ချပားသတ္ ရာဇ၀င္
..................................
မဟူရာည တစ္ညမွာ
ေပ်ာက္လခေရ အပ္ ကို
ဓာတ္မီးထိုးလိုက္ၾဟာေရပိုင္
ငရို.တိ.......
အနာဂတ္
စမ္းဖီ စမ္းဖက္ နန္႔ .............။
သတိမမူ ဂူမျမင္ လတ္
ငါ.. ... ..
စကားပံု တစ္ခု
ၾကားဖူး ယင့္ ..........
ယင့္အတြက္နန္႔ ......
ယာ.. ေဒခ်င့္ ...
"ဂူ" ကားလို႔
ဆလိုက္မီး ထိုးျပလိုက္ေတ ....။
ေယမွာ ......
တစ္သီး တစ္မန္
ယင္းဂူ ကို လားပနာ
အလိဇီ ျခီႏႈန္႔ သတ္ကတ္ ယာ ....။
အာကာထက္က
လူးက်လာေရ
အပ္ တစ္ေခ်ာင္းနန္႔
ကမၻာျမီျပင္က
အပ္တစ္ေခ်ာင္း
တတည့္တိုက္ ခ်င္ေက
တိုက္ ဖို႔သိမ့္ ........................။
ယေကေလ့ ........
ငရို. အိမ္မက္တိစြာ
ႏွုစ္ေပါင္..၂၂၈၇ ႏွုစ္ၾကာမွ
ကမၻာျဂိဳလ္ နန္.
အပါးဆံုး နီရာ ကို
ေရာက္ဟိလာဖို႔
အဂၤါ ျဂိဳလ္ကို
ေမ်ာ္ရစြာထက္
ၾကာခ်င္ေက
ၾကာလားဖို႔ ဟန္ .................။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၄၊၀၇၊၀၉
Warmly Welcome to Arakan (ဘုရားသာသနာျမီ ေမာင္ရို.ရခိုင့္ဌာနီ)
Friday, 24 July 2009
ချပားသတ္ ရာဇ၀င္
Monday, 20 July 2009
Mercy me
Mercy me
...............................
The cursed distance in between us
The changing rhythm of my beating heart
The countless missing days
Which go beyond mere maths
The rotting wound which
Caused me pain dramatically
To let my pain go and
To quench my burning heart
There is nothing to stop them
That is why
I want to jump into the river
Between the two icy mountains
I miss you when I see the clear blue sky
I miss you when I see the leaves are falling
I miss you when I hear the birds are singing
I miss you when the wind blows from north and south
I miss you when the wind blows from East and West
Poems within me cry out for endless expression
These hardships, the lonely life
I no longer want to wrestle with them any more
In the garden which is blooming
With a thousand different flowers
With the heaven that is full of love and smiles and kindness
Please mercy me theses day as soon as you can, my love.
Aye Maung
Saturday, 11 July 2009
မီးေက်ာင္းတက္ သိုက္
ဒေယာ နႏြမ္း၊အက်ၤ ီ နႏြမ္းႏွင့္ လူတစ္ေယာက္မီးေက်ာင္းတက္ ရြာသို. ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ ထိူလူ၏ မ်က္ႏွာမွာ သန္.ရွင့္ၾကည္လင္လ်က္ဟိျပီး အျပံဳးပန္းတိ ေ၀ဆာနိန္သည္။ ထိုလူသည္ လမ္း၌တိြေသာလူမ်ားကို ဖေဖာ္ရရြယ္ႏွဳတ္ဆက္ျပီး သတင္းမီးျမန္း
ေသာေၾကာင္း ဆံုတိြေရလူတိက ကေကာင္းသေဘာ မေႏွာ ျဖဴစင္ေၾကာင္းမွတ္ခ်က္ပီးကတ္ေလသည္။ ထိုလူ၏ နံမည္မွာ စိန္ေက်ာ္လွျဖစ္ျပီး၊ မီးေက်ာင္းတက္ရြာသို. လာျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို ယင္းသူကလြဲျပီးေက တစ္ေယာက္လဲ သိႏိုင္ဖို.မဟုတ္ပါ။ ယေကေလ့
စိန္ေက်ာ္လွ အမူအရာကို သံုးသပ္ျခင္းအားျဖင့္ သူသည္ ခရီး၀ီးက လာသူ သူစိမ္းတစ္ယာက္ဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ စိန္ေက်ာ္လွသည္ ရြာငယ္၊လူရြယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး၊ လူသူခရီးမလားေသာ
မိုးရာသီတြင္မိေက်ာင္းတက္ရြာလူၾကီးအိမ္သို.ဦးတည္လာနိန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရြာလူၾကီးအိမ္သို.အေရာက္ ရြာလူၾကီးက " ဇာ အကူအညီ ပီးရဖို.လဲ ေမာင္ေသ်ွ" ဟုမီးေသာအခါ ။ စိန္ေက်ာ္လွက " ဟုတ္ပါယင့္ အခင္ၾကီး၊ အကြ်န္နံမည္ စိန္ေက်ာ္လွလို.ေခၚ
ပါေရ၊ အဂုပိုင္ မိုးရာသီမွာ ေဒရြာကို လာရစြာက ၊ေဒမိေက်ာင္းတက္ရြာမွာ လယ္တစ္မိုးအငွားခံ ခ်င္လို.ပါ၊ တစ္ႏွဳစ္ကိုစပါးအေတာင္း ၁၀၀ ပီးပါ" ဟု ပပြင့္လလင့္ ေျပာလာေသာေျပာလာေသာ စိန္ေက်ာ္လွအား ရြာလူၾကီးက တိြတိြခ်င္းသေဘာက်ေလသည္။
"ေအး၊ ေမာင္ေခ်... အခင္ၾကီးရို.မွာလဲ၊ လယ္ ၀ါး ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေတာင္ဟိေရ၊ အငွားသား ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္လိုနိန္စြာနန္. ကြတိယာ။ မင္း ငါရို.အိမ္မွာ နိန္။ ငါရို.အိမ္မွာလုပ္ဖိ" စိန္ေက်ာ္လွသည္ ေပ်ာ္လံုးဆို.လ်က္" အကြ်န္ သစၥာဟိဟိ၊အလုပ္ၾကိဳး
စားလုပ္ပါေမ။ အခင္ၾကီး၊ ကေကာင္းေက်းဇူတင္ပါေရ၊" ဟုကတိပီးလိုက္ေလသည္။ ထိုေနာက္ ရြာလူၾကီး သည္ သူသမီး အငယ္ဆံုး စိန္သႏၱာ အား စိန္ေက်ာ္လွ ႏွင့္ မိတ္ဆက္ပီးေလသည္။ ပပြင့္လလင့္ႏွင့္ ခင္မင္စရာ ေကာင္းေသာ စိန္ေက်ာ္လွအား ရြာ
လူၾကီးသမီးမွာျမင္ျမင္ခ်င္း ခင္မင္မိေလသည္။
xxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxx
စိန္ေက်ာ္လွသည္ အလုပ္ကို မခိုမကပ္လုပ္ျပီး အစီအမံေကာင္းမူးေၾကာင္း ရြာလူၾကီးလည္းတစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ခ်မ္းသာလာေလသည္။ သံုးႏွစ္၊သံုးမိုး မခိုမကပ္ အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ေသာ စိန္ေက်ာ္လွအား မိေက်ာင္းတက္ တစ္ရြာလံုးက ကိုယ္ရြာသားအရင္း
ခေခါက္ပိုင္ခင္မင္ကတ္ေလသည္။ စိန္သႏၱာမွာေလး စိန္ေက်ာ္လွကို စိတ္ထဲ၌ ၾကိတ္၍ ခ်စ္စိတ္၀င္နိန္ေလသည္။ ယေကေလ့ စိန္ေက်ာ္လွမွာ သူမကို ေမာင္ႏွမ အခ်စ္ႏွင့္ရာခ်စ္နိန္ေသာေၾကာင့္ နားမလည္ႏိုင္ပါ။ ပုရြက္စိႏွင့္သကာမွာ သကာလာရိုးထံုးစံ
မဟိပါ။ အမွန္မွာ စိန္ေက်ာ္လွလည္း သူမကို မိတၱာ သက္၀င္လ်က္ဟိျပီး အထင္လြဲမွာ;မည္ စိုးေသာေၾကာင္ဟန္ေဆာင္နိန္ရျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။
တနိ။ စပါးပင္ေခ်တိ လီပြြီေခ်တိနန္.အတူ ယိုင္းႏြဲကနိန္သည္။ စိမ္းစိုနိန္ေရ စပါးပင္ေခ်တိၾကား၊ အီးျမၾကည္လင္ေရ လီေခ်တိသ်ွဴလ်က္ စိန္ေက်ာ္လွ တစ္ေယာက္ထဲပ်ိဳးႏွတ္နိန္ေလသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း လီးနိန္ေရပိုင္၊ေပါ့နိန္ေရပိုင္ခံစားနိန္ရသည္။
အမည္ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ စိတ္အာရံုတစ္ခုႏွင့္ စိန္ေက်ာ္လွက်င္ကိုင္နိန္ရသည္။၁၁နာရီ ေက်ာ္လားစြာကိုပင္ စိန္ေက်ာ္လွအရိပ္မက်လိုက္ စိန္သႏၱာ ထမင္းက်ိပ္ဆြဲလ်က္ ကန္းသင္းထက္က လွမ္းေခၚမွ သတိျပန္၀င္လာသည္။ "ကေကာင္းအလုပ္ေကာင္းစြာ
ပါမလား၊ အသူအတြက္ခ်င့္၊ ထမင္းလားစား အနားယူခလိုက္ပါဖိ၊ကိုစိန္ေက်ာ္လွ" ဟုစိန္သႏၱာက ရီလာေျမာင္းပီး အစေဖာ္ပီးလိုက္သည္။ စိန္ေက်ာ္လွသည္ သူမကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး ခေမာက္ထက္၌ထိုင္လ်က္ ထမင္းကို မစားခ်င္၊စားခ်င္စားနိန္သည္
။စိန္သႏၱာကိုလည္း စကားတစ္ခြန္းေလ့ျပန္မေျပာပါ။ စိန္သႏၱာ ေလ့ စိန္ေက်ာ္လွကို နားမလည္စြာႏွင့္ တတိန္းေခ် အကဲခတ္နိန္သည္။ တနားေခ် အၾကာတြင္စိန္ေက်ာ္လွသည္ တစ္စံု တစ္ခုကို ဆံုးျဖတ္ခ်လိုက္ျပီး စကားစလာသည္ " သႏၱာ.... နင့္ရို.အိမ္မွာ
ငါ အလုပ္လုပ္စြာ ၃ ႏွစ္ ၃မို. ၾကာယာေဟ......။ ငါ့ကို အႏွဳံလက္နန္. ေရႊခြက္ကို ႏွိဳက္ခ်င္ေရလို. မစြပ္စဲေက့ ဖိ..။ ထိုမွာ ၾကည့္လိုက္ စပါးပင္ေခ်တိ ယိန္းက နိန္ကတ္ေတမလား။ ယင္းစပါးေခ်တိပိုင္ ငါ့ႏွလံုးသားေလ့ နင့္နန္. စဆံုတိြေရ နိကပင္......"
စိန္ေက်ာ္လွ စကားမဆံုလိုက္ စိန္သႏၳာ လယ္စြ ကန္းသင္းတိအတိုင္ အ၀ီးကို ျပီးထြက္လားလီသည္။ စိန္ေက်ာ္လွမွာ သူ.စကားလြန္လားသည္အထင္ႏွင့္ သူမေနာက္သို. ထမင္းေလာင္ပြန္းကိုခ်လ်က္ အျပီးလိုက္လာသည္။ အဆံုးမဟိေသာ စိမ္းစိုေရ လယ္ျပင္တိကို
ျဖတ္ေလ်ာက္ျဗီး ျပီးေနာင္ စိန္သႏၳာျဗဳန္းဆိုရပ္လိုက္သည္။ စိန္ေက်ာ္္လွ သည္ သူမအပါးသို. စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္တိုးကတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုင္လိုက္စဥ္တြင္ သူမမ်က္ႏွာတြက္ အျပံဳးတိ မိုးရာသီ ပန္းေခ်တိပိုင္ ပြင့္လန္းနိန္သည္ျမင္လိုက္ရသည္။
စိန္ေက်ာ္လွသည္ ၀မ္းသာလံုးဆို.လ်က္ စကားအထစ္ထစ္ျဖင့္ " သႏၳာ.... နင္... ငါ့..ငါ့ ကို ခ်စ္ေတ မလားေယနန္း" ဟုေျပာဆိုလ်က္မိမိ၏ အခ်စ္ေခ်ကို ရင္ခြင္ထဲ ထိုးသြင္းေပြ.ဖက္လိုက္သည္။ စိန္သႏၳာေလ့ အလိုက္သင့္လိုက္ပါလ်က္" ေအမွာ ေစာင့္နိန္
ရစြာ ၃ႏွစ္ ၃မိုးဟိယာ၊ ကိုစိန္ေက်ာ္လွ" ခ်စ္စဖြယ္ေျပာလိုက္ခ်ိန္တြင္ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ရို.၏ ႏွလံုးသားမ်ားသည္ စိမ္းစိုေသာစပါးပင္ေခ်၊လီပီြေခ်နန္.အတူ ယိန္းႏြဲလိုက္ပါ ကခုန္နိန္ကတ္လီသည္။
စိန္သႏၱာႏွင့္စိန္ေက်ာ္လွရို. မဂၤလာပြဲသည္ တအုန္းအုန္းစည္ကားလီသည္။ ထိုဇႏွီေမာင္ႏွံရို. ၏ ႏွစ္လ၊ရက္မ်ားသည္ သာယာခ်မ္းေျမ့၊ေပ်ာ္ရြင္စြာကုန္ဆံုးလားလီသည္။ ၁ႏွစ္ႏွင့္ ၅ လၾကာျပီးေနာက္ စိန္သႏၳာကိုယ္၀န္ရလီသည္။
xxxxxxxxx ၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀ xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
စိန္ေက်ာ္လိူင္သည္ သူ၏ ဂြ တြင္ ကြ်ဲေက်ာင္လွ်င္အနားယူရန္အတြက္ တဲအိမ္ေဆာင္လ်က္ဟိသည္။ သူသည္ အလုပ္၌စိတ္မ၀င္စားဘဲ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္လ်က္ဟိသည္။ အုန္းမိုးနိန္ေသာသူ၏လက္မ်ားသည္ တုန္လ်က္ဟိျပီး ခြ်ဲမ်ားလည္း အလံုးလိုက္
က်လ်က္ဟိေလသည္။ သူ၏မ်က္လံုးအစံုသည္ ပေဠဠိ ဆန္လ်က္ဟိျပီး တစ္စံုတစ္ခုကို အေလးအနက္ စဥ္စားနိန္ ႏွင့္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ေရာပြတ္လ်က္ဟိသည္။ ကေကာင္းမၾကာလိုက္ သူသည္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အခိုင္အမာ ခ်လိုက္ျပီ တဲအမိုးထက္က ေအာက္
သို.ဆင္းလာေလသည္။ ျပီးေနာက္ သူမယားအား " သႏၳာ အုန္းမိုးဖို. ႏွီးကုန္လားယာ။ အကို ႏီွးနည္းနည္းထို.ပီး"ဟုေျပာလီသည္။ ႏီွးတစ္ခါေလ့ မထိုးဖူးေသာ သူမယားက ႏွီးမထိုးတက္ေၾကာင့္ ျပန္ေျဖေရခါ "ေအာ္ ....သႏၳာကလည္း ႏီွးထိုးေရ ဆိုစြာ အလြယ့္ေခ်
၊ ယာ ေဒဓားကို ကိုင္ ေဒပိုင္ကိုင္...။ေဒမွာက ရခြန္း..ေအး ေအး .. ဟုတ္ယာလာ..ဟုတ္ေတ"စသည္ျဖင့္ သင္ျပလီသည္။ လင္သည္ကိုခ်စ္ရေသာ ၀န္းၾကီးမ စိန္သႏၳာသည္ မတတ္တတ္ႏွင့္ႏီွးလိုက္ထိုးေသာအခါ ကေကာင္းမၾကာသူမ လက္ကိုႏီွးျပတ္လား
ေလသည္။ စိန္ေက်ာ္္လွသည္ အသင့္ပ်င္ထားေသာ ဂြမ္းစျဖင့္ သူမယား သီြးတိ ကိုသုတ္လိုက္ျပီး အက်ၤ ီ အိပ္၌ ၀ွက္ထားလိုက္ေလသည္။ ဒေယာအဆိုးစ တစ္စျဖင့္ သူ.မယားလက္ကို ပန္းပီးျပီးေနာက္ " သႏၳာ ငါ အေပါ တစ္ေခါက္လားလိုက္ေမ။ အဂုခ်က္
ခ်င္းျပန္လာဖို.စြာရာ" ဟုေျပာျပီ သူတစ္သက္လံုးစီစဥ္လာေသာအရာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို. ျခီလွမ္းတိ မိေက်ာင္းတက္ေခ်ာင္းဘက္ကို ဦတည္လိုက္သည္။ သူသည္ေခ်ာင္းကမ္းနား၌ ထိုင္လ်က္ နံမည္မသိေသာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ကို မန္းမူတ္လိုက္ရာ
ရီထဲက မီးေက်ာင္းၾကီးတစ္ေကာင္ စင္း၍ေပၚလာလီသည္။ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္နိန္ေသာထိုမီးေက်ာင္းၾကီးစိန္ေက်ာ္လွအပါးသို.ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ သူသည္ ကိုယ္၀န္သည္မ စိန္သႏၳာ၏ သီြးဂြမ္းစကို မီးေက်ာင္းၾကီးဘက္ကို ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။
မီးေက်ာင္းၾကီး၏ လ်င္ျမန္ေသာ လူပ္ရွားမူသည္ ခ်က္ခ်င္းရပ္သားလားျပီး စိန္ေက်ာ္လွရိွတြင္ ေရႊတံုးၾကီးမိေက်ာင္းအသြင္သို.ေျပာင္းလဲလားလီသည္။ သူသည္ထိုေရႊမီးေက်ာင္းၾကီးကို ရီထဲက ဆယ္ယူလ်က္ မ်က္စိႏွလံုးကိုေဖာက္ျပီးမ်ိဳခ်လိုက္သည္။
ယင္းေနာက္သူသည္ ၀ိဇၹာရလ်က္ မီးေက်ာ္တက္ရြာသို. ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ပ်ံတက္လားလီသည္။ သူသည္ ေယာကၡမ အိမ္ေခါင္ထက္၌ရပ္နားလ်က္ ...." သမီးတစ္ေယာက္ကဆံုးလီယင့္၊ ေခ်ာင္းကမ္းနား ေရႊမီးေက်ာင္းတစ္ေကာင္ထားခယင့္၊ သမီးတစ္ေယာက္ကဆံုးလီယင့္၊
ေခ်ာင္းကမ္းနား ေရႊမီးေက်ာင္းတစ္ေကာင္ထားခယင့္၊ သမီးတစ္ေယာက္ကဆံုးလီယင့္၊ ေခ်ာင္းကမ္းနား ေရႊမီးေက်ာင္းတစ္ေကာင္ထားခယင့္၊" စသျဖင့္ ၃ၾကိမ္တိုင္တိုင္ေအာ္ေျပာလ်က္ ေကာင္းကင္ကို ပ်ံတက္ေပ်ာ္ကြယ္လားလီသည္။ ရြာလူၾကီးလည္း အသံၾကား၍ အရုပ္မျမင္လိုက္ရေသာသူ.သမက္ စကားကို ေ၀ခြဲမရ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္နိန္လီ၏။ ေယဘင္ေကေလ့ ရြာသားတိ ကိုေခၚယူလ်က္ မီးေက်ာင္းတက္ေခ်ာင္းနားကို လားၾကည့္ေသာအခါ စိန္ေက်ာ္လွ ေျပာခေရအတိုင္ ေရႊမီးေက်ာင္းတစ္ေကာင္ တံုးစင္း စင္းနိန္လီ၏။ ထိုမွတစ္ခါ စိန္ေက်ာ္လွ ဂြ ကိုလားၾကည့္ေသာအခါ ေဆာက္လုပ္စ တဲအိမ္ထ၌ စိန္သႏၳာ ကိုယ္၀န္အျပည့္ႏွင့္ သီဆံုးနိန္သည္ကို ၀မ္းနည္းၾကြီကြဲစြာတိြဟိရကတ္လီသည္။ ထိုနိန္.မွစ၍ သိုက္ဆရာ စိန္ေက်ာ္လွအေၾကာင္းသည္ မီးေက်ာင္းတက္ရြာတြင္ ေဆြမ်ိုဳးစဥ္ဆက္ေျပာျပကတ္လီသည္။
က်မၼာကတ္ပါဇီ။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
Friday, 10 July 2009
ကြ်န္းသားငမန္း ေအးေမာင္ ႏွင့္ စစ္ေတြျမိဳ့ က စက္သီး
က်ဳပ္လလူး၊ျပာလလူး ႏွင့္ ပိႏၷဲေခ်ာင္းကြ်န္းတြင္ မီြးဖြားခေသာ ကြ်န္းသားငမန္းေအးေမာင္ တစ္ေယာက္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ၈တန္းကို ေအာင္ျမင္လီသည္။ ထိုေအးေမာင္အား အမိ၊ဘ ဆင္းရဲ၍ ေက်ာင္းဆက္မထားႏိုင္သျဖင့္သူ.အဖက စစ္ေတြျမိဳ. ဘုရားၾကီးေနာက္တြင္တည္ဟိ
ေသာ ဘုန္းၾကီးတစ္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌အပ္ႏွံလီရာ သူသည္ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းသား ဂုဏ္ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္၌ ထိုက္တန္စြာ ဆြတ္ခူးရဟိလီသည္။ ေအးေမာင္ ၏ ကံဇာတာကို တြက္ခ်က္မိေသာ သူ.အဖက အထက္တန္းပညာ သင္ၾကားရန္
လယ္မထြန္ခိုင္းဘဲ စစ္ေတြျမိဳ. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌ အပ္ႏွံရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားေအးေမာင္သည္ အမွတ္(၂) ေက်ာင္းသို. တထည္တည္းဟိေသာ ေက်ာင္းစိမ္းဒေယာ ကို၀တ္လ်က္ ဘ၀င္ သံုးပိႆာ ျဖင့္အထက္တန္းပညာ
ရပ္မ်ားကို သင္ၾကားလ်က္ဟိသည္။ ေက်ာင္းပထမ တက္စနိ၌ မိမိကိုယ္ကို ဇာကလဲဆိုစြာကို အတန္းထဲ၌ မိတ္ဆက္ရလီသည္။ အတန္းေဖာ္တိကသူရို.နီရာေဒသကို ၀င့္ၾကြားစြာျဖင့္ ေျဖၾကားလ်က္ဟိ၏ ။ ဥပမာ...ကန္းနားလမ္းက၊ေက်ာင္းတက္လမ္းက
၊မိဇံက ထိုသို.ေျဖၾကားကတ္လီသည္။ ကြ်န္သား ေအးေမာင္ အလွည့္သို.ေရာက္ေသာအခါ သူ၏အေျဖေၾကာင့္ တတန္းလံုး ရြာျပိဳေအာင္ရယ္ကတ္လီသည္။ ပဇာေၾကာင္းဆိုေသာ္ သူ၏အေျဖမွာ "ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက" ဟု၍ ျဖစ္၏။ ကြ်န္းသား ေအးေမာင္
သည္ စစ္ေတြျမိဳ. သမ အတန္းေဖာ္တိ ဘက္တြင္ အဟားခံရေသာ္လည္း ဆရာမ က ပပြင့္လလင့္ ရရိုးသသား ေျပာသည္ဟုခ်ီးက်ဴးလီသည္။ ထိုကြ်န္သားေအးေမာင္ ေက်ာင္းသို.လာလ်ွင္ တခ်ိဳ.အတန္းေဖာ္ေကာင္မေခ်တိက ဆရာေတာ္လာရာ လမ္းဖယ္
ပီးကတ္ စသည္ျဖင့္ ေအာ္ကတ္လီသည္။ ေယဘင္ေကေလ့ ေအးေမာင္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ေကာင္မေခ်အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေအးေမာင္သည္ ၉တန္း အဂၤလိပ္စာ တိကို အထစ္အေငါ မဟိဘဲ အရည္ၾကိဳေသာက္နီျခင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ပါသည္။ ေအးေမာင္အတန္းတြင္ မမေခ်တိ အဂၤလိပ္စာ ညံ့ကတ္လီသည္။ထိုဟာကြက္အား ေအးေမာင္ ကိုင္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
နိဒါန္းရွည္လားစြာကို ေတာင္းပန္ပါသည္။ ေျပာသ်ွင္သည္မွာ စက္သီးကိစၥျဖစ္ပါသည္။ ေအးေမာင္သည္ ငါးခူတစ္ေကာင္ကို ရီထဲ၌ စမ္းဖမ္းႏိုင္သည္။ ငါးမွ်ားရန္ ကြ်ဲကူးျမစ္ အလယ္ေက်ာက္ကို ကိုင္းတန္ကို ပါးစ မွာကိုက္လ်က္ ကူးႏိုင္ပါသည္။ ရီဘေဘာင္းျပည့္နိန္ေသာ လယ္ဇြ တြင္ တစ္ရက္လံုးေဘာလံုးေက်ာက္ႏိုင္သည္။ ယေကေလ့ ကြ်န္းတြင္ စက္သီးပင္ မဟိ၍ အသက္ ၁၃၊၁၄
အရြယ္ထိ စက္သီမျမင္ဖူးပါ။ စစ္ေတြျမိဳ.တြင္ စက္သီးစီးနိန္ကတ္ေသာ ေကာင္ေခ်၊ေကာင္မေခ်တိ ကိုၾကည့္လ်က္ ေအးေမာင္သည္ စက္သီးစီးခ်င္စိတ္ႏွင့္ က်င္ကိုင္နိန္ရလီသည္။ ထိုေၾကာင့္ စက္သီး စီးစီမံကိန္းအား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ေအးေမာင္ ဆံုျဖတ္လိုက္ပါသည္။ ဆရာ
ေတာ္က ၀ါကြ်တ္လွ်င္ ပီးေသာ ဒဂၤါး အသစ္ေခ်တိ ကို စုထားလ်က္ ေႏြရာသီ တြင္ စသီးေခ် ငွားလ်က္အသားကုန္ေလ့က်င့္လီသည္။ စက္သီး မူန္.စိေခ် ႏွင့္က်င္ကိုင္နိန္ေသာဘေဘာင္သံ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သားေအးေမာင္ကို ကုန္တန္းက ရီခတ္ရန္လာေသာ
ေကာင္မေခ်တိက နိတိုင္း ၀ိုင္ဟားကတ္လီသည္။ ဇာပိုင္ဘင္ဆိုဆို ေအးေမာင္သည္ ဇနက မင္းသားလံုးလျဖင့္ ျခီက်ိဳး၊ ဒူးက သီြးတိ စစယိုေအာင္ထိ အသားကုန္ က်င္ကိုင္လီရာ ၂ လအၾကာတြင္ စီးတက္လာလီသည္။ ထို စီးတက္သည့္နိတြင္ မိူရမ်က္ႏွာမ်ိဳး
ႏွင့္ စက္သီးကို အသားကုန္ႏွင္းလ်က္ ပိုင္ခ်င္အိမ္သို.လားအပ္ရာ အရွိန္ကို မထိန္းႏိုင္ဘဲ ၀ကၤဘာကြင္း၌ မုန္းတီဆိုင္မွ မုန္းတီေသာက္နိန္ေသာ အသက္ ၄၀ အရြယ္အရီးတစ္ေယာက္ တင္သားကို ၀င္တိုက္ရာ ထိုေအးေမာင္မွာ ဆီးေဆာက္ကေရာက္ႏွင့္
ၾကံဳရလီသည္။ မုန္.တီသယ္မသည္ ေအးေမာင္ကို ပန္းတိျဖင့္ၾကဲခ်လီသည္။ ေအးေမာင္လည့္ ပုရစ္ေခ် မ်က္ႏွာျဖင့္ စစ္သီးကို ဆက္စီးလားလီသည္။
ေနာက္ ၃ လခန္.အၾကာတြင္ တစိေခ် ကြ်န္းပါလတ္လီသည္။ခင္မင္ရေသာ ျမိဳ့သားသူငယ္ခ်င္းတိက ေအးေမာင္အား ညဇာဘက္ စစ္ေတြျမိဳ.တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းမၾကီးထက္သို.စက္သီးစီရန္ လာေခၚခ်ိန္ စာမဖတ္ဘဲ ေမ်ာ္တက္လာလီသည္။ ဆရာေတာ္
သိလ်ွင္ ေအာက္သေကာ္ အႏွက္ခံရမည္ကိုေၾကာက္သျဖင့္ ကိုယ္ဖြပညာကို တရုတ္သိုင္းစာအုပ္တိဖတ္လ်က္ေလ့က်င္ထားရလီသည္။ေဒပိုင္ စက္သီးမစီးတက္ စီတက္အခ်ိန္တြင္ ျမိဳ.ထဲ စက္သီးစီးထြက္ရေသာ အရသာသည္ရီြးျပရန္ခက္ပါသည္။ တညနိန္တြင္
စက္သီးအင္ဒန္စီးတတ္နိန္ယာျဖစ္ေသာ ထိုေအးေမာင္အား သူငယ္ခ်င္း ၄ေယာက္က တဘက္ႏွစ္ေယာက္စီၾကားညွပ္လ်က္ လက္မၾကီးထက္စက္သီးစီထြက္ကတ္လီသည္။ ကေကာင္းမၾကာလိုက္ Palace ဟိုတယ္ရွီအေရာက္တြင္ ဘေဘာင္းျမည္ပနာ
တန္းသိမ္ျပတ္လဲက်ရာ ထိုျမိဳ.သားသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ကြ်န္းသားေအးေမာင္ေၾကာင့္ စေလာင္းေပၚ အရွက္ကြဲရလီ၏။ ထိုနိမွစ၍ ေအးေမာင္အား မည္သူတစ္ေယာက္မွ် ညဇာဘက္၌ စက္သီးစိ မေခၚ၀့ံဘဲ ဟိကတ္လီသည္။
ယေကေလ့ ေအးေမာင္သည္ စက္သီးစီးျခင္းအတက္ပညာအား ဆက္လက္ၾကိဳးစားလ်က္ဟိသည္။ တရက္နိတြင္ ေက်ာင္းသို. စက္သီးစီလ်က္ ေအးေမာင္ ထြက္လာလီသည္။ သူ၏ ဘ၀င္မ်ားသည္ ရိုးမေတာင္ထက္ ျမင့္လ်က္ဟိျပီး မ်က္ႏွာမွလည္း
ရည္စားဘားက အေျဖရက့ဲသို. ျပံဳးလ်က္ဟိသည္။ စက္သီး ဟန္းဒရြက္(Handle) ကိုလည္း လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ သတိထားကိုင္လ်က္ အမွတ္(၂) ေက်ာင္းသို. မယင္ မေႏွး အရိွန္ျဖင့္နင္းလာလီသည္။ ဘုရားၾကီးအေက်ာ္ က်ားရုပ္ေက်ာင္းနားအေရာက္တြင္
ကုန္တန္းမွ ရိန္နာသတ္ ဆဗီြ တစ္ဖြဲ. ေအးေမာင္အနားတိုးကတ္လာျပီး စက္သီးစီးလ်က္ ဇိန္တိြနိန္ေသာ ထိုေအးေမာင္ ဒေယာကို ျဖီခ်လိုက္လီသည္။ ဤတြင္ ေအးေမာင္သည္ အခက္အခ့ဲ အၾကီးအက်ယ္တိြလီျပီ။ ဟန္းဒရြက္ကို လက္တစ္ဘက္ကိုင္လ်ွင္
မထိန္းတတ္၍ ေျမာင္းထဲထိုးက်မည္။ ျပီနိန္ေသာ ဒေယာကို လက္တဘက္ျဖင့္ မကိုင္ထားလ်ွင္ လူလယ္ေကာင္၌ တဒံုဖလင္ အရွက္ကြဲႏိုင္သည္။ ဇာပိုင္လုပ္ရဖို.လဲ။ ဒေယာကလည္း တျဖည္းျဖည္းျပီ က်လာလီသည္။ မထူးယာ အရွက္ေတာ့ အကြဲမခံႏိုင္ဟု ေအးေမာင္ဆံုးျဖတ္ခ် ခ်လိုက္သည္။ ျပီးနိန္ေသာ စက္သီးကို ညာဘက္လက္ျဖင့္ ၾကိဳးစားထိန္လ်က္ ျပီရ္ နိန္ေသာ ဒေယာကို ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ ၾကိဳးစား၀တ္ေလရာ ထင္ထားခသိအတိုင္ စက္သီးကို မထိန္းႏိုင္ဘဲ အနားက လူတစ္ေယာက္ အားရဘားရတိုက္လ်က္
နာလာေၾကာင္း သို. ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရိွန္နတ္ လူးက်လီသည္။ ကံေကာင္းေထာင္မ၍ ျခီမက်ိဳးခပါ။ အတိုက္ခံရေသာလူသည္ မွန္ပါဖို.အစား ဖင္တတုန္းႏွင့္ ခီြနိန္ေသာ ေအးေမာင္ကိုၾကည့္လ်က္ သနားသျဖင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို.အေရာက္ ပို.လိုက္ရလီသတည္း။
(ျဖစ္ရပ္မွန္)
ေပ်ာ္ရြင္ကတ္ပါဇီ။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၆၊၀၆၊၀၉
Thursday, 9 July 2009
မင္းနီရပ္သို.အလည္တစ္ေခါက္( ဆက္ရန္)
မင္းနီရပ္ သို. အလည္တစ္ေခါက္
...........................................
အပိုင္း(၁)
ျမန္မာအဲယားေ၀း လီယဥ္ေခ် သည္ တရိြတရိြႏွင့္ရိုးမေတာင္ထက္သို. တက္လာနိန္ခ်ိန္တြင္ အကြ်န္ႏွလံုးသားမ်ား တတုန္းတုန္းခုန္လာသည္။ ေခာတ္မမွီ ဆီးေရာင္တိကြာ၊ ေခာတ္ေနာက္က်နိန္ျပီျဖစ္ေသာ ထိုေခာတ္ေက်ာက္သီးအရြယ္လီယည္ပ်ံထက္၌
အကြ်န္သည္ အႏၱရာယ္ကင္းဂါထာကို ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ မရတစ္ေခါက္ ရတစ္ေခါက္ ရြက္လ်က္ဟိသည္။ မားမားမတ္မတ္ႏွင့္ ေဒနိန္.ထိ မျပိဳမလဲေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ဖရခိုင္ျပည္တြက္ ရပ္တည္လာေသာ ရခိုင္ရိုးမကို ခ်ီးက်ဳးလိုက္မိသည္။ ေနာက္ မိနစ္ ၃၀
ေလာက္ၾကာျပီးေသာအခါ အကြ်န္မီြးရပ္ျမီ၏ အေငြ.အသက္တိ အကြ်န္ႏွေခါင္းေပါက္သို. တိုး၀င္လာသည္။ အကြ်န္ေက်ာင္းနိန္စဥ္အခါက အိမ္သို.ျပန္လ်ွင္ သတင္းမီးနိန္က်ျဖစ္ေသာ ရျဖီးခ်ပ္ေတာင္ ကိုလီယဥ္ထက္က လွမ္းျမင္ရသည္။ "ေအာ္..ရခိုင္ျပည္"
ဟုစိတ္ထဲရြယ္ရြတ္လိုက္မိသည္။ ကေကာင္းမၾကာလိုက္ စစ္ေတြလီဆိပ္သို. အကြ်န္ရို. လီယဥ္ပ်ံ ဆိုက္ေရာက္သည္။ အဖရခိုင္ျပည္ႏွင့္ ၈ ႏွစ္မ်ွ၀ီးကြာခရေသာ အကြ်န္သည္ လီယဥ္ပ်ံထက္ဆင္းလိုက္သည္ ႏွင့္ ၾကက္သီးတိထမိသည္။ ေအာက္မိစိတ္ျပင္းျပစြာ
ႏွင့္ေစာင့္ခရေသာ အကြ်န္၏အခ်ိန္တိကို အကြ်န္ခ်က္ခ်င္းမိပိုက္လိုက္ျပီး အဖ ရင္ခြင္သို. အကြ်န္ ၀မ္းနည္း၊၀မ္းသာစိတ္ ေရာလ်က္ ခို၀င္လိုက္မိသည္။အဖ လက္ေဆာင္အျဖစ္ သန္.ရွင္းၾကင္လင္ေသာပင္လယ္လီကို အစာအိမ္ေအာက္ ခရင္းထိ အားရဘားရ
သ်ွဳသြင္းလိုက္ျပီးေနာက္ အကြ်န္၏ စိတ္ခႏၵာ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးလားသည္ကို ခံစားမိလိုက္သည္။ ရခိုင္ျပည္၏ ျမိဳ့ေတာ္အတိုင္းအတာအရ ေဒလီယဥ္ပ်ံကြင္း အလြန္တစ္ရာမွေသးငယ္လွေသာ္လည္း ရခိုင္သားတိတြက္ဘုရားက လက္ေဆာင္ပီးထားေသာ
အရာတစ္ခုပိုင္ဖက္တြယ္ထားရသည္။ ရာသီဥတု ၾကည္လင္အီးခ်မ္းလ်က္ဟိျပီး၊ ပုစြန္ဆီ မိုးသားေကာင္းကင္ေအာက္ စိမ္းစိုလမ္းဆန္းနိန္ေသာ အဖျပည္ဖြား အပင္တိ ႏွင့္လွခ်င္းတိုင္းလွနိန္ကတ္သည္။ အဖျမီကို ျခီခ်မိသည္ႏွင့္ ရခိုင္လီသံ ပေပါက္ႏွင့္ အား
ရဘားရေျပာတတ္ေသာ အဖရခိုင္ျမီဖြား သီြးရင္း၊သားရင္းတိ ႏွင့္အကြ်န္တဖန္ျပည္လည္ဆံုတိြရသည္။ ရခိုင္ျပည္စစ္ေတြျမိဳ့ သည္ လြန္ခေရ ၈ႏွစ္ ႏွင့္ႏိွင္းဆာလွ်င္ဇာတစ္ခုေလ့ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမွု မတိြရေသာ္လည္း စစ္ေတြနွင့္အဖျမီကိုခ်စ္ေသာ အကြ်န္အတြက္
ထာ၀ရမရိုးေသာ ဘံုကမၻာျဖစ္သည္။ အထူးအဆန္းတစ္ခုအျဖစ္ တတ္(ခ)စီ ဟုေခၚေသာ သံုးဘီးကားမ်ားက ခရီသည္တိတြက္ ျမိဳ့ထဲ၊လီဆိပ္ အလားအျပန္ ၀န္ေဆာင္မွုပီးနိန္သည္ကိုတိြရသည္။ ဥေရာပအဆင့္အတန္းႏွင့္အသားက်လာေသာအကြ်န္သည္ ထို
သံုဘီးကားတတုန္တုန္းႏွင့္ မိမိ၏တည္းခိုမည့္ Palace Hotel သို. ခရီးဆက္လာခ်ိန္တြင္ ရင္တြင္း၌ ဆန္းၾကယ္ေသာစိတ္ခံသားမွုတိျဖစ္ေပၚနိန္သည္။
အပိုင္း(၂)
လီဆိပ္မွ လမ္းမၾကီးအတိုင္း သံုးဘီးကားေခ် တတုန္းတုန္းေမာင္ႏွင္နိန္ခ်ိန္တြင္ အတိတ္ကအရပ္တိ အကြ်န္စိတ္ထဲ တျဖိန္းျဖိန္းေပၚလာသည္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းက ျမိဳ့တစ္ျမိဳ့ႏွင့္ အလားတူနိန္ေသာ ေဒျမိဳ့သည္တစ္ျခားအရပ္ေဒသကလူတိအတြက္
အထင္ေသးစရာ၊လူရယ္စရာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိန္ပါလိမ့္မည္။ ေယေကေလ့ အဆင့္အတန္႔မမီေသာ ေဒျမိဳ့ေခ်သည္ အကြ်န္႔ဘ၀ဒိုင္ယာရီတြက္ မဟာဆန္ေသာ နိရက္တိရီြးဖူးခသည္။ အကြ်န္႔အတြက္ ေဒျမိဳ့ေခ်သည္ထာ၀ရသုခကမၻာတစ္ခု၊ အကြ်န္၏ ဘ၀ အဆစ္ တစ္ခ်ိဳ.ကို ေဒျမိဴ့ေခ်ႏွင့္ အတူအကြ်န္ရင္ဆိုင္ခဖူးသည္။ ထိုသံုးဘီးကားေခ် Palace Hotel ၾဟီ့ေရာက္ခ်ိန္တြင္ အကြ်န္အေတြးတိ ျပတ္လားသည္။ ပြင့္လင့္ရိုးသားေသာ ရခိုင္သီြးရင္းတိက အကြ်န္႔ အထုတ္တိကို ဟိုတယ္ထဲသို႔ ကူထမ္းပီးကတ္သည္။ ဟိုတယ္
ေကာင္တာက စာရီးမေခ်က အျပံဳးပန္းတိႏွင့္ဆီးၾကိဳသည္။ ထိုကလိန္.ေမေခ် အသားအရီသည္ညိဳျပာေရာင္ဟိျပီး မဲႏွက္ေတာက္ေျပာင္နိန္ေသာ ဆံပင္တိကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ပုလဲသြားတန္းေခ်တိနန္.ေရာေထြးနိန္ေသာ ထို ပပြင့္လလင့္အျပံဳးေခ်တိသည္ အကြ်န္႔အား
အတိတ္က ဇာတ္လမ္းတိကို ေရာင္ျပန္ဟန္စီသည္။ အကြ်န္႔သည္အဖျမီက ပင္လယ္မေခ်တိႏွင့္ျပန္ဆံုတိြခြင့္ရလိုက္ယာျဖစ္သည္။ အခန္းထဲတြင္တနားေခ် အနားယူလိုက္ျပီ အကြ်န္စာသင္ဖူးခေသာ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းကို ဆိုက္ကားႏွင့္အကြ်န္ထြက္လာသည္။
ဘုရားၾကီးႏွင့္ ေအးေစတီကုိ ဆိုက္ကားထက္က အကြ်န္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဘုရားၾကီးထဲသို႔၀င္၍ ဘုရား၀င္ဖူးမည္ဟုစိတ္ကူးမိေသာ္လည္း အ၀င္၀၌ ျမန္မာစစ္သားမ်ား သနတ္တိကိုင္၍ေစာင့္နိန္ျခင္းေၾကာင့္အကြ်န္မ၀င္ျဖစ္ခပါ။ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ ဆိုက္ကားဆရာအား ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းကိုတိုက္ရိုက္ႏွင္း ရန္ေျပာလိုက္ျပီး ဘုရားဖူးခ်င္ေသာစိတ္ကိုမ်ိဳခ်လိုက္မိသည္။ အကြ်န္ခိုလံူဖူးခေသာထိုဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသည္ လြန္ခေရ ၈ႏွစ္ႏွင့္ႏွိုင္းဆာလ်ွင္ေျပာင္းလဲမႈတစ္စံုတစ္ရာမတိြရပါ။ ေက်ာင္းထက္သို.ျခီလွမ္းတိ ဦတည္လိုက္ခ်ိန္သည္ ဆရာေတာ္ေျပာခဖူးေသာစကားတိအကြ်န္႔နားထဲျပန္ၾကားေယာင္လာမိသည္။ "အေ၀း ... ေဒေက်ာင္းနန္.ငါစြာ သစ္ငုတ္၊ မင္းရို.တိက ဗ်ိဳင္းတိရာ၊လာကတ္ေတ ပ်ံလခကတ္ေတ။ ငါ စြာသစ္ငုတ္ ေ၀..ငါစြာသစ္ငုတ္" ။ ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ တပည့္တိ အေပၚအေျပာအဆို ၾကမ္းတမ္းေသာ္လည္း တပည့္တိအေပၚ သံေယာဇဥ္အလြန္ၾကီးမားသည္။ အေတာင္စံုလို႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို စြန္႔ခြာခ်ိန္တြင္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာျဖင့္ ဘ၀တြက္အဖို.မျဖတ္ႏိုင္ေသာ ၾသ၀ါဒတိ မိန္.ၾကားတတ္သည္။ ဘ၀တြင္ေအာင္ျမင္ လားေသာ တပည့္တိဘားက လက္ေဆာင္တိ၊စာတိ ေရာက္လာလ်ွင္ ေက်ာင္းရိွတကာ၊တကာမတိကို အေဘာင္ရရင္းႏွင့္ မေညာင္းတန္းေျပာျပတတ္သည္။ ေက်ာင္းခန္းထဲ၀င္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အကြ်န္႔ပါးျပင္တြင္ မ်က္ရည္ေပါက္တိစီးက်လာသည္။ထိုေက်းဇူးသ်ွင္ ဆရာေတာ္ၾကီးကို အကြ်န္ဖူးခြင့္မရလိုက္ပါ။ ဆရာေတာ္္မပ်ံလြန္မီက အကြ်န္႔ဘားကို ရီြးထားခေသာစာတစ္ေစာင္ကို သူအခန္းထဲတြင္တိြ၍ တပည့္တိက အကြ်န္.ဘားကို ထည့္ပီးဖူးသည္။ အကြ်န္သည္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အသစ္ႏွင့္စကားစျမည္ေျပာျပီး ကုန္တန္းဘက္
ကိုထြက္လာသည္။ အမွတ္(၂)က ေက်ာင္းနိန္ဘက္သူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ အကြ်န္ျပန္ဆံုခြင့္ရသည္။ ကုန္တန္းရပ္ကြက္လူနိန္မူစနစ္သည္ ဇာတစ္ခုေလ့ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမူမဟိ၊ ရပ္ကြက္သားမ်ား၏ ပင္ကိုယ္ရိုးသာမူတိလည္းအယင္အတိုင္းပင္။ ေျပာင္းလဲ
မႈတိကိုေျပာရလ်ွင္ အကြ်န္ရို.သူငယ္ခ်င္းတိျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဴ.က အစိုးရ၀န္ထမ္း၊ တစ္ခ်ိဳ. အိမ္ေထာင္က်၊ တစ္ခ်ိဳ. စီးပြားေရးလုပ္ ယင္းပိုင္ ဘ၀ကို ၾကံဳေရပိုင္ရုုန္းကန္နိန္ကတ္သည္။ အမ်ိဳး၊သူငယ္ခ်င္း၊အသိမိတ္ေဆြတိႏွင့္ တိြျပီးေနာက္ တည္းခိုခန္းသို.
အကြ်န္တစ္ေယက္တည္းလမ္းေလ်ာက္ျပန္လာသည္။ ဟိုတည္တေရာက္ လမ္းမ်ားေမွာင္မိုက္လ်က္ဟိျပီး လမ္းဘဲတြင္ရခုိင္လူငယ္ေခ်တိ ျမန္မာေတးျခင္းဆို၊ဂီတတီးလ်က္ စစ္ေတြျမိဳ့၏ေမွာင္ေမွာက္ေသာည အရသာကို လူငယ္သဘာ၀ ေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ဟိသည္။
အကြ်န္ဟိုတယ္သို႔အေရာက္တြင္ ၀န္ထမ္းေခ်တစ္ေယာက္က ဖေယာင္းတိုင္တိႏွင့္ဆီးၾကိဳသည္။ ၂၁ ရာစုေခာတ္ရခိုင္ျပည္တိုးတက္မူတိကို နဖူးတိြ ဒူးတိြ အကြ်န္ ခံစားမိလိုက္သည္။ ဖေယာင္းတိုင္ပီးလာေသာ ထိုကေလေခ်ကို ေက်းဇူတင္လ်က္အကြ်န္ သည္ တစ္ညတာတြက္
အိပ္စအနားယူလိုက္သည္။
မိုးထစေစာ ၆ နာရီတိအခ်ိန္တြင္ စစ္ေတြေဆာင္း၏ ႏွင္းေငြျမဴမုန္ေခ်တိႏွင့္အတူ အကြ်န္ႏိုးထလာသည္။ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ စစ္ေတြ တစ္ျမိဳ့လံုး ျမဴတိႏွင့္အံုဆိုင္နိန္သည္ကိုတိြရသည္။ စစ္ေတြေဆာင္းႏွင့္၀ီးကြာခရေသာအကြ်န္သည္ မ်က္ႏွာ ပရုန္းနရုန္း
သစ္ျပီးကင္မရာကိုင္လ်က္ ဟိုတယ္ထက္ကဆင္းလာသည္။ ဟိုတယ္ရိွ သရက္ပင္တြင္ သရက္တန္ေခ်တိ ထိုးနိန္သည္ကို အကြ်န္ေမာ္ၾကည့္လ်က္ ၾကည္ႏွးုနိန္မိသည္။
အပိုင္း(၃)
ဟုတ္ပါသည္။ ရခိုင္ျပည္က အကြ်န္အလြမ္းရဆံုးအပင္တိထဲတြင္ သရက္ပင္ႏွင့္ နပ်ိဳပင္တိထိပ္ဆံုးက ပါ၀င္ပါသည္။ ႏွင့္မႈန္ေခ်တိႏွင့္ ၀င္း၀ါ လွပနီေသာထိုသရက္တံေခ်တိကို အကြ်န္ဓာတ္ပံု ႏွစ္ပံုခန္. ရိုက္ယူလိုက္ျပီး ညင္နီေသာ၀မ္းကို ျဖည့္ရန္ လမ္းမၾကီး
လဖက္ရည္ ဆိုင္တန္းသို. လွမ္းေလ်ွက္ထြက္လာသည္။ အခ်ိန္ကား ၆နာရီ မိနစ္၃၀ ခန္. ျဖစ္မည္။ ျမဴ ေခ်တိ အံုဆိုင္းနီတုန္းျဖစ္သည္။ အရွီဘက္က နီမင္းကား သူ.ေရႊေရာင္ေကာေဇာၾကီးကို စစ္ေတြျမိဳ့သည္ ျဖာခ်ရန္ အားယူနီသည္။ အကြ်န္သည္ ၁၅ မိနစ္
ခန္႔လမ္းေလ်ာက္ျပီးေနာက္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္္ၾဟီ့(ရိွ) လမ္းမ ပလက္ေဖာင္းထက္တြင္၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ထိုဆိုင္အျပင္အဆင္ကား ေခာတ္ေနာက္က်လြန္းသည္။ ဆိုင္ထဲသို. မ်က္စိတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အသက္မျပည့္သိမ့္ေသာ အဖအေသ်ွတစ္၀က္ခန္ွ.
အလုပ္လုပ္နီသည္က္ိုတိြရပါသည္။ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ခန္႔ရိွ အေသ်ွတစ္ေယာက္ အကြ်န္နားတိုးကပ္လာျပီး ခ်စ္စဖြယ္ျပံဳးျပသည္။ အျပစ္ကင္းစင္၊ ခ်စ္ဖို.ေကာင္းေသာ ေဒအေသ်ွအ၀တ္အစားမ်ားသည္ အလြန္ပင္ေဟာင္းႏြမ္းလ်က္ဟိျပီး သူစီထားေသာဖိနပ္မွာ
အေရာင္တိေမွးမိန္လ်က္ဟိသည္။ ထိုအေသ်ွ၏ မ်က္ႏွာျပင္သည္ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ရင့္က်က္ဟန္ဟိျပီးေလာကၾကီးကို ေဒါင္က်က် ျပားက်က် ရင္ဆိုင္လာဟန္ပံုေပါက္သည္။ ထိုအေသ်ွအားဓာတ္ပံုရိုက္ယူလ်င္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားမွ ပထမကမၻာစစ္ အတြင္းက
စစ္ျပီးဒုကၡသည္ အေသ်ွတိဓာတ္ပံု ပံုစံထြက္ႏိုင္ပါသည္။ထိုအေသ်ွ၏ "အကို ဇာမွာဘာဖို.ေလ့မသိမ့္" ဟုယဥ္ေက်းစြာေျပာေသာစကားသံက အကြ်န္အေတြးစ ကို ျပတ္လားစီသည္။ ထိုအေသ်ွ၏ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင့္ကို မီးၾကည့္ခ်င္သည္။ သို.ေသာ္လည္းအကြ်န္ မမီးျဖစ္
ခပါ။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအေသ်ွကို အကြ်န္ သံုးသပ္ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေျပာျပရန္မလိုေသာ အေျဖမ်ား အကြ်န္ႏွလံုးသားထဲတြင္ ဟိနီယာျဖစ္သည္။ ၈ ႏွစ္မ်ွလြမ္းဆြတ္တမ္းတခရေသာ ရခိုင္လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ ရခိုင္မနက္စာ ကို အကြ်န္စိတ္ၾကိဳက္စား
လိုက္ျပီး ထိုအေသ်ွကို ေက်းဇူတင္လ်က္ ရႈးခင္သာလမ္းဘက္သို. အကြ်န္ထြက္လာသည္။ ရီြးျပရန္ ခက္ခဲေသာ အဖ၏ သီြးရင္း သားရင္း ဂစၥပနဒီ၏ ျမစ္၏ သဘာ၀ဂီတ လိႈင္းခတ္သံေခ်တိကို အကြ်န္နားေထာင္ခ်င္သည္။ အဖ၏ ထာ၀ရလက္ေဆာင္ျဖစ္ေသာ
ဂစၥပနဒီ အရိွဘက္ ရဖီရွပ္ေတာင္စြယ္ထက္က ဦးေမာလာမည့္ နီမင္းကုိ အကြ်န္အလည္ေရာက္ေၾကာင့္အသိပီးေျပာျပခ်င္သည္။ ရႈးခင္းသာလမ္းထေရာင္ခိ်န္တြင္အကြ်န္စိတ္တိ လမ္းဆန္းတတ္ၾကြလာသည္။ အဖ၏လက္ေဆာင္ျဖစ္ေသာပင္လယ္လီကိုတ၀ရႈလိုက္
ျပီးပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ ရဖီခ်ပ္ေတာင္ဘက္မ်က္ႏွာမႈလ်က္ အကြ်န္ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ အတိတ္ကအရိပ္တိအကြ်န္စိတ္တြင္ထင္ဟပ္လာသည္။ အကြ်န္သည္ စစ္ေတြျမိဳ့သားမဟုတ္ပါ။ ေယဘင္ေယေကေလ့သင့္ အကြ်န္.ေက်ာင္းနီစဥ္တြင္းစစ္ေတြျမိဳ့က
အကြ်န္.ကို သူစိမ္းတစ္ေယာက္ပိုင္မဆက္ဆံဖူးပါ။ အကြ်န္၏ ဘ၀ ၾကမ္းတမ္းခတ္ထမ္မႈတိကို ေဒျမိဳ့ေခ်က အကြ်န္ႏွင့္အတူေက်ာ္ျဖတ္ဖူးသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္နီ၍စာတစ္ဘက္၊အလုပ္တစ္ဘက္ႏွင့္ရုန္းကန္ရေသာအကြ်န္႔ကို
လံုး၀အရံႈမပီးဖို. စစ္ေတြျမိဴ့က အားပီဖူးသည္။ အကြ်န္သည္ စစ္ေတြတြင္အႏိွမ္ခံဖႈးသည္။အကြ်န္သည္ စစ္ေတြျမိဳ့တြင္ ခ်ီေျမာက္ခံဖႈးသည္။ စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အစြပ္အစြဲခံဖူးပါသည္။စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အကာကြယ္ပီးခံရဖူးပါသည္။
စစ္ေတြတြင္အကြ်န္ ခ်စ္ဖူးပါသည္။စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အသဲကြဲဖူးပါသည္။စစ္ေတြတြင္ အကြ်န္ငိုဖူးပါသည္။စစ္ေတြတြင္အကြ်န္ေပ်ာ္ဖူးပါသည္။ စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အမုန္းခံဖႈးပါသည္။စစ္ေတြတြင္အကြ်န္အခ်စ္ခံဖႈးပါသည္။
ထိုသို.ေသာေလာကဒဏ္တရားေပါင္း ေျမာင္ျမားစြာကို စစ္ေတြျမိဳ့ႏွင့္အတူအကြ်န္ခံဖူးပါသည္။ ေဒရႈးခင္းသာလမ္းထတြင္ထိုင္နီခ်ိန္တြင္သတိအရဆံုးအခ်ိန္သည္ သူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ လက္ဖတ္သုတ္စားလ်က္ လျပည့္ညတြင္ဂီတာတီးခကတ္ေတအခ်ိန္တိျဖစ္
ပါသည္။ ေငြကတီပါ အေရာင္ခတ္နီေသာ ေဒဂစၥပနဒီေၾကးမံုျပင္တြင္အျပစ္ကင္းေသာအကြ်န္ရို.လူငယ္ေခ်တိဘ၀ကို ဂႏၱ၀င္ေျမာက္စြာကုန္ဆံုးဖူးသည္။ ႏိုင္ငံေရး၊လူမႈေရး၊စီးပြားေရးစေသာ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ကိစၥရပ္တိကိုသိနားမလည္ေသာ
ယင္းပိုင္အျပစ္ကင္းေရလူငယ္ေခ်တိဘ၀ကို အကြ်န္ျပန္ျပီးပိုင္ဆိုင္လိုက္ခ်င္သည္။ လျပည့္ညတြင္ အသံကုန္ေအာ္လ်က္ဂစၥပနဒီျမစ္ၾကီးကို နတ္ပိုက္၊သြန္းပိုက္၊ကစပ္ပိုက္ခ်င္သည္။ ယင္းပိုင္အေတြးေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္က်င္ကိုင္လ်က္နီခ်ိန္တြင္၀မ္းကဆႏၵျပလာသျဖင့္ ၁၂ နာရီတီးအခ်ိန္တြင္ ဆိုက္ကားငွားလ်က္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ထမင္းစားရန္အကြ်န္ထြက္လာမိသည္။
အပိုင္း(၄)
............
ဘ၀တြင္ မရိုးႏိုင္ေသာ ထမင္း၊ဟင္းတိကို အားရဘားရ စားေသာက္ျပီေနာက္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာအျပီး ဟိုတယ္သို.အကြ်န္လမ္းေလ်ွာက္ျပန္လာသည္။ ေဆာင္းရာသီဘင္ျဖစ္ေကေလ့စစ္ေတြ နီသည္ အကြ်န္အတြက္ ကေကာင္းပူျပင္းလွသည္။
ေဒနိ ကြ်န္းက ဘာဘာႏွင့္ ႏွမေခ်ရို. အကြ်န္႔ကို ဘုတ္ႏွင့္လာအေခၚကုိ ေစာင့္နီမိသည္။ အခန္းထဲတြင္ တနားေခ် လဲေလ်ာင္းနီစဥ္ ဟိုတယ္၀န္ထမ္း ကေလေခ် အခန္းတန္းခါးလာေခါက္သည္။ ဘာဘာ ေအာက္ခန္းတြင္ေစာင့္နီေၾကာင့္ေျပာသည္။ အကြ်န္.
ကိုျမင္လ်င္ျမင္ခ်င္း အဘာသည္ "အေ၀း" ဟုဆိုကာ အကြ်န္႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ၈ႏွစ္မွ်၀ီးကြာခရေသာ သားတစ္ေယာက္ကို အဘာ ေအာက္မိစိတ္ျပင္းျပ နီခပါလိမ့္မည္။ သူ၏တင္းက်ပ္ေသာဆုပ္ကိုင္မူမွတဆင့္အကြ်န္ခံစားမိသည္။ဥေရာပ ယဥ္ေက်းမႈအရဆိုလ်ွင္ အဘာက အကြ်န္.ကို အၾကာၾကီးဖက္ထား
မည္မွာေသခ်ာပါသည္။ အကြ်န္ရို.သားအဖ၊ေမာင္ႏွမ ခ်စ္ခင္မႈမ်ားသည္ ထိုက့ဲသို. အျပဴမႈတိလုပ္စရာမလိုဘဲ ရင္ထဲခ်င္း၊ အသဲႏွလံုးခ်င္း၊အသြီးသားခ်င္း ဆက္သြယ္မူတိက အေျခခံပါသည္။ ထိုအေၾကာင္း၊ေဒအေၾကာင္း စကား စျမည္ေျပာလ်က္ အကြ်န္ရို.
သားအဖ တစ္စု ဆန္ဆိပ္(ဘုတ္ဆိပ္) ကိုဆင္းလာသည္။ ေဖာင္ေတာ္ဘင္ အေကာင္းမဟိေသာ ရခိုင္ျပည္၏ ျမိဳ့ေတာ္သည္ အကြ်န္ကိုမ်က္ႏွာအငယ္ေခ်ႏွင့္ျပံဳး ျပသည္။ သန္.ရပ္မႈမဟိေသာ အေရာင္ဆိုင္တန္းမ်ားသည္ ယင္းအတိုင္းဘင္ျဖစ္သည္။
အ၀ီးကလာေသာအကြ်န္ကို ဘာဘာႏွင့္ သံဗၺန္ခတ္သမားတိက အားနာနီပိုင္ ဟိသည္။ အကြ်န္ က်ဳပ္ကိုမႏွင္းမိေအာင္ အဘာက သံဗၺန္ ခတ္သမားကို သံဗၺန္ကို ကမ္းနားအေရာက္တိုးခိုင္သည္။အကြ်န္က ျပံဳျပျပီးသံဗၺန္ထက္တြင္တတ္ထိုင္မိသည္။
ဘုတ္ကိုအလားသံဗၺန္ခတ္သမားကုိၾကည့္လ်က္အကြ်န္အေတြးတိနယ္ခ်ဲနီမိသည္။ ခြ်ဲပျပစ္က်နိန္ေသာသံဗၺန္ခတ္သမားကိုၾကည့္၍အကြ်န္ သနားစိတ္တိျဖစ္ေပါနီသည္။ သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာတြက္ ေဒပိုင္ရုန္းကန္လႈပ္သ်ွားရေသာ အဖသားတိတြက္ရင္နာ
မိသည္။ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာဆိုလ်င္ စစ္ေတြျမိဳ့ သည္ကမၻာအလွဆံုးဆိပ္ကမ္းျမိဳ့ေတာ္ျဖစ္နီပါလိမ့္မည္။ စစ္ေတြျမိဳ့သည္ဂစၥပနဒီ ျမစ္ၾကီးႏွင့္ အလွခ်င္းျပိဳင္နီေပလိမ့္မည္။ အဖကလက္ေဆာင္ပီးထားေသာ သဘာ၀တရားၾကီးသည္ စစ္ေတြျမိဳ့ကို အလွဆင္ခြင့္
မရ။ စစ္ေတြျမိဳ့သူ၊ျမိဳ့သားတိႏွင့္အတူ ေဒျမိဳ့ေခ်သည္ ေလာကဒဏ္တရားတိကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။
တအင့္အၾကာတြင္သံဗၺန္ ဘုတ္နားကိုကပ္လာသည္။ ဘုတ္ထတြင္ရြာကလူတစ္ခ်ိဴ.ႏွင့္ ပိႏၷဲေခ်ာင္းကြ်န္းကလူတစ္ခ်ိဳ.တိြရသည္။ အကြ်န္ကိုျမင္လ်င္ ပပြင့္လလင့္လာႏွဳတ္ဆက္ကတ္သည္။ထိုအေၾကာင့္ေျပာ၊ေဒအေၾကာင့္ေျပာျဖင့္ ဂစၥပနဒီျမစ္အလယ္ေကာင္
တတည့္အေရာက္တြင္အကြ်န္သတိ၀င္လာသည္။ လူတိကို ႏွုတ္ဆက္လ်က္ ဘုတ္ပဲ့ဘက္ကို အကြ်န္ေလ်ာက္လာသည္။လွခ်င္းတိုင္းလွနီေသာ ေဒျမစ္ၾကီးအရသာကို တ၀ခံစားနိမိသည္။ ဘုတ္လားလမ္းတစ္ေလ်ာက္တြင္ ပစ္သမားတိ ငါးဖမ္းနီကတ္စြာတိ သဘာ၀ ပန္ခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပိုင္္။ဂစၥပနဒီ
ျမစ္အစြန္းပိုင္တြင္တည္ဟိနီေသာရျဖီခ်ပ္ ေတာင္သည္လည္း မျပိဳမလဲ ဘဲမားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္နီသိမ့္သည္။ အကြ်န္အေခ်ခါ အဘာ ႏွင့္စစ္ေတြသို႔လာလ်ွင္ ေဒေတာင္ကိုစကားေျပာနီက်ျဖစ္သည္။ အကြ်န္သည္ေျပာင္းလဲလားပါသည္။ ေယေကေလ့
ေဒေတာင္သည္မေျပာင္းမလဲဘဲထာ၀ရတည္နီသည္။ ယင္းပိုင္ အဖသဘာ၀ အလွတိကို တ၀ၾကီးခံစားယင္းအကြ်န္သည္ စိတ္ထဲတြင္ရခိုင္ျပည္ၾကီးကို သူမ်ားတိုင္းျပည္တိပိုင္တိုးတက္ဇီခ်င္သည္။ စစ္ေတြႏွင့္ ရဖီခ်ပ္ေတာင္ကို ေျမေအာက္ရထားလမ္းေဖာက္
ၾကည့္မိသည္။ ေပါက္ေတာျမိဳ့မွစစ္ေတြသို႔ ေဒဂစၥပနဒီျမစ္ၾကီးကိုျဖတ္လ်က္တန္းထ(တံတား)ထိုးမိသည္။ အကြ်န္ရို.ပိႏဲၷေခ်ာင္းကြ်န္းက ကြ်န္သားတိကို ကိုယ္ပိုင္ကားေမာင္လ်က္ဂစၥပနဒီျမစ္ၾကီးကိုျဖတ္၍စစ္ေတြတြင္ ေခ်ာ္ပိန္(shopping) ထြက္ဇီခ်င္မိသည္။
ေတာင္ရင္းကြ်န္းတြင္ စက္ရံု၊အလုပ္ရံုတိ ေဆာက္ၾကည့္မိသည္။ ေတာင္းဖူးျမစ္တြင္ စပိဘုတ္တိ ႏွင့္ ထိုေက်ာက္၊ေဒေက်ာက္တိကို လာၾကည့္မိသည္။ ေတာင္ညိဳေတာင္တြင္ ရခိုင္ဗိသုကာဆိုင္ရာ ျပတိုက္(အခြဲ)တစ္ခုေဆာက္ၾကည့္မိသည္။ဖားဒူၾကီးရြာနားတြင္
ကမၻာလွည့္ခရီသည္တိအတြက္ ကမ္းျခီအိမ္ေခ်တိ ေဆာက္ၾကည့္မိသည္။ သဲခံုတြင္ ရခိုင္ရီလုပ္ငန္းဆိုင္ရာ သုေသတန သင္းတန္းပီးၾကည့္မိသည္။ ယင္းက့ဲသို. အေတြးေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္က်င္ကိုင္နီခိုက္ ဘုတ္စက္သံေလ်ာ့လားသည္။ ေဒခ်င့္သည္
မညုင္းကိုင္းေခ်ာင္းႏွင့္ပါးလာယာဟုေသာ အမွတ္အသားျဖစ္သည္။ ဘုတ္သည္ေခ်ာင္းသိုးေကြ.၀င္လိုက္စဥ္တြင္ ရင္အံုေတာ္ဘုရားကိုလွမ္းျမင္ရသည္။ အကြ်န္အေသ်ွခါက ေဒေတာင္ေအာက္က ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းကို အေဘာင္သ်ွင္ႏွင့္၀ပုဒ္(ဦးပုပ္) ေစာင့္ရန္လိုက္
ဖူးသည္။ ေတာင္ျခီရင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ အင္ဂရားပန္း၊စံကားပန္း၊ကံ့ေကာ္ပန္းစသည္ျဖင့္ ပန္းမ်ိဳးစံုေကာက္ဖူးသည္။ ပန္းေခ်တိ ကိုမကၠလာမွာထည့္လ်က္ေမာင္ႏွမတိႏွင့္ အတူတူသီျပီးဘုရားတြင္လွဴဖူးပါသည္။ ရင္အံုေတာ္ေတာင္ထက္က ေမ်ာက္တိကို
ထမင္းခ့ဲတိႏွင့္ စဖူး၊ေႏွာက္ဖူးပါသည္။ ေဒေတာင္ထက္ယာခင္းတိက အသီးမ်ိဳးစံုခိုးဖူးပါသည္။ သရက္သီးေပၚခ်ိန္ေရာက္လ်ွင္ ယာခင္းထဲက သရက္သီးခိုးယင္း သရက္ပင္တိေအာက္တြင္ထိုင္လ်က္ သူငယ္ခ်င္းတိႏွင့္ ငပိဆားရည္ တီးဖူးသည္။
ယင္းပိုင္ ဆီေဆာက္ကေရာက္ေတြးေတာနီခ်ိန္တြင္ ဘုတ္စက္သံရပ္လားပါသည္။ ဘုတ္ဆိပ္တြင္အေရာင္စံုလူတိ ေစာင့္နီကတ္သည္ကိုတိြရပါသည္။ လူတစ္၀က္ေလာက္ကို အကြ်န္မွတ္မရပါ။ မ်ိဳးဆက္သစ္တစ္ခုသည္ ႏွစ္ ၁၀ အတြင္းအေျပာင္းလဲၾကီး
ေျပာင္းလဲဇီပါသည္။အကြ်န္အိမ္ကထြက္ခြာစဥ္အခါက စကားအလွပလွမေျပာတတ္ေသာ အကြ်န္႔ညီ အငယ္ဆံုးေကာင္သည္ ရွင္ျပဴဖို.အရြယ္တန္နီယာျဖစ္သည္။ အကြ်န္.ႏွမေခ်တိလည္းအပ်ိဳေဘာင္၀င္နီကတ္ယာျဖစ္သည္။သူရို.တိက အကိုၾကီးဟုေခၚကာ
လာႏွဳတ္ဆက္သျဖင့္အကြ်န္မ်က္ႏွာတိကို တန္းမွတ္မိသည္။ အကြ်န္ရို.ရြာလမ္းတစ္ေလ်ာက္တစ္စံုတစ္ခုမွ ေျပာင္လဲလားျခင္းမဟိပါ။ တလင္းသိမ္းစခ်ိန္ျဖစ္၍ ၀င္း၀ါနီေသာလယ္ဇြတ္မ်ား နီ၀င္ဆည္းဆာအခ်ိန္ႏွင့္လွခ်င္တို္င္းလွနီကတ္သည္။ ရြာလမ္းတစ္ေခ်ာက္
စံပယ္ပင္ၾကီးတိ အနည္းငယ္ၾကီးထြားလာဟန္ဟိျပီးရြာလမ္းတစ္ေခ်ာက္ကိုဇကုန္အလွဆင္ထားကတ္သည္။အကြ်န္ရြာကို စ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္အကြ်န္ရြာသားတိတရုန္းရုန္းႏွင့္ထြက္ႏွတ္ဆက္ကတ္သည္။ ရခိုင္စကားပေပါက္ေျပာေသာအကြ်န္ကို အဂၤလိပ္
စကားေျပာေအးေမာင္ စသည္ျဖင့္ နတ္ကတ္၊သြမ္းကတ္သည္။ အကြ်န္ဇာတိကြ်န္းရြာက အကြ်န္ရို.လူမ်ိဳးတိ၏ ခ်စ္ဖို.ေကာင္းေသာအရိုးခံေဖာ္ေရႊမႈတိအေပၚအကြ်န္ဂုဏ္ယူမဆံုးပါ။ အဂုပိုင္ျပန္ဆံုတိြရခ်ိန္တြင္ ၀မ္းသာလံုးဆို.လ်က္ စကားမေျပာႏိုင္ဘဲ
အကြ်န္မ်က္ရည္တိေတာင္၀ဲမိပါသည္။ အကြ်န္အိမ္ၾဟိ့အေရာက္တြင္ အကြ်န္ပိုျပီး၀မ္းနည္းလာပါသည္။ လူၾကားထဲကရုန္းထြက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာျပီး အကြ်န္ ရြာေျမာက္ဘက္ ေသာက္ရီကန္ဘက္သို.ျခီလွမ္းလွည့္မိသည္။
အပိုင္း(၅) ကို ေစာင့္ဖတ္ကတ္ပါ။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
ဲ
Tuesday, 7 July 2009
သီြးကတိ
ႏွုင္းမူန္ေခ်တိ၊စိုစြတ္နီေရ
ျမက္ေတာတိေအာက္မွာ
ေက်ာက္တံုးေခ်တိ
ငိုနိန္ကတ္ေတ
ထိုၾကီြကြဲ ငိုသံတိေၾကာင့္
ငါ.....ျမတ္ေတာေခ်တိကို
လွန္ၾကည့္လိုက္ေတ
ထိုေက်ာက္တံုးေခ်တိက
ငါ့ ကို ကူပါ ကယ္ပါလို႔
ေတာင္းပန္ကတ္ေတ
ယင္းေက်ာက္တံုးေခ်တိကို
ငါ....ေကာက္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတမွာ
တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေရ
ေက်ာက္ဆစ္ပန္းတိနန္.
အနားကြပ္လို. .................။
အံုဆိုင္နိန္ေရ
ေတာအုပ္တိ ေအာက္မွာ
အံ့မခန္းေရ
ဘုရားပုထိုးတိ
ငိုနီကတ္ေတ
ထို.. ဆို.နစ္ငိုသံတိေၾကာင့္
ငါ့ ျခီလွမ္းတိ
ယင္းေတာထဲကုိ
ေရာက္လားေရ
ထို ဘုရား ပုထိုးတိက
ငါ့ ကို ကူပါ ကယ္ပါလို႔
အသားနားခံကတ္ေတ
ယင္းပုထိုးတိနားကို
ငါ လားၾကည့္လိုက္ေတမွာ
တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေရ
ဌာပနာတိ
အေဖာက္ခံထားရေရ..........................။
ၾကမ္းတမ္းေရ
ေလာကဒဏ္
ထုေထာင္းမူတိေအာက္မွာ
အဘုေခ်ရို. ေဂ်ာင္ေခ်မွာ
တဇာဇာ ငိုနီကတေတ
ငိုသံတိေၾကာင္း ေဂ်ာင္ေခ်ကို
ငါ လာၾကည့္လိုက္ေတ
ထို အဘုေခ်ရို.က
ငါ့ ကို ကူပါ ကယ္ပါလို႔
အသားနားခံကတ္ေတ
ယင္းအဘုေခ်ရို.
ငိုရျခင္းအေၾကာင္းကို
ငါမီးၾကည့္လိုက္ေတမွာ
အဖေပ်ာက္၊အမိေပ်ာက္
ရပ္ေပ်ာက္၊ရြာေပ်ာက္
အနာဂတ္ေပ်ာက္၊
ကူဖို႔လူတိေပ်ာက္နိန္မွန္း
ငါသိလိုက္ေတ..........................။
မိုးရိပ္အေမွာင္တိ ဖံုး
လီျပင္းတိတိုက္
ရက္စက္ခက္ထန္ေရ
လီမုန္တိုင္းတိၾကား
သီြးမ်က္ရည္တိ
အစစ က်လို.
ကမၻာျမီေပၚ က
ငရို. အဖ တစ္ေယာက္
မထင္မရွား ငိုနိန္ေရ
ထို ထိတ္လန္.
ေၾကာက္မက္ဖြယ္
ငိုသံတိေၾကာင့္
ငါ..အဖ နားကိုျပန္လာလိုက္ေတ
အဖက ငါ့ကို အယင္ကူဖို႔
့ျခီကို ဖက္လို႔ေတာင္းပန္ေရ
ျပိဳနိန္ေရ အဖအိမ္
ျပိဳကြဲနိန္ေရ မိသားစု
ရန္ျဖစ္နိန္ကတ္ေတ
အဖသီြးရင္းတိ နန္.
ျဖစ္ေတပိုင္
ငါ ..ပူေပါင္း ကူညီ
လုပ္ေဆာင္ဖို.
အဖ ကို ငါ ကတိပီးလိုက္ေတ........................။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၀၆၊၀၇၊၀၉
ဟုတ္ယာဖိ၊တန္ဖိ
က်ိန္စာ တိုက္ထားေရ
၀ီးကြာျခင္းတိၾကား
ကာရံ နေဘ မဟိေရ
ငါ ႏွလံုးသား ခုန္ခ်က္တိ
သခ်ၤာ အျပင္ဘက္က
အလြမ္းနိရက္တိနန္.
အနာဆိုးတိပိုင္
တစိတ္စိတ္ ကိုက္နီေရ
ငါ့ အလြမ္းေ၀ဒနာ
အပူတိ ျငိမ္းေအာင္
ေျဖစရာ မဟိလို.
ရခ့ဲေတာင္ၾကားက
ျမစ္ထဲကို ငါ
အားရ၊ဘရ ခုန္ဆင္းခ်င္ေရ ...............။
အျပာေရာင္မိုးေကာင္းကင္ကို
ျမင္ေဂေလ့
ငါလြမ္းေရ
အရြက္ေခ်တိ ၾကြီက်စြာ
့ျမင္ေဂေလ့
ငါလြမ္းေရ
ငွက္ေခ်တိ ေတးျခင္း
ဆိုသံ ၾကားေဂေလ့
ငါလြမ္းေရ
ေျမာက္လီတိုက္ေဂေလ့
ငါလြမ္းေရ
ေတာင္လီတိုက္ေဂ့ေလ့
ငါ လြမ္းေရ
ရီြးလို.မကုန္ႏိုင္
ငါ့ အလြမ္းရတု
ေဒပိုင္.......
ဒုကၡ နန္. အထီးက်န္
ဘ၀တိ ကို
ငါ က်င္မကိုင္ခ်င္ယာ........။
ပန္းမ်ိဳးတစ္ရာ ပြင့္ေရ
ငါ့ ဘ၀ နိရက္တိ နန္.
ၾကင္နာ၊ယုယ မူတိ
ဘေဘင္းျပည့္နိန္ေရ
ဘံုေခ် တစ္ဘံု
ငါ ...ကို အယင္ပီးဖိ.............။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၈၊၀၆၊၀၉(၁၄:၂၈)
အဘာသို. စြပ္စဲျခင္း
အဘာ..............
မဟာရ အမွားတစ္ခုကို
အဘာ လုပ္ခဖူးလာ
နာရီ၊အခ်ိန္တိ
တိုလိုက္ေတဘင္
နိတိ တိုလိုက္ေတဘင္
အသက္ ဘ၀ တိ
တိုလိုက္ေတ ဘင္.........။
အဘာ............
လိူင္းကၾကီး
မွန္တိုင္းက ထန္စြာကို
အဘာသိေရ နန္း ......
ဇာဆို ဇာျဖစ္မွန္းမသိေရ
မဟာရ ဒိဒံုး
အေမွာင္ထု ထဲမွာ
သားေခ်ရို.ကို
လက္ခုတ္သီးခတ္ထားစြာ
အဘာသိေရ နန္း ..........။
အဘာ.....
ယင္းသူရို. ကတိစြာ
ဇာေလ....
ယင္းသူရို. အျပံဳးစြာ
ဇာေလ.......
ယင္းသူရို. ခ်စ္ေတဆိုစြာ
ဇာေလ........
ယင္းသူရို. သေဘာထားၾကီး စြာ
ဇာေလ
အဘာ ခ်ေၾကာင္းကပင္
သိေရ ထင္ေရ.................။
ၾကိဳးထက္မွာ
ဘားကစပ္ေက
လူးမက်ေအာင္
ခ်ိန္ရဖို.လား အဘာ.....
ယေက
ေဖာက္ျပန္ေရ
လူတိ လက္က
ရုန္းထြက္ေရ ခါ ၀ါ
အစြာပိုင္ ပ်င္ရဖို. ေရာင္......
ကို. ကိုယ္ကိုကာကြယ္စြာ
မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္လို.
အဘာ ထင္လာ
မဟုတ္ေက အားနည္သူရို.
တာ၀န္လို. အဘာထင္လာ.....။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၅၊၀၆၊၀၉
ခ်စ္ညီေခ်၊ ခ်စ္ညီမေခ်
ခ်စ္ညီေခ်
ေက်ာင္းလားပါ ေ၀
မပ်င္းပါေဂ့ ေ၀
၄ တန္းက ထြက္ျပီးေက
ႏြားေက်ာင္းဖို.
စိတ္မကူး ပါေဂ့ ေ၀ ................။
ခ်စ္ညီမေခ်
မပ်င္းပါေဂ့ ေ၀
ဆီ၀ယ္ဖို. ဖ့ဲသာမဟိေက
ဓာတ္မီးတိုင္ေအာက္မွာ
စာကိုဖတ္ပါ ေ၀
ဓာတ္မီးတိုင္ မဟိေက
မီးလူံေရ မီးဖိုနားမွာ
စာ ကိုဖတ္ပါ ေ၀ ....................။
ခ်စ္ညီေခ်
ဘ၀မွာပညာတက္ေအာင္
သင္ပါ ေ၀
အေပ်ာ္ မလိုက္ပါေဂ့ ေ၀
ပညာေရႊအိုး လူမခိုးလတ္
သကၠသိုလ္တက္ပါ ေ၀
အဂၤလိပ္စာ သင္ပါ ေ၀ ..............။
ခ်စ္ညီမေခ်
ဘ၀ ကို တစ္ခါေလ့
လက္ေျမာက္ အရွဳံး
မပီးလီေဂ့ ေ၀
ၾကိဳးစားေရ လူတြက္
မျဖစ္ႏိုင္စြာမဟိပါ ေ၀..............။
ခ်စ္ညီေခ်
ပညာတက္ၾကီးျဖစ္လားေဂ
အဖ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ဖို.
ရိုးေတာင္ တစ္ဘက္ကို
ျပန္လာပါ ေ၀
မင္းတက္ေတ ပညာတိနန္.
စြမ္းေဆာင္ပါ ေ၀..................။
ခ်စ္ညီမေခ်
အဖ နန္. ဘ၀ ကို
မမိလီပါေဂ့ ေ၀
လူရပ္ျပည္မွာ
ဇိမ္တိြလားေဂ ေလ့
အဖျပည္ကို ျပန္သတိရ ပါ ေ၀ ......။
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၅၊၀၆၊၀၉
Subscribe to:
Posts (Atom)
