီြးရင္း သားရင္း ဂစၥပနဒီ၏ ျမစ္၏ သဘာ၀ဂီတ လိႈင္းခတ္သံေခ်တိကို အကြ်န္နားေထာင္ခ်င္သည္။ အဖ၏ ထာ၀ရလက္ေဆာင္ျဖစ္ေသာ
ဂစၥပနဒီ အရိွဘက္ ရဖီရွပ္ေတာင္စြယ္ထက္က ဦးေမာလာမည့္ နီမင္းကုိ အကြ်န္အလည္ေရာက္ေၾကာင့္အသိပီးေျပာျပခ်င္သည္။ ရႈးခင္းသာလမ္းထေရာင္ခိ်န္တြင္အကြ်န္စိတ္တိ လမ္းဆန္းတတ္ၾကြလာသည္။ အဖ၏လက္ေဆာင္ျဖစ္ေသာပင္လယ္လီကိုတ၀ရႈလိုက္
ျပီးပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ ရဖီခ်ပ္ေတာင္ဘက္မ်က္ႏွာမႈလ်က္ အကြ်န္ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ အတိတ္ကအရိပ္တိအကြ်န္စိတ္တြင္ထင္ဟပ္လာသည္။ အကြ်န္သည္ စစ္ေတြျမိဳ့သားမဟုတ္ပါ။ ေယဘင္ေယေကေလ့သင့္ အကြ်န္.ေက်ာင္းနီစဥ္တြင္းစစ္ေတြျမိဳ့က
အကြ်န္.ကို သူစိမ္းတစ္ေယာက္ပိုင္မဆက္ဆံဖူးပါ။ အကြ်န္၏ ဘ၀ ၾကမ္းတမ္းခတ္ထမ္မႈတိကို ေဒျမိဳ့ေခ်က အကြ်န္ႏွင့္အတူေက်ာ္ျဖတ္ဖူးသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္နီ၍စာတစ္ဘက္၊အလုပ္တစ္ဘက္ႏွင့္ရုန္းကန္ရေသာအကြ်န္႔ကို
လံုး၀အရံႈမပီးဖို. စစ္ေတြျမိဴ့က အားပီဖူးသည္။ အကြ်န္သည္ စစ္ေတြတြင္အႏိွမ္ခံဖႈးသည္။အကြ်န္သည္ စစ္ေတြျမိဳ့တြင္ ခ်ီေျမာက္ခံဖႈးသည္။ စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အစြပ္အစြဲခံဖူးပါသည္။စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အကာကြယ္ပီးခံရဖူးပါသည္။
စစ္ေတြတြင္အကြ်န္ ခ်စ္ဖူးပါသည္။စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အသဲကြဲဖူးပါသည္။စစ္ေတြတြင္ အကြ်န္ငိုဖူးပါသည္။စစ္ေတြတြင္အကြ်န္ေပ်ာ္ဖူးပါသည္။ စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အမုန္းခံဖႈးပါသည္။စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အခ်စ္ခံဖႈးပါသည္။
ထိုသို.ေသာေလာကဒဏ္တရားေပါင္း ေျမာင္ျမားစြာကို စစ္ေတြျမိဳ့ႏွင့္အတူအကြ်န္ခံဖူးပါသည္။ ေဒရႈးခင္းသာလမ္းထတြင္ထိုင္နီခ်ိန္တြင္သတိအရဆံုးအခ်ိန္သည္ သူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ လက္ဖတ္သုတ္စားလ်က္ လျပည့္ညတြင္ဂီတာတီးခကတ္ေတအခ်ိန္တိျဖစ္
ပါသည္။ ေငြကတီပါ အေရာင္ခတ္နီေသာ ေဒဂစၥပနဒီေၾကးမံုျပင္တြင္အျပစ္ကင္းေသာအကြ်န္ရို.လူငယ္ေခ်တိဘ၀ကို ဂႏၱ၀င္ေျမာက္စြာကုန္ဆံုးဖူးသည္။ ႏိုင္ငံေရး၊လူမႈေရး၊စီးပြားေရးစေသာ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ကိစၥရပ္တိကိုသိနားမလည္ေသာ
ယင္းပိုင္အျပစ္ကင္းေရလူငယ္ေခ်တိဘ၀ကို အကြ်န္ျပန္ျပီးပိုင္ဆိုင္လိုက္ခ်င္သည္။ လျပည့္ညတြင္ အသံကုန္ေအာ္လ်က္ဂစၥပနဒီျမစ္ၾကီးကို နတ္ပိုက္၊သြန္းပိုက္၊ကစပ္ပိုက္ခ်င္သည္။ ယင္းပိုင္အေတြးေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္က်င္ကိုင္လ်က္နီခ်ိန္တြင္၀မ္းကဆႏၵျပလာသျဖင့္ ၁၂ နာရီတီးအခ်ိန္တြင္ ဆိုက္ကားငွားလ်က္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ထမင္းစားရန္အကြ်န္ထြက္လာမိသည္။
အပိုင္း(၄)
............
ဘ၀တြင္ မရိုးႏိုင္ေသာ ထမင္း၊ဟင္းတိကို အားရဘားရ စားေသာက္ျပီေနာက္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာအျပီး ဟိုတယ္သို.အကြ်န္လမ္းေလ်ွာက္ျပန္လာသည္။ ေဆာင္းရာသီဘင္ျဖစ္ေကေလ့စစ္ေတြ နီသည္ အကြ်န္အတြက္ ကေကာင္းပူျပင္းလွသည္။
ေဒနိ ကြ်န္းက ဘာဘာႏွင့္ ႏွမေခ်ရို. အကြ်န္႔ကို ဘုတ္ႏွင့္လာအေခၚကုိ ေစာင့္နီမိသည္။ အခန္းထဲတြင္ တနားေခ် လဲေလ်ာင္းနီစဥ္ ဟိုတယ္၀န္ထမ္း ကေလေခ် အခန္းတန္းခါးလာေခါက္သည္။ ဘာဘာ ေအာက္ခန္းတြင္ေစာင့္နီေၾကာင့္ေျပာသည္။ အကြ်န္.
ကိုျမင္လ်င္ျမင္ခ်င္း အဘာသည္ "အေ၀း" ဟုဆိုကာ အကြ်န္႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ၈ႏွစ္မွ်၀ီးကြာခရေသာ သားတစ္ေယာက္ကို အဘာ ေအာက္မိစိတ္ျပင္းျပ နီခပါလိမ့္မည္။ သူ၏တင္းက်ပ္ေသာဆုပ္ကိုင္မူမွတဆင့္အကြ်န္ခံစားမိသည္။ဥေရာပ ယဥ္ေက်းမႈအရဆိုလ်ွင္ အဘာက အကြ်န္.ကို အၾကာၾကီးဖက္ထား
မည္မွာေသခ်ာပါသည္။ အကြ်န္ရို.သားအဖ၊ေမာင္ႏွမ ခ်စ္ခင္မႈမ်ားသည္ ထိုက့ဲသို. အျပဴမႈတိလုပ္စရာမလိုဘဲ ရင္ထဲခ်င္း၊ အသဲႏွလံုးခ်င္း၊အသြီးသားခ်င္း ဆက္သြယ္မူတိက အေျခခံပါသည္။ ထိုအေၾကာင္း၊ေဒအေၾကာင္း စကား စျမည္ေျပာလ်က္ အကြ်န္ရို.
သားအဖ တစ္စု ဆန္ဆိပ္(ဘုတ္ဆိပ္) ကိုဆင္းလာသည္။ ေဖာင္ေတာ္ဘင္ အေကာင္းမဟိေသာ ရခိုင္ျပည္၏ ျမိဳ့ေတာ္သည္ အကြ်န္ကိုမ်က္ႏွာအငယ္ေခ်ႏွင့္ျပံဳး ျပသည္။ သန္.ရပ္မႈမဟိေသာ အေရာင္ဆိုင္တန္းမ်ားသည္ ယင္းအတိုင္းဘင္ျဖစ္သည္။
အ၀ီးကလာေသာအကြ်န္ကို ဘာဘာႏွင့္ သံဗၺန္ခတ္သမားတိက အားနာနီပိုင္ ဟိသည္။ အကြ်န္ က်ဳပ္ကိုမႏွင္းမိေအာင္ အဘာက သံဗၺန္ ခတ္သမားကို သံဗၺန္ကို ကမ္းနားအေရာက္တိုးခိုင္သည္။အကြ်န္က ျပံဳျပျပီးသံဗၺန္ထက္တြင္တတ္ထိုင္မိသည္။
ဘုတ္ကိုအလားသံဗၺန္ခတ္သမားကုိၾကည့္လ်က္အကြ်န္အေတြးတိနယ္ခ်ဲနီမိသည္။ ခြ်ဲပျပစ္က်နိန္ေသာသံဗၺန္ခတ္သမားကိုၾကည့္၍အကြ်န္ သနားစိတ္တိျဖစ္ေပါနီသည္။ သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာတြက္ ေဒပိုင္ရုန္းကန္လႈပ္သ်ွားရေသာ အဖသားတိတြက္ရင္နာ
မိသည္။ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာဆိုလ်င္ စစ္ေတြျမိဳ့ သည္ကမၻာအလွဆံုးဆိပ္ကမ္းျမိဳ့ေတာ္ျဖစ္နီပါလိမ့္မည္။ စစ္ေတြျမိဳ့သည္ဂစၥပနဒီ ျမစ္ၾကီးႏွင့္ အလွခ်င္းျပိဳင္နီေပလိမ့္မည္။ အဖကလက္ေဆာင္ပီးထားေသာ သဘာ၀တရားၾကီးသည္ စစ္ေတြျမိဳ့ကို အလွဆင္ခြင့္
မရ။ စစ္ေတြျမိဳ့သူ၊ျမိဳ့သားတိႏွင့္အတူ ေဒျမိဳ့ေခ်သည္ ေလာကဒဏ္တရားတိကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။
တအင့္အၾကာတြင္သံဗၺန္ ဘုတ္နားကိုကပ္လာသည္။ ဘုတ္ထတြင္ရြာကလူတစ္ခ်ိဴ.ႏွင့္ ပိႏၷဲေခ်ာင္းကြ်န္းကလူတစ္ခ်ိဳ.တိြရသည္။ အကြ်န္ကိုျမင္လ်င္ ပပြင့္လလင့္လာႏွဳတ္ဆက္ကတ္သည္။ထိုအေၾကာင့္ေျပာ၊ေဒအေၾကာင့္ေျပာျဖင့္ ဂစၥပနဒီျမစ္အလယ္ေကာင္
တတည့္အေရာက္တြင္အကြ်န္သတိ၀င္လာသည္။ လူတိကို ႏွုတ္ဆက္လ်က္ ဘုတ္ပဲ့ဘက္ကို အကြ်န္ေလ်ာက္လာသည္။လွခ်င္းတိုင္းလွနီေသာ ေဒျမစ္ၾကီးအရသာကို တ၀ခံစားနိမိသည္။ ဘုတ္လားလမ္းတစ္ေလ်ာက္တြင္ ပစ္သမားတိ ငါးဖမ္းနီကတ္စြာတိ သဘာ၀ ပန္ခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပိုင္္။ဂစၥပနဒီ
ျမစ္အစြန္းပိုင္တြင္တည္ဟိနီေသာရျဖီခ်ပ္ ေတာင္သည္လည္း မျပိဳမလဲ ဘဲမားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္နီသိမ့္သည္။ အကြ်န္အေခ်ခါ အဘာ ႏွင့္စစ္ေတြသို႔လာလ်ွင္ ေဒေတာင္ကိုစကားေျပာနီက်ျဖစ္သည္။ အကြ်န္သည္ေျပာင္းလဲလားပါသည္။ ေယေကေလ့
ေဒေတာင္သည္မေျပာင္းမလဲဘဲထာ၀ရတည္နီသည္။ ယင္းပိုင္ အဖသဘာ၀ အလွတိကို တ၀ၾကီးခံစားယင္းအကြ်န္သည္ စိတ္ထဲတြင္ရခိုင္ျပည္ၾကီးကို သူမ်ားတိုင္းျပည္တိပိုင္တိုးတက္ဇီခ်င္သည္။ စစ္ေတြႏွင့္ ရဖီခ်ပ္ေတာင္ကို ေျမေအာက္ရထားလမ္းေဖာက္
ၾကည့္မိသည္။ ေပါက္ေတာျမိဳ့မွစစ္ေတြသို႔ ေဒဂစၥပနဒီျမစ္ၾကီးကိုျဖတ္လ်က္တန္းထ(တံတား)ထိုးမိသည္။ အကြ်န္ရို.ပိႏဲၷေခ်ာင္းကြ်န္းက ကြ်န္သားတိကို ကိုယ္ပိုင္ကားေမာင္လ်က္ဂစၥပနဒီျမစ္ၾကီးကိုျဖတ္၍စစ္ေတြတြင္ ေခ်ာ္ပိန္(shopping) ထြက္ဇီခ်င္မိသည္။
ေတာင္ရင္းကြ်န္းတြင္ စက္ရံု၊အလုပ္ရံုတိ ေဆာက္ၾကည့္မိသည္။ ေတာင္းဖူးျမစ္တြင္ စပိဘုတ္တိ ႏွင့္ ထိုေက်ာက္၊ေဒေက်ာက္တိကို လာၾကည့္မိသည္။ ေတာင္ညိဳေတာင္တြင္ ရခိုင္ဗိသုကာဆိုင္ရာ ျပတိုက္(အခြဲ)တစ္ခုေဆာက္ၾကည့္မိသည္။ဖားဒူၾကီးရြာနားတြင္
ကမၻာလွည့္ခရီသည္တိအတြက္ ကမ္းျခီအိမ္ေခ်တိ ေဆာက္ၾကည့္မိသည္။ သဲခံုတြင္ ရခိုင္ရီလုပ္ငန္းဆိုင္ရာ သုေသတန သင္းတန္းပီးၾကည့္မိသည္။ ယင္းက့ဲသို. အေတြးေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္က်င္ကိုင္နီခိုက္ ဘုတ္စက္သံေလ်ာ့လားသည္။ ေဒခ်င့္သည္
မညုင္းကိုင္းေခ်ာင္းႏွင့္ပါးလာယာဟုေသာ အမွတ္အသားျဖစ္သည္။ ဘုတ္သည္ေခ်ာင္းသိုးေကြ.၀င္လိုက္စဥ္တြင္ ရင္အံုေတာ္ဘုရားကိုလွမ္းျမင္ရသည္။ အကြ်န္အေသ်ွခါက ေဒေတာင္ေအာက္က ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းကို အေဘာင္သ်ွင္ႏွင့္၀ပုဒ္(ဦးပုပ္) ေစာင့္ရန္လိုက္
ဖူးသည္။ ေတာင္ျခီရင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ အင္ဂရားပန္း၊စံကားပန္း၊ကံ့ေကာ္ပန္းစသည္ျဖင့္ ပန္းမ်ိဳးစံုေကာက္ဖူးသည္။ ပန္းေခ်တိ ကိုမကၠလာမွာထည့္လ်က္ေမာင္ႏွမတိႏွင့္ အတူတူသီျပီးဘုရားတြင္လွဴဖူးပါသည္။ ရင္အံုေတာ္ေတာင္ထက္က ေမ်ာက္တိကို
ထမင္းခ့ဲတိႏွင့္ စဖူး၊ေႏွာက္ဖူးပါသည္။ ေဒေတာင္ထက္ယာခင္းတိက အသီးမ်ိဳးစံုခိုးဖူးပါသည္။ သရက္သီးေပၚခ်ိန္ေရာက္လ်ွင္ ယာခင္းထဲက သရက္သီးခိုးယင္း သရက္ပင္တိေအာက္တြင္ထိုင္လ်က္ သူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ ငပိဆားရည္ တီးဖူးသည္။
ယင္းပိုင္ ဆီေဆာက္ကေရာက္ေတြးေတာနီခ်ိန္တြင္ ဘုတ္စက္သံရပ္လားပါသည္။ ဘုတ္ဆိပ္တြင္အေရာင္စံုလူတိ ေစာင့္နီကတ္သည္ကိုတိြရပါသည္။ လူတစ္၀က္ေလာက္ကို အကြ်န္မွတ္မရပါ။ မ်ိဳးဆက္သစ္တစ္ခုသည္ ႏွစ္ ၁၀ အတြင္းအေျပာင္းလဲၾကီး
ေျပာင္းလဲဇီပါသည္။အကြ်န္အိမ္ကထြက္ခြာစဥ္အခါက စကားအလွပလွမေျပာတတ္ေသာ အကြ်န္႔ညီ အငယ္ဆံုးေကာင္သည္ ရွင္ျပဴဖို.အရြယ္တန္နီယာျဖစ္သည္။ အကြ်န္.ႏွမေခ်တိလည္းအပ်ိဳေဘာင္၀င္နီကတ္ယာျဖစ္သည္။သူရို.တိက အကိုၾကီးဟုေခၚကာ
လာႏွဳတ္ဆက္သျဖင့္အကြ်န္မ်က္ႏွာတိကို တန္းမွတ္မိသည္။ အကြ်န္ရို.ရြာလမ္းတစ္ေလ်ာက္တစ္စံုတစ္ခုမွ ေျပာင္လဲလားျခင္းမဟိပါ။ တလင္းသိမ္းစခ်ိန္ျဖစ္၍ ၀င္း၀ါနီေသာလယ္ဇြတ္မ်ား နီ၀င္ဆည္းဆာအခ်ိန္ႏွင့္လွခ်င္တို္င္းလွနီကတ္သည္။ ရြာလမ္းတစ္ေခ်ာက္
စံပယ္ပင္ၾကီးတိ အနည္းငယ္ၾကီးထြားလာဟန္ဟိျပီးရြာလမ္းတစ္ေခ်ာက္ကိုဇကုန္အလွဆင္ထားကတ္သည္။အကြ်န္ရြာကို စ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္အကြ်န္ရြာသားတိတရုန္းရုန္းႏွင့္ထြက္ႏွတ္ဆက္ကတ္သည္။ ရခိုင္စကားပေပါက္ေျပာေသာအကြ်န္ကို အဂၤလိပ္
စကားေျပာေအးေမာင္ စသည္ျဖင့္ နတ္ကတ္၊သြမ္းကတ္သည္။ အကြ်န္ဇာတိကြ်န္းရြာက အကြ်န္ရို.လူမ်ိဳးတိ၏ ခ်စ္ဖို.ေကာင္းေသာအရိုးခံေဖာ္ေရႊမႈတိအေပၚအကြ်န္ဂုဏ္ယူမဆံုးပါ။ အဂုပိုင္ျပန္ဆံုတိြရခ်ိန္တြင္ ၀မ္းသာလံုးဆို.လ်က္ စကားမေျပာႏိုင္ဘဲ
အကြ်န္မ်က္ရည္တိေတာင္၀ဲမိပါသည္။ အကြ်န္အိမ္ၾဟိ့အေရာက္တြင္ အကြ်န္ပိုျပီး၀မ္းနည္းလာပါသည္။ လူၾကားထဲကရုန္းထြက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာျပီး အကြ်န္ ရြာေျမာက္ဘက္ ေသာက္ရီကန္ဘက္သို.ျခီလွမ္းလွည့္မိသည္။
အပိုင္း(၅) ကို ေစာင့္ဖတ္ကတ္ပါ။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
ဲ
Tuesday, 7 July 2009
သီြးကတိ
ႏွုင္းမူန္ေခ်တိ၊စိုစြတ္နီေရ
ျမက္ေတာတိေအာက္မွာ
ေက်ာက္တံုးေခ်တိ
ငိုနိန္ကတ္ေတ
ထိုၾကီြကြဲ ငိုသံတိေၾကာင့္
ငါ.....ျမတ္ေတာေခ်တိကို
လွန္ၾကည့္လိုက္ေတ
ထိုေက်ာက္တံုးေခ်တိက
ငါ့ ကို ကူပါ ကယ္ပါလို႔
ေတာင္းပန္ကတ္ေတ
ယင္းေက်ာက္တံုးေခ်တိကို
ငါ....ေကာက္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတမွာ
တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေရ
ေက်ာက္ဆစ္ပန္းတိနန္.
အနားကြပ္လို. .................။
အံုဆိုင္နိန္ေရ
ေတာအုပ္တိ ေအာက္မွာ
အံ့မခန္းေရ
ဘုရားပုထိုးတိ
ငိုနီကတ္ေတ
ထို.. ဆို.နစ္ငိုသံတိေၾကာင့္
ငါ့ ျခီလွမ္းတိ
ယင္းေတာထဲကုိ
ေရာက္လားေရ
ထို ဘုရား ပုထိုးတိက
ငါ့ ကို ကူပါ ကယ္ပါလို႔
အသားနားခံကတ္ေတ
ယင္းပုထိုးတိနားကို
ငါ လားၾကည့္လိုက္ေတမွာ
တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေရ
ဌာပနာတိ
အေဖာက္ခံထားရေရ..........................။
ၾကမ္းတမ္းေရ
ေလာကဒဏ္
ထုေထာင္းမူတိေအာက္မွာ
အဘုေခ်ရို. ေဂ်ာင္ေခ်မွာ
တဇာဇာ ငိုနီကတေတ
ငိုသံတိေၾကာင္း ေဂ်ာင္ေခ်ကို
ငါ လာၾကည့္လိုက္ေတ
ထို အဘုေခ်ရို.က
ငါ့ ကို ကူပါ ကယ္ပါလို႔
အသားနားခံကတ္ေတ
ယင္းအဘုေခ်ရို.
ငိုရျခင္းအေၾကာင္းကို
ငါမီးၾကည့္လိုက္ေတမွာ
အဖေပ်ာက္၊အမိေပ်ာက္
ရပ္ေပ်ာက္၊ရြာေပ်ာက္
အနာဂတ္ေပ်ာက္၊
ကူဖို႔လူတိေပ်ာက္နိန္မွန္း
ငါသိလိုက္ေတ..........................။
မိုးရိပ္အေမွာင္တိ ဖံုး
လီျပင္းတိတိုက္
ရက္စက္ခက္ထန္ေရ
လီမုန္တိုင္းတိၾကား
သီြးမ်က္ရည္တိ
အစစ က်လို.
ကမၻာျမီေပၚ က
ငရို. အဖ တစ္ေယာက္
မထင္မရွား ငိုနိန္ေရ
ထို ထိတ္လန္.
ေၾကာက္မက္ဖြယ္
ငိုသံတိေၾကာင့္
ငါ..အဖ နားကိုျပန္လာလိုက္ေတ
အဖက ငါ့ကို အယင္ကူဖို႔
့ျခီကို ဖက္လို႔ေတာင္းပန္ေရ
ျပိဳနိန္ေရ အဖအိမ္
ျပိဳကြဲနိန္ေရ မိသားစု
ရန္ျဖစ္နိန္ကတ္ေတ
အဖသီြးရင္းတိ နန္.
ျဖစ္ေတပိုင္
ငါ ..ပူေပါင္း ကူညီ
လုပ္ေဆာင္ဖို.
အဖ ကို ငါ ကတိပီးလိုက္ေတ........................။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၀၆၊၀၇၊၀၉
ဟုတ္ယာဖိ၊တန္ဖိ
က်ိန္စာ တိုက္ထားေရ
၀ီးကြာျခင္းတိၾကား
ကာရံ နေဘ မဟိေရ
ငါ ႏွလံုးသား ခုန္ခ်က္တိ
သခ်ၤာ အျပင္ဘက္က
အလြမ္းနိရက္တိနန္.
အနာဆိုးတိပိုင္
တစိတ္စိတ္ ကိုက္နီေရ
ငါ့ အလြမ္းေ၀ဒနာ
အပူတိ ျငိမ္းေအာင္
ေျဖစရာ မဟိလို.
ရခ့ဲေတာင္ၾကားက
ျမစ္ထဲကို ငါ
အားရ၊ဘရ ခုန္ဆင္းခ်င္ေရ ...............။
အျပာေရာင္မိုးေကာင္းကင္ကို
ျမင္ေဂေလ့
ငါလြမ္းေရ
အရြက္ေခ်တိ ၾကြီက်စြာ
့ျမင္ေဂေလ့
ငါလြမ္းေရ
ငွက္ေခ်တိ ေတးျခင္း
ဆိုသံ ၾကားေဂေလ့
ငါလြမ္းေရ
ေျမာက္လီတိုက္ေဂေလ့
ငါလြမ္းေရ
ေတာင္လီတိုက္ေဂ့ေလ့
ငါ လြမ္းေရ
ရီြးလို.မကုန္ႏိုင္
ငါ့ အလြမ္းရတု
ေဒပိုင္.......
ဒုကၡ နန္. အထီးက်န္
ဘ၀တိ ကို
ငါ က်င္မကိုင္ခ်င္ယာ........။
ပန္းမ်ိဳးတစ္ရာ ပြင့္ေရ
ငါ့ ဘ၀ နိရက္တိ နန္.
ၾကင္နာ၊ယုယ မူတိ
ဘေဘင္းျပည့္နိန္ေရ
ဘံုေခ် တစ္ဘံု
ငါ ...ကို အယင္ပီးဖိ.............။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၈၊၀၆၊၀၉(၁၄:၂၈)
အဘာသို. စြပ္စဲျခင္း
အဘာ..............
မဟာရ အမွားတစ္ခုကို
အဘာ လုပ္ခဖူးလာ
နာရီ၊အခ်ိန္တိ
တိုလိုက္ေတဘင္
နိတိ တိုလိုက္ေတဘင္
အသက္ ဘ၀ တိ
တိုလိုက္ေတ ဘင္.........။
အဘာ............
လိူင္းကၾကီး
မွန္တိုင္းက ထန္စြာကို
အဘာသိေရ နန္း ......
ဇာဆို ဇာျဖစ္မွန္းမသိေရ
မဟာရ ဒိဒံုး
အေမွာင္ထု ထဲမွာ
သားေခ်ရို.ကို
လက္ခုတ္သီးခတ္ထားစြာ
အဘာသိေရ နန္း ..........။
အဘာ.....
ယင္းသူရို. ကတိစြာ
ဇာေလ....
ယင္းသူရို. အျပံဳးစြာ
ဇာေလ.......
ယင္းသူရို. ခ်စ္ေတဆိုစြာ
ဇာေလ........
ယင္းသူရို. သေဘာထားၾကီး စြာ
ဇာေလ
အဘာ ခ်ေၾကာင္းကပင္
သိေရ ထင္ေရ.................။
ၾကိဳးထက္မွာ
ဘားကစပ္ေက
လူးမက်ေအာင္
ခ်ိန္ရဖို.လား အဘာ.....
ယေက
ေဖာက္ျပန္ေရ
လူတိ လက္က
ရုန္းထြက္ေရ ခါ ၀ါ
အစြာပိုင္ ပ်င္ရဖို. ေရာင္......
ကို. ကိုယ္ကိုကာကြယ္စြာ
မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္လို.
အဘာ ထင္လာ
မဟုတ္ေက အားနည္သူရို.
တာ၀န္လို. အဘာထင္လာ.....။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၅၊၀၆၊၀၉
ခ်စ္ညီေခ်၊ ခ်စ္ညီမေခ်
ခ်စ္ညီေခ်
ေက်ာင္းလားပါ ေ၀
မပ်င္းပါေဂ့ ေ၀
၄ တန္းက ထြက္ျပီးေက
ႏြားေက်ာင္းဖို.
စိတ္မကူး ပါေဂ့ ေ၀ ................။
ခ်စ္ညီမေခ်
မပ်င္းပါေဂ့ ေ၀
ဆီ၀ယ္ဖို. ဖ့ဲသာမဟိေက
ဓာတ္မီးတိုင္ေအာက္မွာ
စာကိုဖတ္ပါ ေ၀
ဓာတ္မီးတိုင္ မဟိေက
မီးလူံေရ မီးဖိုနားမွာ
စာ ကိုဖတ္ပါ ေ၀ ....................။
ခ်စ္ညီေခ်
ဘ၀မွာပညာတက္ေအာင္
သင္ပါ ေ၀
အေပ်ာ္ မလိုက္ပါေဂ့ ေ၀
ပညာေရႊအိုး လူမခိုးလတ္
သကၠသိုလ္တက္ပါ ေ၀
အဂၤလိပ္စာ သင္ပါ ေ၀ ..............။
ခ်စ္ညီမေခ်
ဘ၀ ကို တစ္ခါေလ့
လက္ေျမာက္ အရွဳံး
မပီးလီေဂ့ ေ၀
ၾကိဳးစားေရ လူတြက္
မျဖစ္ႏိုင္စြာမဟိပါ ေ၀..............။
ခ်စ္ညီေခ်
ပညာတက္ၾကီးျဖစ္လားေဂ
အဖ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ဖို.
ရိုးေတာင္ တစ္ဘက္ကို
ျပန္လာပါ ေ၀
မင္းတက္ေတ ပညာတိနန္.
စြမ္းေဆာင္ပါ ေ၀..................။
ခ်စ္ညီမေခ်
အဖ နန္. ဘ၀ ကို
မမိလီပါေဂ့ ေ၀
လူရပ္ျပည္မွာ
ဇိမ္တိြလားေဂ ေလ့
အဖျပည္ကို ျပန္သတိရ ပါ ေ၀ ......။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၅၊၀၆၊၀၉
Monday, 29 June 2009
ရင္ရဲစိ ၀တၳဴ
ရင္ရဲစိ ၀တၳဴ
.....................
အယင္ေခါက္ခါ အကြ်န္ရို. ရကၡတိုင္းက ကြ်န္းရြာေခ် တစ္ရြာမွာ ကေလေခ် တစ္ေယာက္ ကစပ္ကစပ္နီယင္း ရင္ရဲစိ တစ္စိ ေကာက္ရပါေရလတ္။ ယင္း ရင္ရဲစိကို ျမင္ေရခါ ယင္းကေလေခ်စြာ ရင္ရဲစိပိုင္ လွေရ မမေခ် တစ္ေယာက္လိုခ်င္စိတ္ေပါက္ပါလတ္
ေတလတ္။ေယခါ အမိ ဘက္ကိုလားဘနာ " ေအာ...အမိ အမိ သားေခ်ကို ေဒရင္ရဲစိ နန္.တူေရ မယားအလွပေခ် တစ္ေယာက္ရွာပီးဘလင္" လို.ေတာင္းေရလတ္။ ယေကအမိသယ္က " ေအာ္ သားေခ် သားေခ်.....အမိက မၾဟာ(ရွာ) ပီးႏိုင္ဂါ.. နင့္ အဖ
ဘားက လားေတာင္းခီဘလင္"လို. ဆိုေရလတ္။ ယင္းပိုင္ဆိုခါ သားေခ်ကလည္း အဖသယ္ဘက္ကို လားဘနာ" ေအာ္.....အဘာ အဘာ သားေခ်ကို ေဒရင္ရဲစိ နန္.တူေရ မယားအလွပေခ် တစ္ေယာက္ရွာပီးဘလင္" လို.ေတာင္းျပန္ေရလတ္။ ယပိုင္နတ္
အဖသယ္က " ဘာဘာမွာက မဟိကာေ၀၊ မင္း အဘိုးသ်ွင္ ဘားကို လားေတာင္းခီ" လို.ေျပာလိုက္ပါေရလတ္။ ယင္းတြက္တာနတ္ ထိုသားေခ်ကလည္း အဖိုးသ်ွင္ဘားကို လားဘနာ ေတာင္းျပန္ေရ။ အဘိုးသည္က အေဘာင္မသယ္ဘားက ေတာင္းခီလို.
အၾကံျပဳလိုက္ေတ။ ယင္းတြက္ ယင္းကေလေခ် ေနာက္ဆံုးအနီနတ္ အေဘာင္းမဘားကို လာေရလတ္။ေယခါ အေဘာင္မသည္က " မပူေက့ ငါ့ျမီးေခ်၊ အေဘာင္သ်ွင္ၾဟာပီးေမ" လို.ဆိုေရ။ အေဘာင္မသည္က " မင္းေရ ငရို.ရြာ အရိွဘက္ ၃ နာရီေလာက္
လမ္းေလ်ွာက္ေက နပ်ိဳးျခင္း တစ္ျခင္းတိြလိမ့္ေမ။ ယင္း နပ်ိဳးျခင္းက ယာသ်ွင္ ၀ါၾကီးမ လင္မယား ဘားက ေတာင္းခီ" ယင္းပိုင္ မွာလိုက္ေတလတ္။ ယင္းပိုင္နတ္ ကေလေသ်ွေရ သူ.ခရီးကို စတင္လိုက္ေတ။ ၃နာရီေလာက္လမ္းေလ်ွာက္ျပီးေရမွာ သူ.အေဘာင္
မသယ္ေျပာေရပိုင္ နပ်ိဳးျခင္း အၾကီးမသန္ တစ္ျခင္းတိြေရလတ္။ ယေက ယင္းယာခင္းထဲကို၀င္ဘနာ ၀ါၾကီးမလင္မယားကို ထိုရင္ရဲစိ ကိုျပေရလတ္။ ယျပီးေက သူ.ကို ယင္း ရင္ရဲစိ ပိုင္လွေရ မယားတစ္ေယာက္ၾဟွာပီးဖို. ေတာင္းပန္ေရလတ္။ ယင္းပိုင္
ဆိုခါ ၀ါၾကီးက " ေအာ္ ေမာင္ေခ်၊ ေမာင္ေခ် .....ငရို.အိမ္ ေနာက္မွာ နပ်ိဳးပင္ ၇ ပင္ဟိေရ။ ယင္းခုနစ္ပင္ ထဲက မင္းၾကိဳက္ေတ တစ္ပင္ ခြတ္လို.ယူလီ" လို.ေျပာေရလတ္။ ထပ္ျပီးေက မွာလိုက္စြာက ယင္းကေလေခ် ေရ ယင္းနပ်ိဳးပင္ကို ထမ္းလို. ရြာကို
ျပန္ေရခါ ဇာေလာက္ပင္ လီးလီး ရြာက သူ.အိမ္ကို မေရာက္မခ်င္း ယင္းနပ်ိဳးပင္က အပတ္တိကို လံုး၀မခြါရ လတ္။ယင္းကေလေခ် လည္းကတိပီးဘနာ ၾကိဳက္ေတ နပ်ိဳးပင္တစ္ပင္ခြတ္လို. ရြာကို ထမ္းျပန္လာေရလတ္။ယင္းပိုင္ ထမ္းယင္းထမ္းယင္း
နပ်ိဳးပင္ေလး ကေကာင္းလီးလတ္ေတ။ တစ္ခုပိုင္ ထမ္းလိုမပါေရခါ ကေလေခ် စဥ္းစားေရလတ္ " ေအာ္ အပတ္တစ္ပတ္ ခြာလိုက္လို. ဇာျဖစ္ဖို.လ့ဲဂု" ဆိုပနာ တစ္ပတ္စခြာ ဘလိုက္ေတ။ တစ္ခုေလ့ မျဖစ္ေရခါ ယင္းနပ်ိုဳးပင္ ကို ထမ္းပနာ ဆက္ေလ်ွက္ေတ
လတ္။ ထူးဆန္းစြာက နပ်ိဳးပင္ေရ ေပါ့လားဖို.အစား ပိုျပီးယာ လီးပါလတ္ေတလတ္။ ယင္းပိုင္ လီးယင္းခြာ ယင္း လီးယင္းခြာ ယင္းနန္. ရြာနားကန္ေဘာင္နားအေရာက္မွာ ကေလေခ် ေရ အားလံုးကို ခြာသတ္ဘလိုက္ေတလတ္။ ယင္းပိုင္အားလံုးကိုခြာသတ္
ဘလိုက္ေတခါ ယင္းနပ်ိဳးပင္က မိုးက်နတ္သမီးေခ်တစ္ပါးပိုင္ လွပေခ်ာေမာေရ မင္းသမီးေခ် တစ္ေယာက္ထြက္က်ေရလတ္။ ယင္းပိုင္ဆိုခါ ထိုကေလ့ေမေခ်က " ေအာ္..ေမာင္ေတာ္..ေမာင္ေတာ္...အကြ်န္ ျခီနန္.လားေကေလ့ ျခီေပါက္ပါေရ၊ လက္နား တြား
ေကေလ့ လက္ေပါက္ပါေရ" လို.ေျပာေရလတ္။ ကေလေခ်ေလ့ ၾကံစရာျဖစ္နိန္ေရခါ ကန္ေဘာင္ထက္ ေပါက္နိန္ေရ ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ထက္မွာတင္ဖို.ပ်င္ေရလတ္။ ယျပီးေက ကေလေခ်က "ေအာ္.. ေမာင္ၾကီး ခ်စ္ႏွမ ...ေဒ ေညာင္ပင္ၾကီထက္မွာ
တနားေခ်နီ၊ ေမာင္ၾကီးအိမ္က ျမင္းဂါရီ လားယူဘိုက္ခီေမ" လို.ဆိုပနာထြက္လားေရလတ္။ ကေလေခ် ျမင္းဂါရီ လားယူနိန္တုန္းမွာ သူေဌးအိမ္က အရုပ္ဆိုး ျပည့္၀န္းမ လည္း ကေကာင္းဆင္ပနာ ထိုကန္ကို ရီခတ္ဖို.ဆင္းလာေရလတ္။ ကန္ေဘာင္ကို
ေရာက္ေတခါ တစ္ကန္လံုး ထထိန္လင္းနိန္စြာကို ျပည့္၀န္းမ ျမင္ေရလတ္။ ေယခါ ကိုယ့္ဘားက အေရာင္ထြက္ေတထင္ဘနာ " သူေဌးအိမ္က ျပည့္၀န္းမ အေရာင္ ကန္လံုးေျပာင္ ဒိန္နေနာင္ ဒိန္နေနာင္" ဆိုျပီးနာ ရီခြက္ကို ခ်လို. ကရာ ကယာလတ္။ ယင္း
ပိုင္ ကနိန္စြာကို ေညာင္ပင္ထက္ ကလိန္.ေမေခ် ျမင္ေရခါ အအူပိန္ပါေအာင္ ရယ္မိေရလတ္။ျပည့္၀န္းမလည္း အေရာင္တိလာရာဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတမွာ... အေရာင္တိစြာ သူ.ဘားကလာစြာကမဟုတ္ ေဒကလိန္.ေမေခ် ဘားက လာစြာရာမလားဆိုပနာ
မနာလို ၀န္တိုစိတ္တိ ျဖစ္မိေရလတ္။ ျပည့္၀န္းမ လည္းေညာင္ပင္ေအာက္ကို လားဘနာ ယင္းကလိန္.ေမေခ်ဘားက ကြမ္းယာ တစ္ယာ ေတာင္းေရလတ္။ မမေခ်က ကြမ္းယာ မဟိလို.ေျပာေရခါ " မေခ် မေခ်....ကြမ္းမဟိေက ေညာင္ရြက္ကို ကြမ္းလုပ္၊
ကြမ္းသီးမဟိေက ေညာင္သီးကို ကြမ္းသီးလုပ္၊ ထံုးမဟိေက ေညာင္စိကို ထံုးလုပ္" လို.ေျပာေရလတ္။ ယင္းပိုင္ဆိုခါ ကလိန္.ေမေခ် ကလည္း " ဟုတ္ပါယင့္ မမ ယင္းပိုင္ဆိုေက အကြ်န္လုပ္တက္ပါေရ ဆိုပါနာ ကြမ္းတစ္ယာ ယာလို. ကမ္းပီးေရလတ္။
ယင္းပိုင္ ကမ္းပီးစြာနန္. ျပည့္၀န္းမေရ ယင္းကလိန္.ေမေခ် လက္ကို ဆြဲဘနာ ကန္ထဲမွာ ျမွပ္သတ္ဘိုက္ေတလတ္။ ယျပီးေက သူမေရ ေညာင္ပင္ထက္မွာပပိုက္နနစ္ထိုင္နိန္ေရလတ္။ ထို ကလိန္.ေမေခ် လည္း ကန္ထဲမွာ ၾကာပန္းေခ် ျဖစ္လားေရလတ္။
ယပိုင္နတ္ ကေလေခ် ျမင္းလွည္းနန္. ျပန္လာေရခါ သူ.မယားေရ ကေကာင္းအရုပ္ဆိုးလားစြာကို စဥ္းစားလို.မရျဖစ္နိန္ေရလတ္။ ေယဘင္ေယေဂေလ့ ငါမယားဆိုးဆိုး လွလွ ငါယူရဖို.ဆိုပနာ ျပည့္၀န္းမကို ျမင္းဂါရီထက္ တင္ျပီးေက အိမ္ကို ေခၚလားေရလတ္။
ယင္းပိုင္ ယင္းကေလေခ် လည္းျပည့္၀န္းမနန္. ေပါင္းသင္းနီထိုင္လီယာလတ္။ တနိ ယင္းကေလေခ် ကန္ကို ရီ ခတ္ဖို.ဆင္းလာေရခါ တန္းထ(တံတား) နားမွာ ၾကာပန္းေခ်တစ္ပြင့္ျမင္ေရလတ္။ ယင္းၾကာပန္းေရ အရာလူတိ ရီခတ္လာေက ကန္အလယ္ေဂါင္
မွာဇီ နိန္ျပီးေက ယင္းကေလေခ် ရီခတ္လာယာဆိုေက တန္းထ နားမွာဇီလာနိန္ေရလတ္။ ယင္းပိုင္ တစ္ရက္မဟုတ္ ႏွစ္ရက္ ရက္ျပတ္ ျမင္ေရခါ ယင္းကေလေခ် ယင္းၾကာပန္းကို အိမ္ကိုခူးယူလာေရလတ္။ ယျပီးေက သူရို.လင္းမယားအိမ္ေတ ေဂါင္းရင္း
မွာထိုးထားေရလတ္။ ယင္းပိုင္ ျပည့္၀န္းမ လင္မယားအိပ္ယာဆိုေက ထိုကလိန္.ေမေခ်ေရ ၾကာပန္းကထြက္ပနာဇီ ျပည့္၀န္းမ အေဂါင္းကို ေက်ာက္ေတလတ္။ ျပည့္၀န္းႏိုးက်လာေက ၾကာပန္းထဲကုိ ျပန္၀င္ျပီးလာေရလတ္။ ယင္းပိုင္နတ္ ျပည့္၀န္မ လည္း
ေဂါင္းမူေ၀ဒနာ ခံစားရေရလတ္။ ျပည့္၀န္းမေရ ၾကာလာခါ ယင္းၾကာပန္းကို သံသယ ၀င္လာေရလတ္။ ေဒပန္းေရာင္ခါတည္းကပင္ ငါေဂါင္းမူးေရ ဆိုပနာ ယင္းၾကာပန္းကို ဓားနန္. အပိုင္းပိုင္း စိုင္းဘလိုက္ေတလတ္။ ယျပီးေက ရြာၾကားက ၀ါၾကီးမလင္မယား
တပ္နားမွာ ၀ဲပိုက္ဘိုက္ခီေရ။ ကေကာင္းမၾကာ ယင္းၾကာတိုၾကာဇ တိက ၀ရစ္ ပင္ တစ္ပင္ေပါက္လာေရလတ္။ ယင္း ၀ရစ္ပင္ၾကီးလာေရခါ ၀ရစ္သီးတိ အျပြတ္ျပြတ္အခိုင္ခိုင္သီးေရလတ္။ ၀ါၾကီးလင္မယားလည့္ ၀ရစ္သီးတိကို ဆြတ္ပနာ စားကိုစား ေရာင္း
စြာကိုေရာင္း ပီးစြာကိုပီး ပီးဘလိုက္ေတခါ တပင္လံုးကုန္ေရလတ္။ ယေကေလ့ အပင္ထိပ္ဆံုးမွာ ၀ရစ္သီးတစ္လံုးက်န္လိုက္ေတလတ္။ ၀ါၾကီးလင္မယားလည္း ထို ေနာက္ဆံုးအသီးကို မစား၀ံ့ဘဲ ထမင္းခ်က္ခန္းက ၾကတ္စင္မွာ တင္ထားေရလတ္။
ယင္း၀ါၾကီးမ လင္မယားေရ ဆင္းရဲလို. ေတာထဲက ထင္းခီြပနာ ဇီ အသက္မီြး၀မ္းေက်ာင္းျပဴရေလလတ္။ယင္းပိုင္ ၀ါၾကီးမ လင္းမယားထင္ခီြဖို.လားနီစဥ္ ယင္းကလိန္.ေမေခ်ေရ ၀ရစ္သီးက ထြက္ပနာ ထမင္းဟင္းခ်က္ေရလတ္။ ျပီးယာဆိုေက ၀ရစ္သီးထဲကို ျပန္
၀င္လားေရလတ္။ ၀ါၾကီး၊၀ါၾကီးမ လင္မယားျပန္လာေရခါ ထမင္းတိ ဟင္းတိ အဆင္သင့္ခ်က္ျပီးနိန္စြာကိုဇီ တိြေရလတ္။ ယင္းပိုင္ နိတိုင္းျဖစ္လာေရခါ ၀ါၾကီးမက " ၀ါၾကီး ......အိမ္မွာေစာင့္က်န္လိုက္ အသူထမင္းလာခ်က္ေလၾကည့္ထား ငါထင္းခီြလား
လိုက္ေမ" ဆိုေရလတ္။ ၀ါၾကီးလည္း အိမ္မွာ ေစာင့္နိန္ယင္း ေစာင္နိန္ယင္း ဖဖူေရာင္ပါေအာင္ အိပ္ပါလားေရလတ္။ ထိုကလိန္.ေမေခ် လည္း ၀ရစ္သီးကထြက္ပနာ ထမင္းတိ ယင္းတိ ခ်က္ျပီးေရခါ၊ အိပ္နီေရ ၀ါၾကီး ဖင္၀မွာ ကြမ္းတစ္ယာညွပ္ ဘခသိမ့္ေရ
လတ္။ ၀ါၾကီးမျပန္လာေရခါ ကြမ္းတစ္ရာ ဖင္၀ဆို.လို. အိပ္နီေရ ၀ါၾကီးကို ႏိုးဘနာ တ၀ ေဒါသထြက္ေတလတ္။ ယျပီးေက ၀ါၾကီးမက " ထင္းခီြဖို. လားလီ ငါေစာင္းေမ မိုးထခါ ဆိုျပီးနာ" ၀ါၾကီးကိုထင္းခီြလြတ္လိုက္ေတလတ္။ ယင္းပိုင္ ၀ါၾကီးမလည္းထိုင္
ေစာင့္နိန္ေရခါ အိပ္ခ်င္ပါလတ္ေတလတ္။ ယေကေလ့ မအိပ္ပါေအာင္ လက္ကို စက္ဓားခ် နန္.ဇီလီွပနာ နံသာခြတ္မွာဇီစိမ္ေရလတ္။ ယင္းပိုင္နန္. ကလိန္.ေမေခ် ကလည္း ၀ါၾကီးမ အိပ္ပါလားေရ အထင္နန္. ၀ရစ္သီးထဲက ထမင္းခ်က္ဖုိ.ထြက္ပါလတ္ေတလတ္။
အကြက္ေခ်ာင္းနီေရ ၀ါၾကီးမလည္း ဇာသူေလ နင္ဆိုပနာ သူမလက္ကို ဆြဲဖမ္းလိုက္ေရလတ္။ ကလိန္.ေမေခ်ကလည္း သူမအေၾကာင္းကိုခ်င္းျပလိုက္ေတလတ္။ ၀ါၾကီးမလည္း သနားဂရုနာ သက္ဘနာ သူ.ရို.မလည္း သား သမီးမဟိေရ အတြက္နန္. ယင္း
ကလိန္.ေမေခ်ကို အိမ္မွာ မီြးစားလိုက္ေတလတ္။
ယင္ပိုင္ ရက္တိ၊လတိ ကုန္လားေရခါ ျပည့္၀န္းမလည္း ကိုယ္၀န္ရင္းပါလတ္ေတလတ္။ မီြးဖို.နိခါ ၀ါၾကီးမ က မီးေစာင့္ဖို.လားဖို.ပ်င္နိန္ေရခါ ထိုကလိန္.ေမေခ်က ယင္းျပည့္၀န္းမ အိမ္ကို သူမလည္းလိုက္ခ်င္ေၾကာင္းပူဆာေရလတ္။ ယင္းအိမ္သို.ေရာက္ေရ
ခါ လူတိနန္. ရေရာင္သတ္လို. မီေစာင့္ဖို.ေရာက္နီကတ္ေတလတ္။ ရြာထံုစံအတိုင္း ယင္းကလိန္.ေမေခ် က ၀တၳဴ တစ္ပုဒ္ ေျပာျပခ်င္ေၾကာင့္ ယင္းလူတိကို ခြင့္ေတာင္းေရလတ္။ လူတိက ခြင့္ျပဴေရခါ ယင္းကလိန္.ေမေခ်စြာ သူမ၀တၳဴကို စေျပာျပေရလတ္။
"အယင္ေခါက္ခါ အကြ်န္ရို. ရကၡတိုင္းက ကြ်န္းရြာေခ် တစ္ရြာမွာ ကေလေခ် တစ္ေယာက္ ကစပ္ကစပ္နီယင္း ရင္ရဲစိ တစ္စိ ေကာက္ရပါေရလတ္။ ယင္း ရင္ရဲစိကို ျမင္ေရခါ ယင္းကေလေခ်စြာ ရင္ရဲစိပိုင္ လွေရ မမေခ် တစ္ေယာက္လိုခ်င္စိတ္ေပါက္ပါလတ္
ေတလတ္။ေယခါ အမိ ဘက္ကိုလားဘနာ " ေအာ...အမိ အမိ သားေခ်ကို ေဒရင္ရဲစိ နန္.တူေရ မယားအလွပေခ် တစ္ေယာက္ရွာပီးဘလင္" လို.ေတာင္းေရလတ္" ယင္းပိုင္ ၀တၳဴ ကို အစ အဆံုးေျပာျပလိုက္ေတခါ ယင္း၀တၳဴ ကို နားေထာင္နိန္ေရ ထိုကေလေခ် ေလ့ ျပည့္၀န္းမလိမ္စြာတိကုိ ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္လားေရလတ္။ ၀တၳဴ အဆံုးမွာ ယင္းကေလေခ်နန္. ကလိန္.ေမေခ် ခ်စ္သူႏွဳစ္ေယာက္ ၀မ္းနည္းဘနာ ဖတ္လို.ငိုကတ္ေတလတ္........ယေက ရင္ရဲစိ ၀တၳဴ နားေထာင္ကတ္ေတ ပရိတ္သတ္ရို. ျပည့္၀န္းမ ကို ဇာလုပ္ဇီခ်င္ပါေလ အၾကံပီးကတ္ပါ................။
အေခ်ခါ နားေထာင္ဖူးခေရ ၀တၳဴကို ျပန္ရီြးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျပည္တြင္ ျပည္ပေရာက္ ရခိုင္မိဘတိ အနိန္ျဖင့္ ေဒပိုင္ ရခိုင္၀တၳဴေခ်တိ ကို မိမိ ခ်စ္သားေခ် သမီးေခ် တိကို ေျပာျပဘနာ ေပ်ာ္ရြင္ႏိုင္ကတ္ပါဇီ။ ေဒ၀တၳဴတြင္ ယင္းကလိန္.ေမေခ်က ထမင္းခ်က္ျပီးခါ အိမ္က ၾကက္ဖား ၾကီးကို မွာစြာတိလည္းပါ ပါေရ။ မမွတ္မိလို. မရီြးလိုက္ပါ။ သိေရဆိုေက မ်ွ၀ီပီးဇီခ်င္ပါသည္။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၉၊၀၆၊၀၉(၂၀:၂၅)
Friday, 26 June 2009
အဘာသို. စြပ္စဲျခင္း
အဘာ..............
မဟာရ အမွားတစ္ခုကို
အဘာ လုပ္ခဖူးလာ
နာရီ၊အခ်ိန္တိ
တိုလိုက္ေတဘင္
နိတိ တိုလိုက္ေတဘင္
အသက္ ဘ၀ တိ
တိုလိုက္ေတ ဘင္.........။
အဘာ............
လိူင္းကၾကီး
မွန္တိုင္းက ထန္စြာကို
အဘာသိေရ နန္း ......
ဇာဆို ဇာျဖစ္မွန္းမသိေရ
မဟာရ ဒိဒံုး
အေမွာင္ထု ထဲမွာ
သားေခ်ရို.ကို
လက္ခုတ္သီးခတ္ထားစြာ
အဘာသိေရ နန္း ..........။
အဘာ.....
ယင္းသူရို. ကတိစြာ
ဇာေလ....
ယင္းသူရို. အျပံဳးစြာ
ဇာေလ.......
ယင္းသူရို. ခ်စ္ေတဆိုစြာ
ဇာေလ........
ယင္းသူရို. သေဘာထားၾကီး စြာ
ဇာေလ
အဘာ ခ်ေၾကာင္းကပင္
သိေရ ထင္ေရ.................။
ၾကိဳးထက္မွာ
ဘားကစပ္ေက
လူးမက်ေအာင္
ခ်ိန္ရဖို.လား အဘာ.....
ယေက
ေဖာက္ျပန္ေရ
လူတိ လက္က
ရုန္းထြက္ေရ ခါ ၀ါ
အစြာပိုင္ ပ်င္ရဖို. ေရာင္......
ကို. ကိုယ္ကိုကာကြယ္စြာ
မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္လို.
အဘာ ထင္လာ
မဟုတ္ေက အားနည္သူရို.
တာ၀န္လို. အဘာထင္လာ.....။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၅၊၀၆၊၀၉
Sunday, 21 June 2009
လျခမ္းေခ်
အေခ်ခါ..
"လျခမ္းေခ်" ကို
ရာဟုဖမ္းေက
ဘာဘာ ကို ဖက္လို.
ငါ..
ငိုဖူးေရ ....။
လူပ္စိ၊လူပ္စိ နန္.
ရုန္းထြက္နိန္ေရ
"လျခမ္းေခ်" ကို
ၾကည့္လို. ..
ငါ...
၀မ္းနည္ဖူးေရ ...။
ဇြဲသတိၱ အျပည့္နန္.
ရာဟုလက္က လြတ္ေအာင္
ရုန္းထြက္ေတ
"လျခမ္းေခ်" က
ငါ့ ကို ...
သတိၱမီြးဖြားစီဖူးေရ....။
အာကာကို
ေမ်ာ္ၾကည့္ယင္း
ငါမ်က္စိ ေအာက္က
ေပ်ာက္လားခေရ
"လျခမ္းေခ်" ကို
ငါ့ ကို ျပန္ပီးဖို.
ဘာဘာ ကို
ငါ...
ပူဆာဖူးေရ ......။
ရာဟုလက္က
လြတ္က်ပါလတ္ေတ
"လျခမ္းေခ်" သတိၱကို
အားပီးလ်က္
"လျခမ္းေခ်" နန္.အတူ
ငါ....
ျပိဳင္တူ ရယ္ဖူးေရ ....။
အိမ္ျပန္ေရာက္လို.
အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္
အိမ္မက္ထဲမွာ
"လျခမ္းေခ်" နန္.
ငါ..
စကားေျပာဖူေရ.....။
အိမ္မက္ထဲက
"လျခမ္းေခ်" က
ဇြဲမေလ်ာ့ဖို.
သတၱိဟိဖို.
စိတ္ဓာတ္မက်ဖို.
အရံွဳးလံုး၀ မပီးဖို
ငါ့ကို...
အားပီးဖူးေရ ......။
.............
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၁၊၀၆၊၀၉(၀၀:၁၆)
Thursday, 18 June 2009
ဆင္ဒေမာ္( ဆင္တက္ေမာ္) ေတာင္ သိုက္
ဆင္ဒေမာ္( ဆင္တက္ေမာ္) ေတာင္ သိုက္
.......................................................
သိုက္ဆရာ ငလံုးေတာင္တစ္ေယာက္ ဒေယာ ကားရားကားရားႏွင့္ တစ္ရြာ၀င္ တစ္ရြာထြက္ႏွင့္ လူငယ္စုေဆာင္းရီးလုပ္နိန္သည္။ သူသည္ စိတ္ထားၾကံ့ခိုင္ ထေထာင္မေမာင္းလူငယ္ အေယာက္ (၂၀) လိုအပ္လ်က္ဟိသည္။အေၾကာင့္မူကား ထို
လူငယ္ေခ်တိကို သူ. သိုက္စာအုပ္ညႊန္ၾကားခ်က္ ဆင္ဒေမာ္ ေတာင္ သိုက္လိုက္ရာတြင္ အသံုးျပဳရန္ျဖစ္သည္။ ဆင္ဒေမာ္ ေတာင္သည္ ပိႏၷဲေခ်ာင္း ရြာႏွင့္ ခ်င္ရြာ ၾကားတြင္ဟိသည္။ ထိုေတာင္သည္ ရဖီးခ်ပ္ေတာက္ အနီး ကြ်ဲကူးျမစ္အစ မွနိန္၍ ပိနၷဲေခ်ာင္း
ကြ်န္းကို ကန္.လန္.ျဖတ္လ်က္ ျမင့္ဂါရြာသစ္ အနီး တြင္အဆံုးသတ္သည္။ ထိုေတာင္စြယ္၊ေတာင္းတန္းမ်ားသည္ ပိႏၷဲေခ်ာင္းကြ်န္သားမ်ား၏ သက္မီြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းအတြက္ အသက္သီြးေၾကာမ်ားျဖစ္သည္။
ထိုေတာင္တန္းမ်ားထက္တြင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ေတာ္မူေသာ လွ်ာေသွ်ဓာတ္၊ မာလာဓာတ္ စသျဖင့္ ကိန္း၀ပ္စံပယ္လ်က္ဟိကတ္သည္။ သိုက္ဆရာ ငလံုးေတာင္သည္ ကြ်န္တစ္ကြ်န္းလံုး ကုန္ေအာင္ရွာမွ ထိုလူငယ္(၂၀)ကို စုေဆာင္း
မိေလသည္။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သိုက္လိုက္ျခင္းအလုပ္သည္ ကံေကာင္းလွ်င္ လရဒတ္ ျဖစ္ႏိုင္ေရပိုင္ ကံမေကာင္းလ်ွင္ အသက္အႏၱရာယ္ၾကံဳရႏိုင္သည္ကို ထိုကြ်န္းက လူငယ္တိ နားလည္ထားကတ္သည္။ ထိုလူငယ္(၂၀)ကို သိုက္ဆရာသည္ သူ.ရို.တာ၀န္
ယူရဖို.အပိုင္းကို စိန္ေျပနေျပ သ်ွင္းျပနိန္သည္။ "မင္းရို.တိ အေသအခ်ာမွတ္ထားကတ္၊ မင္းရို. ေတာင္ထက္ကိုေရာက္စြာနန္. ေအးရမ ေက်ာက္ရဲတိုက္ၾကီးတစ္ခုတိြလိမ့္ေမ၊ ယင္းတိုက္အိမ္ၾကီးမွာ ျပတင္းေပါက္ အေပါက္(၂၀)ဟိေရ။ ျပတင္းေပါက္တစ္ေပါက္
မွာ တစ္ေယာက္က်စီတာ၀န္ယူရဖို.။ ယင္းပိုင္တာ၀န္ယူနိန္ေရခါ ... မင္းရို.ဘက္ကို နတ္သမီးေခ်တိပိုင္ တဗ်င္းလွေရ မမေခ် တိ လာျမဴေဆြကတ္လိမ့္ေမ၊ မင္းရို.လံုး၀ စကားျပန္မေျပာေက့၊ သူရို.ဘားက လက္ေဆာင္တိကိုေလ့ မယူေဂ့" ။ ၊ယင္းပိုင္ အေသ
အခ်ာမွာေလသည္။
လူငယ္ေခ်တိကလည္း ကတိ တိပီးျပီးေနာက္ သူရို.ျခီလွမ္းတိကို ဆင္ဒေမာ္ ေတာင္သို. စတင္ရိြလိုက္ကတ္သည္။ မညုင္းကိုင္းေခ်ာင္းကို ျဖတ္၍ စိမ္းစိုေသာ စပါးျခင္းတိကို ၁ နာရီးခန္. ျဖစ္ေသ်ွာက္ျပီးေနာက္ ဆင္ဒေမာ္ေတာင္သို.ေရာက္
ဟိလီသည္။ သိုက္ဆရာငလံုးေတာင္သည္ ေျမပံုတစ္ေခါက္ၾကည့္လိုက္ ကြမ္းတစ္ရာ စားလိုက္ႏွင့္ ထိုသိုက္ဟိရာသို. လူငယ္တိကို ဦးေဆာင္ေခၚလာသည္။ ေတာင္ထက္သို.အေရာက္ ေနာက္ မိနစ္(၂၀)ခန္.ၾကာလားျပီးေနာက္ ထိုရဲတိုက္ၾကီးကို တိြရေလသည္။
သိုက္ဆရာက တန္းခါးမၾကီးနားအေရာက္ နာမည္မသိေသာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ရြက္လိုက္ျပီးေနာက္ တန္းခါးမၾကီး အလိုအေလ်ွာက္ပြင့္က်လာေလသည္။ သိုက္ဆရာ ငလံုးေတာင္္သည္ လူငယ္ေခ်တိကို ျပတင္းေပါက္(၂၀)တြင္ တစ္ေယာက္စီတာ၀န္ခ်ထားလိုက္ျပီး မိမိကမူ အေဆာက္အအံုၾကီး အေနာက္ဘက္ကို ဦးတည္ေသွ်ာက္လားလီသည္။ ကေကာင္းမၾကာလိုက္ အလြန္တစ္ရာမွ ထူးဆန္း၊မီြးၾကိဳင္လွေသာ မမ ကိုယ္သင္းအနံ.တစ္ခု ႏွင့္အတူ နတ္သမီးသမွ်လွပေသာ အပ်ိဳမေခ်တစ္က်ိပ္ အျပံဳးပန္းကိုယ္စီႏွင့္ လူငယ္ေခ်တိဘက္ကို ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ သိုက္ဆရာငလံုးေတာင္၏္ "အေ၀း သတိထားကတ္၊ငါ ေရႊတိ၊ေငြတိကို အထုပ္နန္.ထုတ္နိန္ယာ၊တစ္ခ်က္ေခ်" ဟုေသာအသံသည္ လူငယ္ေခ်တိကို သတိ၀င္စီလိုက္ျပီး လူငယ္ေခ်တိကလည္းစိတ္ခ် ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထို မမေခ်တိ ေျပာဆိုေသာအသံမ်ားသည္ နတ္ေစာင္းတီးသံပိုင္ နား၀င္ခ်ိဳလွျပီး ဧည့္ခံေသာ အစာအဟာရရို.သည္ ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ လ်ွာရည္ပေပါက္က်စီသည္။ ယေကေလ့ လူငယ္ေခ်မ်ားသည္ သမာဓိကို အာရံုျပဳလ်က္ စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္ေသာေၾကာင့္ ထိုမမ ေခ်တိ မာယာ ေက်ာ့ကြင္းက လြတ္ကင္းလ်က္ဟိသည္။ ၁၉ ေယာက္ေျမာက္ေသာ လူငယ္ေခ်တိထံမွ တုန္.ျပန္မူတစ္စံုတစ္ရာ မရဟိေသာေၾကာင့္ ထိုအလွမယ္ရို.တိ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ဘက္ကို ဦးတည္ေသ်ွာက္လာလီသည္။
" ေမာင္ၾကီးနီေကာင္းပါယင့္လား၊ ေဒမွာ အကြ်န္ညီမေခ် အငယ္ဆံုးကို တစ္ေခါက္ေလာက္ၾကည့္ပါ" စသည္ျဖင့္ မိတ္ဆက္ခ်ဥ္းကပ္လာေလသည္။ ထို မမေခ်တိထဲတြင္ အလွဆံုးျဖစ္ေသာ ထိုမမေခ်ႏွင့္လူငယ္သည္ မ်က္စိတစ္ခ်က္အဆံုခံရျပီးေနာက္ တင္းထားေသာ သမာဓိတိ အရည္ေပ်ာ္လားလီသည္။ ထိုမမေခ်က ထိုလူငယ္ေခ် အပါးသို.တိုးကတ္လာျပီး စကားစျမည္ေျပာေလသည္။"ေမာင္ၾကီး ၊ မဟုတ္စြာတိကို လုပ္မနိန္ပါေဂ့။ ေမာင္ၾကီးပိုင္ စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္ဟိေရ လူတစ္ေယာက္က ေဒပိုင္စြာတိကို မလုပ္သင့္ပါ။ ညီမေခ် ေမာင္ၾကီးကို ျမင္ျမင္ခ်င္းစြဲလမ္းမိလို. ေဒပိုင္ေျပာစြာပါ။ ေမာင္ၾကီးရာသေဘာတူေရဆိုေက ႏွမေခ်နန္.ေမာင္ၾကီးတသက္လံုး အတူနိန္ႏိုင္ပါေရ" စသျဖင့္ သီြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းလီသည္။ ထိုလူငယ္ေလ့ စိတ္ညြတ္ပါလတ္လ်က္"ႏွမေခ်ပိုင္ အလွမ်ိဳးေမာင္ၾကီးဘ၀မွာ တစ္ခါေလ့ မျမင္ဖူးပါ" ယင္းပိုင္ျပန္ေျပာမိလီသည္။ ယင္းေနာက္ထို မမေခ်က" ေမာင္ၾကီး အကြ်န္. ကိုပိုင္ဆိုင္သ်ွင္ေက၊အကြ်န္.နန္. အတူနိန္ခ်င္ေရ ဆိုေက ေဒပတီေခ်ကို လိုင္ မွာဆြဲလိုက္ပါ။ ေမာင္ၾကီးပိုင္ဆိုင္ခ်င္စြာတိ အားလံုးျပည့္လားပါလိမ့္ေမ" ဟုေျပာလ်က္ ထိုပတီးကို လွမ္းပီးေလသည္။ထိုလူငယ္သည္ သိုက္ဆရာ ငလံုးေတာင္၏ မယူေဂ့ ဟုေသာ အသံကုိ အလွပလွ မၾကားႏိုင္ဘဲ ထိုမမေခ်၏ အျပံဳးတိၾကား ဖေယာင္းတိုင္ပိုင္ အရည္ေပ်ာ္က်လားလီသည္။ ထိုလူငယ္သည္ ပတီးကို လိုင္ဘင္း၌ စြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ အလြန္ၾကီးမားေသာ ရီလံုးၾကီးမ်ား ျပတင္းေပါက္တိက ၀င္ေရာက္လာကတ္ျပီး ေတာင္တစ္ခုလံုး ရီျပင္ၾကီးအျဖစ္သို.ေျပာင္းလဲလားလီသည္။ သိုက္ဆရာႏွင့္ ထိုလူငယ္ ရို.သည္ ကမ္းမျမင္ေသာ ထိုရီျပင္က်ယ္ၾကီးတြင္ မိနစ္ ၂၀ မ်ွေဇာႏွင့္ကူးခတ္ျပီးေနာက္ ကေကာင္းေညာင္းလာတက္ျပီး သီေဘးႏွင့္ရင္ဆိုင္နိန္ကတ္ရလီသည္။
ဆလီဖက္ရန္ရြာမွ ကုလားတစ္စုသည္ ဆင္ဒေမာ္ ရြာတြင္ ဆန္ေရာင္းရန္ ထိုေတာင္သို. ျဖတ္ေက်ာ္လာကတ္လီသည္။ ထိုကုလားမ်ားသည္ နျခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေတာင္ထက္၌ ရီကူးနိန္ေသာ ထိုလူ ၂၁ ေယာက္အား ျမင္ေသာ္ ဆို.ေအာင္ရယ္ကတ္လ်က္၊ ပါးစ မွလည္း "လူရို. ၾကည့္ခ်က္..ဟဟဟဟ... ရခိုင္ဆားတိ ေတာင္ထက္မွာ နျခင္းတေတာင္ရီကူးနိန္ကတ္ေတ၊ ကေကာင္းရွဳး ေရကာ ေဟဆူရို." ဟုေအာ္ေျပာလိုက္လီသည္။ ထိုအသံေၾကာင့္ သိုက္ဆရာ ႏွင့္ လူငယ္တိ သတိျပန္၀င္လာလ်က္ ရီမ်ားလည္ အလိုအေလ်ာက္ ေပ်ာက္ကြယ္လားလီသည္။ သီြးရဲရဲ၊သံရဲရဲ ႏွင့္ အသက္ေဘးမွ အင္ဒန္ေခ်ရာ လြတ္လားခေသာ ထိုလူ(၂၁) ၏ စိတ္ခံစားမူ အတိြအၾကံဳကို ထိုကုလားတိ နားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၈၊၀၆၊၀၉( ၂၀:၅၄)
Subscribe to:
Posts (Atom)
