WhErE eVeR wE aRe, ThE oNlY pLaCe We CaLl HoMe Is ArAkaN!

Warmly Welcome to Arakan (ဘုရားသာသနာျမီ ေမာင္ရို.ရခိုင့္ဌာနီ)

ရခိုင္ေမာ္ဒန္ေရာ့(ခ္) (Arakan Modern Rock)

Monday 29 June 2009

ရင္ရဲစိ ၀တၳဴ

ရင္ရဲစိ ၀တၳဴ
.....................

အယင္ေခါက္ခါ အကြ်န္ရို. ရကၡတိုင္းက ကြ်န္းရြာေခ် တစ္ရြာမွာ ကေလေခ် တစ္ေယာက္ ကစပ္ကစပ္နီယင္း ရင္ရဲစိ တစ္စိ ေကာက္ရပါေရလတ္။ ယင္း ရင္ရဲစိကို ျမင္ေရခါ ယင္းကေလေခ်စြာ ရင္ရဲစိပိုင္ လွေရ မမေခ် တစ္ေယာက္လိုခ်င္စိတ္ေပါက္ပါလတ္
ေတလတ္။ေယခါ အမိ ဘက္ကိုလားဘနာ " ေအာ...အမိ အမိ သားေခ်ကို ေဒရင္ရဲစိ နန္.တူေရ မယားအလွပေခ် တစ္ေယာက္ရွာပီးဘလင္" လို.ေတာင္းေရလတ္။ ယေကအမိသယ္က " ေအာ္ သားေခ် သားေခ်.....အမိက မၾဟာ(ရွာ) ပီးႏိုင္ဂါ.. နင့္ အဖ
ဘားက လားေတာင္းခီဘလင္"လို. ဆိုေရလတ္။ ယင္းပိုင္ဆိုခါ သားေခ်ကလည္း အဖသယ္ဘက္ကို လားဘနာ" ေအာ္.....အဘာ အဘာ သားေခ်ကို ေဒရင္ရဲစိ နန္.တူေရ မယားအလွပေခ် တစ္ေယာက္ရွာပီးဘလင္" လို.ေတာင္းျပန္ေရလတ္။ ယပိုင္နတ္
အဖသယ္က " ဘာဘာမွာက မဟိကာေ၀၊ မင္း အဘိုးသ်ွင္ ဘားကို လားေတာင္းခီ" လို.ေျပာလိုက္ပါေရလတ္။ ယင္းတြက္တာနတ္ ထိုသားေခ်ကလည္း အဖိုးသ်ွင္ဘားကို လားဘနာ ေတာင္းျပန္ေရ။ အဘိုးသည္က အေဘာင္မသယ္ဘားက ေတာင္းခီလို.
အၾကံျပဳလိုက္ေတ။ ယင္းတြက္ ယင္းကေလေခ် ေနာက္ဆံုးအနီနတ္ အေဘာင္းမဘားကို လာေရလတ္။ေယခါ အေဘာင္မသည္က " မပူေက့ ငါ့ျမီးေခ်၊ အေဘာင္သ်ွင္ၾဟာပီးေမ" လို.ဆိုေရ။ အေဘာင္မသည္က " မင္းေရ ငရို.ရြာ အရိွဘက္ ၃ နာရီေလာက္
လမ္းေလ်ွာက္ေက နပ်ိဳးျခင္း တစ္ျခင္းတိြလိမ့္ေမ။ ယင္း နပ်ိဳးျခင္းက ယာသ်ွင္ ၀ါၾကီးမ လင္မယား ဘားက ေတာင္းခီ" ယင္းပိုင္ မွာလိုက္ေတလတ္။ ယင္းပိုင္နတ္ ကေလေသ်ွေရ သူ.ခရီးကို စတင္လိုက္ေတ။ ၃နာရီေလာက္လမ္းေလ်ွာက္ျပီးေရမွာ သူ.အေဘာင္
မသယ္ေျပာေရပိုင္ နပ်ိဳးျခင္း အၾကီးမသန္ တစ္ျခင္းတိြေရလတ္။ ယေက ယင္းယာခင္းထဲကို၀င္ဘနာ ၀ါၾကီးမလင္မယားကို ထိုရင္ရဲစိ ကိုျပေရလတ္။ ယျပီးေက သူ.ကို ယင္း ရင္ရဲစိ ပိုင္လွေရ မယားတစ္ေယာက္ၾဟွာပီးဖို. ေတာင္းပန္ေရလတ္။ ယင္းပိုင္
ဆိုခါ ၀ါၾကီးက " ေအာ္ ေမာင္ေခ်၊ ေမာင္ေခ် .....ငရို.အိမ္ ေနာက္မွာ နပ်ိဳးပင္ ၇ ပင္ဟိေရ။ ယင္းခုနစ္ပင္ ထဲက မင္းၾကိဳက္ေတ တစ္ပင္ ခြတ္လို.ယူလီ" လို.ေျပာေရလတ္။ ထပ္ျပီးေက မွာလိုက္စြာက ယင္းကေလေခ် ေရ ယင္းနပ်ိဳးပင္ကို ထမ္းလို. ရြာကို
ျပန္ေရခါ ဇာေလာက္ပင္ လီးလီး ရြာက သူ.အိမ္ကို မေရာက္မခ်င္း ယင္းနပ်ိဳးပင္က အပတ္တိကို လံုး၀မခြါရ လတ္။ယင္းကေလေခ် လည္းကတိပီးဘနာ ၾကိဳက္ေတ နပ်ိဳးပင္တစ္ပင္ခြတ္လို. ရြာကို ထမ္းျပန္လာေရလတ္။ယင္းပိုင္ ထမ္းယင္းထမ္းယင္း
နပ်ိဳးပင္ေလး ကေကာင္းလီးလတ္ေတ။ တစ္ခုပိုင္ ထမ္းလိုမပါေရခါ ကေလေခ် စဥ္းစားေရလတ္ " ေအာ္ အပတ္တစ္ပတ္ ခြာလိုက္လို. ဇာျဖစ္ဖို.လ့ဲဂု" ဆိုပနာ တစ္ပတ္စခြာ ဘလိုက္ေတ။ တစ္ခုေလ့ မျဖစ္ေရခါ ယင္းနပ်ိုဳးပင္ ကို ထမ္းပနာ ဆက္ေလ်ွက္ေတ
လတ္။ ထူးဆန္းစြာက နပ်ိဳးပင္ေရ ေပါ့လားဖို.အစား ပိုျပီးယာ လီးပါလတ္ေတလတ္။ ယင္းပိုင္ လီးယင္းခြာ ယင္း လီးယင္းခြာ ယင္းနန္. ရြာနားကန္ေဘာင္နားအေရာက္မွာ ကေလေခ် ေရ အားလံုးကို ခြာသတ္ဘလိုက္ေတလတ္။ ယင္းပိုင္အားလံုးကိုခြာသတ္
ဘလိုက္ေတခါ ယင္းနပ်ိဳးပင္က မိုးက်နတ္သမီးေခ်တစ္ပါးပိုင္ လွပေခ်ာေမာေရ မင္းသမီးေခ် တစ္ေယာက္ထြက္က်ေရလတ္။ ယင္းပိုင္ဆိုခါ ထိုကေလ့ေမေခ်က " ေအာ္..ေမာင္ေတာ္..ေမာင္ေတာ္...အကြ်န္ ျခီနန္.လားေကေလ့ ျခီေပါက္ပါေရ၊ လက္နား တြား
ေကေလ့ လက္ေပါက္ပါေရ" လို.ေျပာေရလတ္။ ကေလေခ်ေလ့ ၾကံစရာျဖစ္နိန္ေရခါ ကန္ေဘာင္ထက္ ေပါက္နိန္ေရ ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ထက္မွာတင္ဖို.ပ်င္ေရလတ္။ ယျပီးေက ကေလေခ်က "ေအာ္.. ေမာင္ၾကီး ခ်စ္ႏွမ ...ေဒ ေညာင္ပင္ၾကီထက္မွာ
တနားေခ်နီ၊ ေမာင္ၾကီးအိမ္က ျမင္းဂါရီ လားယူဘိုက္ခီေမ" လို.ဆိုပနာထြက္လားေရလတ္။ ကေလေခ် ျမင္းဂါရီ လားယူနိန္တုန္းမွာ သူေဌးအိမ္က အရုပ္ဆိုး ျပည့္၀န္းမ လည္း ကေကာင္းဆင္ပနာ ထိုကန္ကို ရီခတ္ဖို.ဆင္းလာေရလတ္။ ကန္ေဘာင္ကို
ေရာက္ေတခါ တစ္ကန္လံုး ထထိန္လင္းနိန္စြာကို ျပည့္၀န္းမ ျမင္ေရလတ္။ ေယခါ ကိုယ့္ဘားက အေရာင္ထြက္ေတထင္ဘနာ " သူေဌးအိမ္က ျပည့္၀န္းမ အေရာင္ ကန္လံုးေျပာင္ ဒိန္နေနာင္ ဒိန္နေနာင္" ဆိုျပီးနာ ရီခြက္ကို ခ်လို. ကရာ ကယာလတ္။ ယင္း
ပိုင္ ကနိန္စြာကို ေညာင္ပင္ထက္ ကလိန္.ေမေခ် ျမင္ေရခါ အအူပိန္ပါေအာင္ ရယ္မိေရလတ္။ျပည့္၀န္းမလည္း အေရာင္တိလာရာဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတမွာ... အေရာင္တိစြာ သူ.ဘားကလာစြာကမဟုတ္ ေဒကလိန္.ေမေခ် ဘားက လာစြာရာမလားဆိုပနာ
မနာလို ၀န္တိုစိတ္တိ ျဖစ္မိေရလတ္။ ျပည့္၀န္းမ လည္းေညာင္ပင္ေအာက္ကို လားဘနာ ယင္းကလိန္.ေမေခ်ဘားက ကြမ္းယာ တစ္ယာ ေတာင္းေရလတ္။ မမေခ်က ကြမ္းယာ မဟိလို.ေျပာေရခါ " မေခ် မေခ်....ကြမ္းမဟိေက ေညာင္ရြက္ကို ကြမ္းလုပ္၊
ကြမ္းသီးမဟိေက ေညာင္သီးကို ကြမ္းသီးလုပ္၊ ထံုးမဟိေက ေညာင္စိကို ထံုးလုပ္" လို.ေျပာေရလတ္။ ယင္းပိုင္ဆိုခါ ကလိန္.ေမေခ် ကလည္း " ဟုတ္ပါယင့္ မမ ယင္းပိုင္ဆိုေက အကြ်န္လုပ္တက္ပါေရ ဆိုပါနာ ကြမ္းတစ္ယာ ယာလို. ကမ္းပီးေရလတ္။
ယင္းပိုင္ ကမ္းပီးစြာနန္. ျပည့္၀န္းမေရ ယင္းကလိန္.ေမေခ် လက္ကို ဆြဲဘနာ ကန္ထဲမွာ ျမွပ္သတ္ဘိုက္ေတလတ္။ ယျပီးေက သူမေရ ေညာင္ပင္ထက္မွာပပိုက္နနစ္ထိုင္နိန္ေရလတ္။ ထို ကလိန္.ေမေခ် လည္း ကန္ထဲမွာ ၾကာပန္းေခ် ျဖစ္လားေရလတ္။

ယပိုင္နတ္ ကေလေခ် ျမင္းလွည္းနန္. ျပန္လာေရခါ သူ.မယားေရ ကေကာင္းအရုပ္ဆိုးလားစြာကို စဥ္းစားလို.မရျဖစ္နိန္ေရလတ္။ ေယဘင္ေယေဂေလ့ ငါမယားဆိုးဆိုး လွလွ ငါယူရဖို.ဆိုပနာ ျပည့္၀န္းမကို ျမင္းဂါရီထက္ တင္ျပီးေက အိမ္ကို ေခၚလားေရလတ္။
ယင္းပိုင္ ယင္းကေလေခ် လည္းျပည့္၀န္းမနန္. ေပါင္းသင္းနီထိုင္လီယာလတ္။ တနိ ယင္းကေလေခ် ကန္ကို ရီ ခတ္ဖို.ဆင္းလာေရခါ တန္းထ(တံတား) နားမွာ ၾကာပန္းေခ်တစ္ပြင့္ျမင္ေရလတ္။ ယင္းၾကာပန္းေရ အရာလူတိ ရီခတ္လာေက ကန္အလယ္ေဂါင္
မွာဇီ နိန္ျပီးေက ယင္းကေလေခ် ရီခတ္လာယာဆိုေက တန္းထ နားမွာဇီလာနိန္ေရလတ္။ ယင္းပိုင္ တစ္ရက္မဟုတ္ ႏွစ္ရက္ ရက္ျပတ္ ျမင္ေရခါ ယင္းကေလေခ် ယင္းၾကာပန္းကို အိမ္ကိုခူးယူလာေရလတ္။ ယျပီးေက သူရို.လင္းမယားအိမ္ေတ ေဂါင္းရင္း
မွာထိုးထားေရလတ္။ ယင္းပိုင္ ျပည့္၀န္းမ လင္မယားအိပ္ယာဆိုေက ထိုကလိန္.ေမေခ်ေရ ၾကာပန္းကထြက္ပနာဇီ ျပည့္၀န္းမ အေဂါင္းကို ေက်ာက္ေတလတ္။ ျပည့္၀န္းႏိုးက်လာေက ၾကာပန္းထဲကုိ ျပန္၀င္ျပီးလာေရလတ္။ ယင္းပိုင္နတ္ ျပည့္၀န္မ လည္း
ေဂါင္းမူေ၀ဒနာ ခံစားရေရလတ္။ ျပည့္၀န္းမေရ ၾကာလာခါ ယင္းၾကာပန္းကို သံသယ ၀င္လာေရလတ္။ ေဒပန္းေရာင္ခါတည္းကပင္ ငါေဂါင္းမူးေရ ဆိုပနာ ယင္းၾကာပန္းကို ဓားနန္. အပိုင္းပိုင္း စိုင္းဘလိုက္ေတလတ္။ ယျပီးေက ရြာၾကားက ၀ါၾကီးမလင္မယား
တပ္နားမွာ ၀ဲပိုက္ဘိုက္ခီေရ။ ကေကာင္းမၾကာ ယင္းၾကာတိုၾကာဇ တိက ၀ရစ္ ပင္ တစ္ပင္ေပါက္လာေရလတ္။ ယင္း ၀ရစ္ပင္ၾကီးလာေရခါ ၀ရစ္သီးတိ အျပြတ္ျပြတ္အခိုင္ခိုင္သီးေရလတ္။ ၀ါၾကီးလင္မယားလည့္ ၀ရစ္သီးတိကို ဆြတ္ပနာ စားကိုစား ေရာင္း
စြာကိုေရာင္း ပီးစြာကိုပီး ပီးဘလိုက္ေတခါ တပင္လံုးကုန္ေရလတ္။ ယေကေလ့ အပင္ထိပ္ဆံုးမွာ ၀ရစ္သီးတစ္လံုးက်န္လိုက္ေတလတ္။ ၀ါၾကီးလင္မယားလည္း ထို ေနာက္ဆံုးအသီးကို မစား၀ံ့ဘဲ ထမင္းခ်က္ခန္းက ၾကတ္စင္မွာ တင္ထားေရလတ္။

ယင္း၀ါၾကီးမ လင္မယားေရ ဆင္းရဲလို. ေတာထဲက ထင္းခီြပနာ ဇီ အသက္မီြး၀မ္းေက်ာင္းျပဴရေလလတ္။ယင္းပိုင္ ၀ါၾကီးမ လင္းမယားထင္ခီြဖို.လားနီစဥ္ ယင္းကလိန္.ေမေခ်ေရ ၀ရစ္သီးက ထြက္ပနာ ထမင္းဟင္းခ်က္ေရလတ္။ ျပီးယာဆိုေက ၀ရစ္သီးထဲကို ျပန္
၀င္လားေရလတ္။ ၀ါၾကီး၊၀ါၾကီးမ လင္မယားျပန္လာေရခါ ထမင္းတိ ဟင္းတိ အဆင္သင့္ခ်က္ျပီးနိန္စြာကိုဇီ တိြေရလတ္။ ယင္းပိုင္ နိတိုင္းျဖစ္လာေရခါ ၀ါၾကီးမက " ၀ါၾကီး ......အိမ္မွာေစာင့္က်န္လိုက္ အသူထမင္းလာခ်က္ေလၾကည့္ထား ငါထင္းခီြလား
လိုက္ေမ" ဆိုေရလတ္။ ၀ါၾကီးလည္း အိမ္မွာ ေစာင့္နိန္ယင္း ေစာင္နိန္ယင္း ဖဖူေရာင္ပါေအာင္ အိပ္ပါလားေရလတ္။ ထိုကလိန္.ေမေခ် လည္း ၀ရစ္သီးကထြက္ပနာ ထမင္းတိ ယင္းတိ ခ်က္ျပီးေရခါ၊ အိပ္နီေရ ၀ါၾကီး ဖင္၀မွာ ကြမ္းတစ္ယာညွပ္ ဘခသိမ့္ေရ
လတ္။ ၀ါၾကီးမျပန္လာေရခါ ကြမ္းတစ္ရာ ဖင္၀ဆို.လို. အိပ္နီေရ ၀ါၾကီးကို ႏိုးဘနာ တ၀ ေဒါသထြက္ေတလတ္။ ယျပီးေက ၀ါၾကီးမက " ထင္းခီြဖို. လားလီ ငါေစာင္းေမ မိုးထခါ ဆိုျပီးနာ" ၀ါၾကီးကိုထင္းခီြလြတ္လိုက္ေတလတ္။ ယင္းပိုင္ ၀ါၾကီးမလည္းထိုင္
ေစာင့္နိန္ေရခါ အိပ္ခ်င္ပါလတ္ေတလတ္။ ယေကေလ့ မအိပ္ပါေအာင္ လက္ကို စက္ဓားခ် နန္.ဇီလီွပနာ နံသာခြတ္မွာဇီစိမ္ေရလတ္။ ယင္းပိုင္နန္. ကလိန္.ေမေခ် ကလည္း ၀ါၾကီးမ အိပ္ပါလားေရ အထင္နန္. ၀ရစ္သီးထဲက ထမင္းခ်က္ဖုိ.ထြက္ပါလတ္ေတလတ္။
အကြက္ေခ်ာင္းနီေရ ၀ါၾကီးမလည္း ဇာသူေလ နင္ဆိုပနာ သူမလက္ကို ဆြဲဖမ္းလိုက္ေရလတ္။ ကလိန္.ေမေခ်ကလည္း သူမအေၾကာင္းကိုခ်င္းျပလိုက္ေတလတ္။ ၀ါၾကီးမလည္း သနားဂရုနာ သက္ဘနာ သူ.ရို.မလည္း သား သမီးမဟိေရ အတြက္နန္. ယင္း
ကလိန္.ေမေခ်ကို အိမ္မွာ မီြးစားလိုက္ေတလတ္။

ယင္ပိုင္ ရက္တိ၊လတိ ကုန္လားေရခါ ျပည့္၀န္းမလည္း ကိုယ္၀န္ရင္းပါလတ္ေတလတ္။ မီြးဖို.နိခါ ၀ါၾကီးမ က မီးေစာင့္ဖို.လားဖို.ပ်င္နိန္ေရခါ ထိုကလိန္.ေမေခ်က ယင္းျပည့္၀န္းမ အိမ္ကို သူမလည္းလိုက္ခ်င္ေၾကာင္းပူဆာေရလတ္။ ယင္းအိမ္သို.ေရာက္ေရ
ခါ လူတိနန္. ရေရာင္သတ္လို. မီေစာင့္ဖို.ေရာက္နီကတ္ေတလတ္။ ရြာထံုစံအတိုင္း ယင္းကလိန္.ေမေခ် က ၀တၳဴ တစ္ပုဒ္ ေျပာျပခ်င္ေၾကာင့္ ယင္းလူတိကို ခြင့္ေတာင္းေရလတ္။ လူတိက ခြင့္ျပဴေရခါ ယင္းကလိန္.ေမေခ်စြာ သူမ၀တၳဴကို စေျပာျပေရလတ္။
"အယင္ေခါက္ခါ အကြ်န္ရို. ရကၡတိုင္းက ကြ်န္းရြာေခ် တစ္ရြာမွာ ကေလေခ် တစ္ေယာက္ ကစပ္ကစပ္နီယင္း ရင္ရဲစိ တစ္စိ ေကာက္ရပါေရလတ္။ ယင္း ရင္ရဲစိကို ျမင္ေရခါ ယင္းကေလေခ်စြာ ရင္ရဲစိပိုင္ လွေရ မမေခ် တစ္ေယာက္လိုခ်င္စိတ္ေပါက္ပါလတ္
ေတလတ္။ေယခါ အမိ ဘက္ကိုလားဘနာ " ေအာ...အမိ အမိ သားေခ်ကို ေဒရင္ရဲစိ နန္.တူေရ မယားအလွပေခ် တစ္ေယာက္ရွာပီးဘလင္" လို.ေတာင္းေရလတ္" ယင္းပိုင္ ၀တၳဴ ကို အစ အဆံုးေျပာျပလိုက္ေတခါ ယင္း၀တၳဴ ကို နားေထာင္နိန္ေရ ထိုကေလေခ် ေလ့ ျပည့္၀န္းမလိမ္စြာတိကုိ ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္လားေရလတ္။ ၀တၳဴ အဆံုးမွာ ယင္းကေလေခ်နန္. ကလိန္.ေမေခ် ခ်စ္သူႏွဳစ္ေယာက္ ၀မ္းနည္းဘနာ ဖတ္လို.ငိုကတ္ေတလတ္........ယေက ရင္ရဲစိ ၀တၳဴ နားေထာင္ကတ္ေတ ပရိတ္သတ္ရို. ျပည့္၀န္းမ ကို ဇာလုပ္ဇီခ်င္ပါေလ အၾကံပီးကတ္ပါ................။


အေခ်ခါ နားေထာင္ဖူးခေရ ၀တၳဴကို ျပန္ရီြးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျပည္တြင္ ျပည္ပေရာက္ ရခိုင္မိဘတိ အနိန္ျဖင့္ ေဒပိုင္ ရခိုင္၀တၳဴေခ်တိ ကို မိမိ ခ်စ္သားေခ် သမီးေခ် တိကို ေျပာျပဘနာ ေပ်ာ္ရြင္ႏိုင္ကတ္ပါဇီ။ ေဒ၀တၳဴတြင္ ယင္းကလိန္.ေမေခ်က ထမင္းခ်က္ျပီးခါ အိမ္က ၾကက္ဖား ၾကီးကို မွာစြာတိလည္းပါ ပါေရ။ မမွတ္မိလို. မရီြးလိုက္ပါ။ သိေရဆိုေက မ်ွ၀ီပီးဇီခ်င္ပါသည္။


ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၉၊၀၆၊၀၉(၂၀:၂၅)

Read More...

Friday 26 June 2009

အဘာသို. စြပ္စဲျခင္း

အဘာ..............
မဟာရ အမွားတစ္ခုကို
အဘာ လုပ္ခဖူးလာ

နာရီ၊အခ်ိန္တိ
တိုလိုက္ေတဘင္
နိတိ တိုလိုက္ေတဘင္
အသက္ ဘ၀ တိ
တိုလိုက္ေတ ဘင္.........။

အဘာ............
လိူင္းကၾကီး
မွန္တိုင္းက ထန္စြာကို
အဘာသိေရ နန္း ......

ဇာဆို ဇာျဖစ္မွန္းမသိေရ
မဟာရ ဒိဒံုး
အေမွာင္ထု ထဲမွာ
သားေခ်ရို.ကို
လက္ခုတ္သီးခတ္ထားစြာ
အဘာသိေရ နန္း ..........။

အဘာ.....
ယင္းသူရို. ကတိစြာ
ဇာေလ....
ယင္းသူရို. အျပံဳးစြာ
ဇာေလ.......
ယင္းသူရို. ခ်စ္ေတဆိုစြာ
ဇာေလ........
ယင္းသူရို. သေဘာထားၾကီး စြာ
ဇာေလ
အဘာ ခ်ေၾကာင္းကပင္
သိေရ ထင္ေရ.................။

ၾကိဳးထက္မွာ
ဘားကစပ္ေက
လူးမက်ေအာင္
ခ်ိန္ရဖို.လား အဘာ.....

ယေက
ေဖာက္ျပန္ေရ
လူတိ လက္က
ရုန္းထြက္ေရ ခါ ၀ါ
အစြာပိုင္ ပ်င္ရဖို. ေရာင္......

ကို. ကိုယ္ကိုကာကြယ္စြာ
မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္လို.
အဘာ ထင္လာ
မဟုတ္ေက အားနည္သူရို.
တာ၀န္လို. အဘာထင္လာ.....။

ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၅၊၀၆၊၀၉

Read More...

Sunday 21 June 2009

လျခမ္းေခ်


အေခ်ခါ..
"လျခမ္းေခ်" ကို
ရာဟုဖမ္းေက
ဘာဘာ ကို ဖက္လို.
ငါ..
ငိုဖူးေရ ....။

လူပ္စိ၊လူပ္စိ နန္.
ရုန္းထြက္နိန္ေရ
"လျခမ္းေခ်" ကို
ၾကည့္လို. ..
ငါ...
၀မ္းနည္ဖူးေရ ...။

ဇြဲသတိၱ အျပည့္နန္.
ရာဟုလက္က လြတ္ေအာင္
ရုန္းထြက္ေတ
"လျခမ္းေခ်" က
ငါ့ ကို ...
သတိၱမီြးဖြားစီဖူးေရ....။

အာကာကို
ေမ်ာ္ၾကည့္ယင္း
ငါမ်က္စိ ေအာက္က
ေပ်ာက္လားခေရ
"လျခမ္းေခ်" ကို
ငါ့ ကို ျပန္ပီးဖို.
ဘာဘာ ကို
ငါ...
ပူဆာဖူးေရ ......။


ရာဟုလက္က
လြတ္က်ပါလတ္ေတ
"လျခမ္းေခ်" သတိၱကို
အားပီးလ်က္
"လျခမ္းေခ်" နန္.အတူ
ငါ....
ျပိဳင္တူ ရယ္ဖူးေရ ....။

အိမ္ျပန္ေရာက္လို.
အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္
အိမ္မက္ထဲမွာ
"လျခမ္းေခ်" နန္.
ငါ..
စကားေျပာဖူေရ.....။

အိမ္မက္ထဲက
"လျခမ္းေခ်" က
ဇြဲမေလ်ာ့ဖို.
သတၱိဟိဖို.
စိတ္ဓာတ္မက်ဖို.
အရံွဳးလံုး၀ မပီးဖို
ငါ့ကို...
အားပီးဖူးေရ ......။

.............
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၂၁၊၀၆၊၀၉(၀၀:၁၆)

Read More...

Thursday 18 June 2009

ဆင္ဒေမာ္( ဆင္တက္ေမာ္) ေတာင္ သိုက္

ဆင္ဒေမာ္( ဆင္တက္ေမာ္) ေတာင္ သိုက္
.......................................................

သိုက္ဆရာ ငလံုးေတာင္တစ္ေယာက္ ဒေယာ ကားရားကားရားႏွင့္ တစ္ရြာ၀င္ တစ္ရြာထြက္ႏွင့္ လူငယ္စုေဆာင္းရီးလုပ္နိန္သည္။ သူသည္ စိတ္ထားၾကံ့ခိုင္ ထေထာင္မေမာင္းလူငယ္ အေယာက္ (၂၀) လိုအပ္လ်က္ဟိသည္။အေၾကာင့္မူကား ထို
လူငယ္ေခ်တိကို သူ. သိုက္စာအုပ္ညႊန္ၾကားခ်က္ ဆင္ဒေမာ္ ေတာင္ သိုက္လိုက္ရာတြင္ အသံုးျပဳရန္ျဖစ္သည္။ ဆင္ဒေမာ္ ေတာင္သည္ ပိႏၷဲေခ်ာင္း ရြာႏွင့္ ခ်င္ရြာ ၾကားတြင္ဟိသည္။ ထိုေတာင္သည္ ရဖီးခ်ပ္ေတာက္ အနီး ကြ်ဲကူးျမစ္အစ မွနိန္၍ ပိနၷဲေခ်ာင္း
ကြ်န္းကို ကန္.လန္.ျဖတ္လ်က္ ျမင့္ဂါရြာသစ္ အနီး တြင္အဆံုးသတ္သည္။ ထိုေတာင္စြယ္၊ေတာင္းတန္းမ်ားသည္ ပိႏၷဲေခ်ာင္းကြ်န္သားမ်ား၏ သက္မီြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းအတြက္ အသက္သီြးေၾကာမ်ားျဖစ္သည္။
ထိုေတာင္တန္းမ်ားထက္တြင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ေတာ္မူေသာ လွ်ာေသွ်ဓာတ္၊ မာလာဓာတ္ စသျဖင့္ ကိန္း၀ပ္စံပယ္လ်က္ဟိကတ္သည္။ သိုက္ဆရာ ငလံုးေတာင္သည္ ကြ်န္တစ္ကြ်န္းလံုး ကုန္ေအာင္ရွာမွ ထိုလူငယ္(၂၀)ကို စုေဆာင္း
မိေလသည္။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သိုက္လိုက္ျခင္းအလုပ္သည္ ကံေကာင္းလွ်င္ လရဒတ္ ျဖစ္ႏိုင္ေရပိုင္ ကံမေကာင္းလ်ွင္ အသက္အႏၱရာယ္ၾကံဳရႏိုင္သည္ကို ထိုကြ်န္းက လူငယ္တိ နားလည္ထားကတ္သည္။ ထိုလူငယ္(၂၀)ကို သိုက္ဆရာသည္ သူ.ရို.တာ၀န္
ယူရဖို.အပိုင္းကို စိန္ေျပနေျပ သ်ွင္းျပနိန္သည္။ "မင္းရို.တိ အေသအခ်ာမွတ္ထားကတ္၊ မင္းရို. ေတာင္ထက္ကိုေရာက္စြာနန္. ေအးရမ ေက်ာက္ရဲတိုက္ၾကီးတစ္ခုတိြလိမ့္ေမ၊ ယင္းတိုက္အိမ္ၾကီးမွာ ျပတင္းေပါက္ အေပါက္(၂၀)ဟိေရ။ ျပတင္းေပါက္တစ္ေပါက္
မွာ တစ္ေယာက္က်စီတာ၀န္ယူရဖို.။ ယင္းပိုင္တာ၀န္ယူနိန္ေရခါ ... မင္းရို.ဘက္ကို နတ္သမီးေခ်တိပိုင္ တဗ်င္းလွေရ မမေခ် တိ လာျမဴေဆြကတ္လိမ့္ေမ၊ မင္းရို.လံုး၀ စကားျပန္မေျပာေက့၊ သူရို.ဘားက လက္ေဆာင္တိကိုေလ့ မယူေဂ့" ။ ၊ယင္းပိုင္ အေသ
အခ်ာမွာေလသည္။

လူငယ္ေခ်တိကလည္း ကတိ တိပီးျပီးေနာက္ သူရို.ျခီလွမ္းတိကို ဆင္ဒေမာ္ ေတာင္သို. စတင္ရိြလိုက္ကတ္သည္။ မညုင္းကိုင္းေခ်ာင္းကို ျဖတ္၍ စိမ္းစိုေသာ စပါးျခင္းတိကို ၁ နာရီးခန္. ျဖစ္ေသ်ွာက္ျပီးေနာက္ ဆင္ဒေမာ္ေတာင္သို.ေရာက္
ဟိလီသည္။ သိုက္ဆရာငလံုးေတာင္သည္ ေျမပံုတစ္ေခါက္ၾကည့္လိုက္ ကြမ္းတစ္ရာ စားလိုက္ႏွင့္ ထိုသိုက္ဟိရာသို. လူငယ္တိကို ဦးေဆာင္ေခၚလာသည္။ ေတာင္ထက္သို.အေရာက္ ေနာက္ မိနစ္(၂၀)ခန္.ၾကာလားျပီးေနာက္ ထိုရဲတိုက္ၾကီးကို တိြရေလသည္။
သိုက္ဆရာက တန္းခါးမၾကီးနားအေရာက္ နာမည္မသိေသာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ရြက္လိုက္ျပီးေနာက္ တန္းခါးမၾကီး အလိုအေလ်ွာက္ပြင့္က်လာေလသည္။ သိုက္ဆရာ ငလံုးေတာင္္သည္ လူငယ္ေခ်တိကို ျပတင္းေပါက္(၂၀)တြင္ တစ္ေယာက္စီတာ၀န္ခ်ထားလိုက္ျပီး မိမိကမူ အေဆာက္အအံုၾကီး အေနာက္ဘက္ကို ဦးတည္ေသွ်ာက္လားလီသည္။ ကေကာင္းမၾကာလိုက္ အလြန္တစ္ရာမွ ထူးဆန္း၊မီြးၾကိဳင္လွေသာ မမ ကိုယ္သင္းအနံ.တစ္ခု ႏွင့္အတူ နတ္သမီးသမွ်လွပေသာ အပ်ိဳမေခ်တစ္က်ိပ္ အျပံဳးပန္းကိုယ္စီႏွင့္ လူငယ္ေခ်တိဘက္ကို ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ သိုက္ဆရာငလံုးေတာင္၏္ "အေ၀း သတိထားကတ္၊ငါ ေရႊတိ၊ေငြတိကို အထုပ္နန္.ထုတ္နိန္ယာ၊တစ္ခ်က္ေခ်" ဟုေသာအသံသည္ လူငယ္ေခ်တိကို သတိ၀င္စီလိုက္ျပီး လူငယ္ေခ်တိကလည္းစိတ္ခ် ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထို မမေခ်တိ ေျပာဆိုေသာအသံမ်ားသည္ နတ္ေစာင္းတီးသံပိုင္ နား၀င္ခ်ိဳလွျပီး ဧည့္ခံေသာ အစာအဟာရရို.သည္ ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ လ်ွာရည္ပေပါက္က်စီသည္။ ယေကေလ့ လူငယ္ေခ်မ်ားသည္ သမာဓိကို အာရံုျပဳလ်က္ စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္ေသာေၾကာင့္ ထိုမမ ေခ်တိ မာယာ ေက်ာ့ကြင္းက လြတ္ကင္းလ်က္ဟိသည္။ ၁၉ ေယာက္ေျမာက္ေသာ လူငယ္ေခ်တိထံမွ တုန္.ျပန္မူတစ္စံုတစ္ရာ မရဟိေသာေၾကာင့္ ထိုအလွမယ္ရို.တိ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ဘက္ကို ဦးတည္ေသ်ွာက္လာလီသည္။

" ေမာင္ၾကီးနီေကာင္းပါယင့္လား၊ ေဒမွာ အကြ်န္ညီမေခ် အငယ္ဆံုးကို တစ္ေခါက္ေလာက္ၾကည့္ပါ" စသည္ျဖင့္ မိတ္ဆက္ခ်ဥ္းကပ္လာေလသည္။ ထို မမေခ်တိထဲတြင္ အလွဆံုးျဖစ္ေသာ ထိုမမေခ်ႏွင့္လူငယ္သည္ မ်က္စိတစ္ခ်က္အဆံုခံရျပီးေနာက္ တင္းထားေသာ သမာဓိတိ အရည္ေပ်ာ္လားလီသည္။ ထိုမမေခ်က ထိုလူငယ္ေခ် အပါးသို.တိုးကတ္လာျပီး စကားစျမည္ေျပာေလသည္။"ေမာင္ၾကီး ၊ မဟုတ္စြာတိကို လုပ္မနိန္ပါေဂ့။ ေမာင္ၾကီးပိုင္ စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္ဟိေရ လူတစ္ေယာက္က ေဒပိုင္စြာတိကို မလုပ္သင့္ပါ။ ညီမေခ် ေမာင္ၾကီးကို ျမင္ျမင္ခ်င္းစြဲလမ္းမိလို. ေဒပိုင္ေျပာစြာပါ။ ေမာင္ၾကီးရာသေဘာတူေရဆိုေက ႏွမေခ်နန္.ေမာင္ၾကီးတသက္လံုး အတူနိန္ႏိုင္ပါေရ" စသျဖင့္ သီြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းလီသည္။ ထိုလူငယ္ေလ့ စိတ္ညြတ္ပါလတ္လ်က္"ႏွမေခ်ပိုင္ အလွမ်ိဳးေမာင္ၾကီးဘ၀မွာ တစ္ခါေလ့ မျမင္ဖူးပါ" ယင္းပိုင္ျပန္ေျပာမိလီသည္။ ယင္းေနာက္ထို မမေခ်က" ေမာင္ၾကီး အကြ်န္. ကိုပိုင္ဆိုင္သ်ွင္ေက၊အကြ်န္.နန္. အတူနိန္ခ်င္ေရ ဆိုေက ေဒပတီေခ်ကို လိုင္ မွာဆြဲလိုက္ပါ။ ေမာင္ၾကီးပိုင္ဆိုင္ခ်င္စြာတိ အားလံုးျပည့္လားပါလိမ့္ေမ" ဟုေျပာလ်က္ ထိုပတီးကို လွမ္းပီးေလသည္။ထိုလူငယ္သည္ သိုက္ဆရာ ငလံုးေတာင္၏ မယူေဂ့ ဟုေသာ အသံကုိ အလွပလွ မၾကားႏိုင္ဘဲ ထိုမမေခ်၏ အျပံဳးတိၾကား ဖေယာင္းတိုင္ပိုင္ အရည္ေပ်ာ္က်လားလီသည္။ ထိုလူငယ္သည္ ပတီးကို လိုင္ဘင္း၌ စြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ အလြန္ၾကီးမားေသာ ရီလံုးၾကီးမ်ား ျပတင္းေပါက္တိက ၀င္ေရာက္လာကတ္ျပီး ေတာင္တစ္ခုလံုး ရီျပင္ၾကီးအျဖစ္သို.ေျပာင္းလဲလားလီသည္။ သိုက္ဆရာႏွင့္ ထိုလူငယ္ ရို.သည္ ကမ္းမျမင္ေသာ ထိုရီျပင္က်ယ္ၾကီးတြင္ မိနစ္ ၂၀ မ်ွေဇာႏွင့္ကူးခတ္ျပီးေနာက္ ကေကာင္းေညာင္းလာတက္ျပီး သီေဘးႏွင့္ရင္ဆိုင္နိန္ကတ္ရလီသည္။

ဆလီဖက္ရန္ရြာမွ ကုလားတစ္စုသည္ ဆင္ဒေမာ္ ရြာတြင္ ဆန္ေရာင္းရန္ ထိုေတာင္သို. ျဖတ္ေက်ာ္လာကတ္လီသည္။ ထိုကုလားမ်ားသည္ နျခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေတာင္ထက္၌ ရီကူးနိန္ေသာ ထိုလူ ၂၁ ေယာက္အား ျမင္ေသာ္ ဆို.ေအာင္ရယ္ကတ္လ်က္၊ ပါးစ မွလည္း "လူရို. ၾကည့္ခ်က္..ဟဟဟဟ... ရခိုင္ဆားတိ ေတာင္ထက္မွာ နျခင္းတေတာင္ရီကူးနိန္ကတ္ေတ၊ ကေကာင္းရွဳး ေရကာ ေဟဆူရို." ဟုေအာ္ေျပာလိုက္လီသည္။ ထိုအသံေၾကာင့္ သိုက္ဆရာ ႏွင့္ လူငယ္တိ သတိျပန္၀င္လာလ်က္ ရီမ်ားလည္ အလိုအေလ်ာက္ ေပ်ာက္ကြယ္လားလီသည္။ သီြးရဲရဲ၊သံရဲရဲ ႏွင့္ အသက္ေဘးမွ အင္ဒန္ေခ်ရာ လြတ္လားခေသာ ထိုလူ(၂၁) ၏ စိတ္ခံစားမူ အတိြအၾကံဳကို ထိုကုလားတိ နားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၈၊၀၆၊၀၉( ၂၀:၅၄)

Read More...

Wednesday 17 June 2009

အသားနားခံျခင္း


အသားနားခံျခင္း
..............................


အို..အသ်ွင္...
ရဲရင့္ျခင္းနန္႔
အမွန္ကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းတိ
သားေခ်အား
ပီးသနားပါ...။

အို..အသ်ွင္...
ေကာင္းမႈနန္႔
မြိ႔ေလ်ာ္ျပီးေက
မေကာင္းမႈကိုမုန္းေရ
စိတ္ခြန္အားတိ
သားေခ်အား
ပီးသနားပါ...။

အို..အသ်ွင္...
ဒဏ္ရာ၊အနာတိကို
ခြန္အားတစ္ခုအျဖစ္
ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္ေရ
အစြမ္းသတၱိတိ
သားေခ်အား
ပီးသနားပါ...။

အို..အသ်ွင္...
လြတ္လပ္မူအတြက္
အသက္ပီး၀ံ့ေရစိတ္ဓာတ္
မိမိအမွားကိုေအာင္ႏိုင္ေရ
စိတ္ဓာတ္တိ
သားေခ်အား
ပီးသနားပါ...။

..........
ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၇၊၀၆၊၀၉(၁၄:၄၂)

Read More...

Saturday 13 June 2009

မိုးရာသီ အမွတ္တရ ရခိုင္ကဗ်ာမ်ား

......မိုးလာေရ၊ လီလာေရ..........
....................................................................

မိုးလာနိန္ယာ
လီလာနိန္ယာ
သ်ွစ္ခြင္ အာကာ
စစိန္ မိုက္လို႕
တျဂဳန္းျဂဳန္း နန္႕
႐ြာေရမိုး။
ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္
ဖျဖိင္ ျဖိဳး .................။

မိုးလာနိန္ယာ
လီလာနိန္ယာ
ဖားေခ်၊ ငါးေခ်
ဇကုန္ ေပ်ာ္လို႕
ဝႆန္မိုး နန္႕
အျပိဳင္ ၾကိဳး
တျဂိဳန္း ျဂိဳန္း နန္႕
ရြာေရမိုး......................။

မိုးလာနိန္ယာ
လီလာနိန္ယာ
င႐ို႕ဘာဘာ
အပ္ကိုင္း ျပင္လို႕
တၾကိဳင္း ၾကိဳင္း နန္႕
ရြာေရမိုး။
ရပ္တစ္႐ြာလံုး
တတက္မ်ိဳး ................။

မိုးလာနိန္ယာ
လီလာနိန္ယာ
စာေခ် လင္မယား
က်ကြ်တ္ ကိုက္လို႕
တရုန္း ရုန္းနန္႕
လီကိုတိုး။
ငရုတ္ၾကိတ္နန္႕
ကင္းဇြန္းဟင္းကို
ငရို႕တစ္ရြာ လံုး
တဝ ၾကိဳး ................။

ေအးေမာင္( ရင္အုန္ေတာ္္ဓာတ္)

.....................................................................................

လကဆုန္
......................

ကဆုန္လ ေရာက္
တမူဆန္းေတာက္
ငရို.ရြာက အပ်ိဳ၊လူပ်ိုဳ.ရို.
ရိုးရာစိုင္လာမပ်က္ရေအာင္
ေညာင္ရီေလာင္းဖို.
လားကတ္ေတ ................။

ေလာင္းလို.အျပန္
ကဆုန္မိုးၾကီး ၾကၾကိမ္းရြာလို.
၀ရုန္သုန္းကား ျပီးကတ္ေက
ေတာလမ္းထက္က
ကြ်ဲ တစ္ရြီ ရို.
လိပ္ျပာစိုင္လို. ထြက္ျပီးေရ .............။

အက်ီဗလာ ေဘာင္းဘီတိုနန္.
ငရို.ရြာက ပုေခ်ရို.ေလ့
လယ္ကြင္းျပင္ ရီဖေဖြးမွာ
ေဘာလံုးေက်ာက္လို.
ေပ်ာ္ကတ္ေတ ..................။

ေမၾကီးျဖဴ ပ်ိဳတက်ိပ္ေလ့
မဲနက္ နိန္ေရ ဆံပင္ထက္မာ
ျခံထြက္ အုန္းဆီ သုတ္ကာလိမ္းလို.
သနားခါး ပကြက္က်ားနန္.
ေတာင္စိုင္ ေတာကို
ဟင္းခူးဖို. ထြက္ကတ္ေတ ............။

ဟင္းရြက္စံု ေတာင္းအျပည့္နန္.
အိမ္ကို ေရာက္ေက
ေမေမ မ်က္ႏွာ ရရြန္းပလို.
အျပံဳးတိနန္.ၾကိဳနိန္ေရ

ေတာင္စိုင္ေတာ က ဟင္းရြက္စံုကို
ေမၾကီးျဖဴမာ ငရုတ္ၾကိတ္
ခ်ဥ္ပေပါက္နန္.
ျမီအိုးထဲမာ ထည့္ခ်က္ေက
ေမာင္ေခ် မေခ် ဘာဘာရို.က
နံကားပါေအာင္ တီးကတ္ေက ............။

ဆက္ျပီးေကၾကိဳးစားလ်က္

ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၃၊၀၅၊၀၉(၁၄း၄၂)
........................................................................................................................................................................................


မိုးရာသီ နန္. ငရို.ရြာ
................................

ပုူး .........ပြင္
ဇာ ငါးနန္.စားေလ .... မ်ဳိွင္

ပူး ........ ပြင္
ဇာ ငါးနန္.စားေလ ....... မ်ွဳိင္ ......................။

ငရို. အိမ္ရီွက နာလာေၾကာင္း
ဖဘူေခ် ျမည္သံ တေရာင္းေရာင္း

ရြာေျမာက္ဘက္က ေသာက္ရီကန္
ရီတိ ျပည့္လို. တရႊန္ရႊန္

ရြာလယ္ေကာင္က လူပ်ိဳတစ္စု
ငတက္၊ငက် မိုး ရြာဖို. ေတာင္းဆုျပဳ

ရြာေတာင္ပိုင္းက ေမၾကီးေခ်
ပ်ိဳးစိုက္ဖို. လားကတ္ေမ

ရြာလယ္ေကာင္းက ကစားကြင္း
ကေလေခ်တိနန္. တဘြင္းဘြင္း

ွဇြန္၊ဇူလိူင္လ ေရာက္လာယာ
ေက်ာင္းခေလာင္းသံ ၾကားယယာ

ငါးမွ်ားလားေရ အခင္လတ္
ကန္းသင္းထက္မွာ ေခ်ာ္လဲသတ္

ကန္းသင္းပြင့္တိ ပြင့္ယာေ၀
ကန္းသင္းပြင့္မုန္. လုပ္ကတ္ေမ

ေစတနာေကာင္းေရ ေရာက္မၾကီး
တစ္အိမ္ တစ္ဒံု ၀ီလို.ပီး

သနားစရာ ပဥၹင္းေခ်
၀ါတြင္းသံုးလ ကုတ္နိန္ေ၀

၀ပုသ္ေစာင့္ေရ ၀ါၾကီးတျပြတ္
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ရေရာင္းသတ္

ေက်ာင္းကိုျပီးေရ ကေလေခ်
ခေမာက္ယူဖို. မမိန္.ေက့ေ၀

ရီစိုနိန္ေရ ထင္းပိုင္းတိ
ထမင္းအိုတည္ဖို. ၾကတ္တင္ပီး

ပုူး .........ပြင္
ဇာ ငါးနန္.စားေလ .... မိ်ွဳင္

ပူး ........ ပြင္
ဇာ ငါးနန္.စားေလ ....... မ်ွဳိင္ .............................။


ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၁၊၀၆၊၂၀၀၉(၂၀:၅၄)


ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ပုူး .........ပြင္ ဇာ ငါးနန္.စားေလ .... မ်ွဳိင္= ရခိုင္ကြ်န္းရြာတိ တြင္ ဖားဘူ ျမည္သံတိကို အေသွ်တိ လုိက္လုပ္ေတ အသံ။ မ်ွင္ ကို ႏွာေခါင္းပိတ္ဆိုပါ။

ကန္းသင္းပြင့္ ။ ။ လယ္ျပင္ ကန္းသင္းတြင္ ပြင့္ေသာ ပန္းတစ္မ်ိဳး။ မီးခိုးႏွေရာင္ ဟိသည္။
ကန္းသင္းပြင့္မုန္.။ ။ ရခိုင္ ကြ်န္ရြာတိတြင္ ယင္း ကန္းသင္းပြင့္ကို မုန္းလုပ္ပနာ ၀ီပီးေသာ အေလ့အထ ဟိသည္။ ကေကာင္း အရသာသိေသာ မုန္.တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။
တဘြင္းဘြင္း။ ။ ေဘာလံုးေက်ာက္ရာမွ ရီတိနန္.ေရာပနာ ထြက္လာေရ အသံ။
၀ါၾကီးတျပြတ္ ။ ။ ၀ါၾကီးတိ အမ်ားၾကီး ။ အျပြတ္ျပြတ္၊အခိုင္ခိုင္
ၾကတ္တင္ပီး ။ ။ရီစိုနိန္ေသာထင္းမ်ားကို ထမင္းခ်က္ရန္ ၾကက္စင္တြင္ တင္ပနာ အပူပီးသည္။
ငတက္၊ငက် မိုး ။ ။ ထိုမိုးရြာလ်ွင္ ကန္ထဲ ျမစ္ထဲမွ ငါးမ်ား ကုန္းထက္တတ္လာတတ္သည္။ ယင္းငါးတိကို ဓားရည္(သို.) တုတ္ပိုင္းမ်ားႏွင့္ သတ္ဖမ္းရသည္။

Read More...

Monday 8 June 2009

လြတ္လပ္မူ တနိန္ရာ



လြတ္လပ္မူ တနိန္ရာ
....................................

အေၾကာက္တရား အရိွဘက္
ကို ငါလမ္းေလ်ွာက္နိန္ေရ

အေၾကာက္တရား အေနာက္ဘက္ကို
ကို ငါလမ္းေလ်ွာက္နိန္ေရ

အေၾကာက္တရား ေတာင္ဘက္ကို
ကို ငါလမ္းေလ်ွာက္နိန္ေရ

အေၾကာက္တရား ေျမာက္ဘက္ကို
ကို ငါလမ္းေလ်ွာက္နိန္ေရ

ထိုဘက္ကို လားေကေလ့
အေၾကာက္တရား
ေဒဘက္ကို လာေကေလ့
အေၾကာက္တရား

အထက္မွာ လဲ
အေၾကာက္တရား

ေအာက္မွာေလ့
အေၾကာက္တရား

အလယ္ေကာင္ တတည့္မွာေလ့
အေၾကာက္တရား ....................။

အေၾကာက္တရား
မဟိေရ နိန္ရာတစ္ကြက္
ငါ့ ကို ရွာပီးကတ္ .................။

ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၀၊၀၆၊၀၉(၂၃း၄၀)

Read More...

ေတာင္ညို သိုက္


ေတာင္ညို သိုက္
..............................................

ရခိုင္ျပည္ ေတာင္ရင့္ကြ်န္း ဟိ ေပါက္ေတာျမိဳ.ႏွင့္ သ၀င္ေခ်ာင္းရြာၾကားတြင္ ေတာင္ညိုဟုေခၚေသာ ရြာေခ်တစ္ရြာဟိလီသည္။ ရွိလူၾကီးတိက အယင္ေခါက္အခါက ထိုရြာဟိ မဆမ တစ္ေယာက္၌
ပင္ ေရႊတစ္ပိသာ ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင့္ ေျပာဆိုကတ္ပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာကို ေနာက္ေၾကာင့္ျခီရာခံ လိုက္ၾကည့္ေသာအခါတြင္ .... ။
xx xx xx xx xx xx xx xx

သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္တစ္ေယာက္ သိုက္က်မ္းစာအုပ္အေဟာင္းတစ္အုပ္ႏွင့္ ဇကုန္အလုပ္ သ်ဳပ္နိန္သည္။ စာရြက္တိကို တစ္ရြက္ခ်င္းစီ စိတ္ရွည္လက္ရွည္လွန္လ်က္ သူ.စိတ္ၾကိဳက္လိုက္ခ်င္ေသာ သိုက္ကားမတိြသိမ္.။
စာအုပ္မဆံုးခင္ ေနာက္ဆံုး ၅ရြက္ေလာက္အလိုတြင္ ထြန္းလွၾကိဳင္မ်က္ႏွာ မိွဳရေသာမ်က္ႏွာပိုင္ အျပံဳးပန္းတိ ၀ီလာသည္။ အေၾကာင္းမာမွဳကား သူ.စိတ္ၾကိဳက္သိုက္တစ္ခုတိြလိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပါးစပ္ကလည္း "ေတာင္ညိုသိုက္"
ဟုရြတ္လိုက္သည္။ ထို.ေနာက္ သူ.အေဖၚ လြယ္အိတ္အေဟာင္းေသွ်ထဲကို သိုက္လိုက္ရန္လိုအပ္ေသာ တံဇာပလာတိ ထည့္ျပီး ခရီးထြက္လာသည္။ သူနိန္ေသာရြာက ၁၈မိုင္ခန္.ေလ်ာက္ျပီးေသာအခါ ပိႏၷဲေခ်ာင္းကြ်န္းအဆံုးကို သူျခီခ်မိသည္။
ယင္းေနာက္ ကြ်ဲကူးျမစ္(ေတာင္ဖူးျမစ္)ကို ကုတိုးျဖင့္ ကူး၌ ေတာင္ရင္းကြ်န္း ေတာင္ဘက္အစမွ ၂နာရီခန္. ျခက်င္ေလ်ွက္ျပီးေသာအခါ ေတာင္ညိုေတာင္ဂူေပါက္တိကို ထြန္းလွၾကိဳင္ လွမ္းျမင္ရသည္။ ထိုေတာင္ညိုဂူေပါက္ ၄၈ ေပါက္ကို ရခိုင္လက္သမား
၅၀၀ ကတစ္ညဥ့္တည္း ထုလုပ္ပူေဇာ္ခကတ္ေၾကာင့္ ရာဇ၀င္ဟိသည္။ ထြန္လွၾကိဳင္လည္း ေတာင္ညိဳဂူေပါက္ဘုရားမ်ားကို တ၀ဖူးျပီး အရိပ္ေကာင္းေသာ သရက္ပင္ၾကီးတိေအာက္တြင္ အေညာင္းေျဖလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ သူ.အသက္မီြး၀မ္းေၾကာင္း
ပညာ သိုက္ အလုပ္ကို စဖို. သူ.ျခီလွမ္းတိ ေတာင္ညိုေတာင္ထက္သို. တရီြ.ရီြ. လွမ္းလာသည္။ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားကို မေရာက္ခင္ သုူ.သိုက္စာအုပ္အတိုင္း ေက်ာက္ဂူေဟာင္းေသ်ွတစ္လံုးကို ထြန္းလွၾကိဳင္ တိြသည္။ "ေအာ္..ဟုတ္ေတမလားေယ" ဟုသူရြတ္လိုက္
ျပီး သူ.ျခီလွမ္းတိ ဂူေပါက္၀ ဘက္ကို ရိီြ.လာသည္။ သူဂူေပါက္၀ကို ၀င္လိုက္ေသာအခါ မထင္မွတ္ေသာ အရာတစ္ခု ထြန္းလွၾကိဳင္ကို လျပာစိုင္စီသည္။ အလြန္တရာမ ဧရာမ ငန္းျမီြၾကီးတစ္ေကာင္သည္ သူ.ကို ေပါက္သတ္ရန္ ေဒါသႏွင့္ အသ်ွိန္ျပင္းစြာ
ထြတ္ပါလတ္သည္။ ထြန္းလွၾကိဳင္ အတိြအၾကံဳဟိသူပီပီ ငါးခူျပံဳး ျပံဳးလိုက္ျပီး သူလြယ္အိတ္ထဲက ဆီးလံုးမ်ားျဖင့္ ငန္းျမီြၾကီး ပါးစပ္ကို ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ထိုျမီြၾကီးသည္ အလြန္တစ္ရာမွ ယဥ္ေက်းလားျပီး ျမီျပင္တြင္ ၀ပ္ပီးေလသည္။ ထြန္းလွၾကိဳင္
ငန္းျမီြၾကီးကို စီလ်က္ဂူေပါက္ဆံုးသို. ၀င္ေရာက္လားေလသည္။ ဂူေပါက္အဆံုးအေရာက္တြင္ ထြန္းလွၾကိဳင္ အလြန္ပင္စိတ္ပ်က္မိေလသည္။သူ.မ်က္ႏွာတြင္၀မ္းနည္းမွဳအရိပ္ေရာင္တိထင္ဟပ္လာသည္။ " ေယာ္ သီကတ္ရာမလားဂု။ ေဒေလာက္အ၀ီးၾကီး
ကနိန္လာစြာ တစ္ခုေလ့မရ။ မီးခြတ္အစုတ္တစ္လံုးရာ ရေရ။" ဟူစိတ္ပ်က္စြာေျပာလိုက္မိသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ထြန္းလွၾကိဳင္ စိတ္ပ်က္ဖို.ဆိုေကေလ့ စိတ္ပ်က္စရာပါ။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဂူ၏အဆံုး ေဟာင္းနိန္ေရ စာပြဲထက္တြင္ မီးခြတ္အစုတ္တစလံုးက
လြဲျပီးေက ဇာတစ္ခုမွ ထြန္းလွၾကိဳင္ မတိြျခင္းျဖစ္သည္။ ထြန္းလွၾကိဳင္ လည္းထိုမီးခြတ္ကို ယူေဆာင္လ်က္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ေတာင္ေအာက္ကိုဆင္းလာရာ ယာလုပ္စားနိန္ေသာ ၀ါၾကီးလင္မယားႏွစ္ေယာက္ကိုတိြလီသည္။ထြန္းလွၾကိဳင္ လည္းရီတစ္မုတ္
ေတာင္းေသာက္လ်က္ သူ.မီးခြတ္အစုတ္အား ထို၀ါၾကီးလင္မယားကိုလက္ေဆာင္အျဖစ္ပီးလိုက္လီသည္။
xxxx xxxx xxx xxx xxx xxxxxx xxxx

၀ါၾကီးမသည္ တစ္နျခင္းလံုးယာအလုပ္ေၾကာင့္ ႏွႏွစ္ျချခစ္အိပ္ေမာက်လ်က္ဟိသည္။ ၀ါၾကီးမအိပ္စြာကိုေခ်ာင္းနိန္ေသာ၀ါၾကီးက ဘိန္းသ်ွဴ ရန္ တတိုးေသွ်ထလိုက္သည္။ ၀ါၾကီးသည္ သူ.လက္က်န္ဘိန္းတိ သ်ွဴးလိုက္ျပီး မိွန္နိန္လိုက္သည္။ယေကေလ့ သူ.စိတ္
တြင္ညက သိုက္ဆရာ ပီးလိုက္ေသာမီးခြတ္အေဟာင္းေသ်ွကို သတိရလာသည္။ ယင္းေနာက္ ထိုမီးခြတ္ေဟာင္းေသ်ွအား ဂ်ီးတိကိုခြ်တ္တိုက္လ်က္ ရနံဆီထည့္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ မီးထြန္းလိုက္ေသာအခါ..."ဇာလိုဘာေလအသွ်င္" အသံႏွင့္အတူ
ေၾကာက္ဖို.ေကာင္းေသာဘီလူးၾကီးတစ္ေကာင္ မီးခြတ္ထဲမွထြတ္လာျပီး ၀ါၾကီးရိွတြင္ဒူးေထာက္ခစားလီသည္။ အဖိုး၀ါၾကီးလည္း လျပာစိုင္ေအာင္ေၾကာက္ၾကီးသန္ဖက္၀င္လ်က္ မီခြတ္ကိုမွူတ္သတ္လိုက္သည္။ မီးခြတ္မီးသီလားေသာအခါ ထိုဘီလူးၾကီးသည္
မီးခြတ္ထဲ၀င္လ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္လားလီသည္။ အင္ဒန္ေခ်ၾကာျပီးေနာက္ အဖိုး၀ါၾကီးသည္ဘီလူးၾကီးေျပာေသာစကားကို ျပန္လည္သံုးသပ္လ်က္ဟိသည္။ "ဇာလိုဘာေလအသွ်င္၊ ဇာလိုဘာေလအသွ်င္၊ ေဒခ်င့္ေတာ့ခါ တစ္ခုခုယာ။"ဟု နွုန္းခ်င္းတည္း
ရြယ္ရြတ္ေျပာဆိုျပီး မိမိ၏စိတ္ကို ဂီယာတင္လိုက္သည္။ ယင္းျပီးေနာက္ မီးခြတ္ကို အရာတစ္ေခါက္ျပန္ထြန္းလိုက္ရာ ထိုဘီလူးၾကီးသည္ "ဇာလိုဘာေလအသွ်င္" ဆိုေသာအသံႏွင့္အတူ မီးခြတ္ထဲမွထြတ္ပါလတ္သည္။ အဖိုး၀ါၾကီးလည္ ဘိန္းအလြန္ၾကိဳတ္တတ္
ေရလူျဖစ္ရာ "ဘိန္း" ဟုေတာင္းလိုက္မိသည္။ ဘီလူးၾကီးလည္းတစ္ခ်က္ျပံဳးျပီး ၀ါၾကီးအား ဘိန္းတစ္တံုးပီးလ်က္မီးခြတ္ထဲသို.ျပန္၀င္လားလီသည္။ ေနာက္တစ္ရက္မိုးလင္းေသာအခါ ၀ါၾကီးမွာ အလြန္ပင္ထူးဆန္းနိန္သည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး အျပံဳးတိႏွင့္
ျပည့္လ်က္ဟိသည္။ ၀ါၾကီးမ ေပါက္ေတာကို ဇီးျပဳဖို.လားေသာအခါတိုင္း "ေဟ..ငါ့အတြက္ ဘိန္း တစ္စိေခ် ၀ယ္ခဘလင္" ဟု ၀ါၾကီးမအား အေသ်ွတစ္ေယာက္ပိုင္ပူဆာတတ္ေသာ၀ါၾကီးသည္ အဂုယပိုင္မမွာတတ္သည္မွာလည္း ၀ါၾကီးမ တြတ္သံသယျဖစ္စရာ
ျဖစ္လာသည္။ ရက္အင္ဒန္ၾကာျပီေနာက္ ၀ါၾကီးမသည္ အင့္မခံေတာ့ဘဲ ၀ါၾကီးအား သူ.လွ်ိဳ.၀ွက္ခ်က္ကိုေျပာျပရန္ မဟုတ္ပါ အိမ္ကဆင္းလားရန္ ရာဇသံပီးလိုက္သည္။ ၀ါၾကီးလည္း အေသ်ွကပင္ တစ္သက္လံုးအလိုလိုက္လာေသာ သူ.၀ါၾကီးမအား အေၾကာင္းစံု
ဖြင့္ေျပာျပလိုက္လီသည္။" ေအးဟိုင္း ယင္းမီးခြတ္ထဲက ဘီးလူးၾကီးေလ ငါ့ကို တစ္နိ ဘိန္းတစ္တံုးစီ ပီးနိန္လို. နင့္ကို ငါ မမွာေစာ္။"ဟု ၀ါၾကီး၀န္ခံေျပာလိုက္သည္။ထိုအခါ၀ါၾကီးမက " ေအာ္ ဘေလာက္ေတာ္ေလခ်က္ၾကည့္ဇမ္၊ ဇာလိုဘာေလအသွ်င္
ဆိုေရ ဘီးလူးဘားက ဘိန္းရာ ေတာင္နိန္လီယာ။ ဇာမာေလ ယင္းမီးခြတ္။" ဟု ၀ါၾကီးကို ေအာ္ေငါက္ေတာင္းလိုင္ေလသည္။ ယင္းေနာက္ လင္မယားျပိဳင္တူထိုင္လ်က္ မီးခြတ္ကိုထြန္းဖို.ပ်င္လိုင္စဥ္ ၀ါၾကီးက "ေဟး ဘိန္းေတာင္းကို ဘိန္းပီးေက ေရႊေတာင္း
ေကေလ့ ေရႊပီးဖို.လားမသိမ့္ယာ"ဟုေျပာလိုက္ရာ ၀ါၾကီးမက "တိန္းလို.နိန္ဆရာမခံေက့ ငါၾကည့္လုပ္ေမ" ဟုဆိုကာ၀ါၾကီး ပါးစပ္ကို ပိတ္လိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ၀ါၾကီးမက မီးခြတ္ကို မီထြန္းလိုက္ရာ ဘီလူးၾကီးသည္"ဇာလိုဘာေလအသွ်င္" ဆိုေသာအသံႏွင့္
တျပိဳင္းတည္းထြတ္ေပၚလာသည္။ ထိုအခါ ၀ါၾကီးမ က "ေရႊ"ဟု တစ္လံုးတည္းေျပာလိုက္သည္။ဘီလူးၾကီးလည္း အေဘာင္ေတာင္းေသာ ေရႊ လိုသေလာက္ပီးျပီးမီးခြတ္ထဲသို.၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္လားေလသည္။၀ါၾကီးမ လင္မယားလည္း ေရႊတိကို ေဘာက္သာ
အိတ္မ်ားႏွင့္ထုတ္လ်က္သိမ္းဆည္းျပီး တစားဇာစီ ေပါင္ေတာျမိဳ.၌ ေပါင္ႏွံေရာင္ခ်လ်က္ ေပ်ာ္ရြင္စြာနိန္ထိုင္စားေသာက္လ်က္ဟိကတ္ေလသည္။ လအင္ဒန္ၾကာျပီးေနာက္၀ါၾကီးသည္ နႏြမ္းပပါးႏွင့္ သိုက္ဆရာထြန္းလွၾကိဳင္ကို အတြက္ေပၚလာလီသည္။
သူ.ေက်းဇူေၾကာင့္ သူရို.လင္မယား အဂုပိုင္ မေၾကာင့္ၾကမေတာင့္တဘဲ နိန္ႏိုင္ခေရ မဟုတ္ပါေလာ.။ ထိုေနာက္ ၀ါၾကီးသည္ ၀ါၾကီးမကို ေခၚလ်က္" ၀ါၾကီးမ.. ငရို.တိလည္း အိုလာယာ။ေဒေရႊတိကို ေဒတသက္ စားလို.လဲကုန္ဖို.မဟုတ္။ထိုသိုက္ဆရာေသ်ွ ေက်းဇူး
ကိုေလ့ ငရို.မမိသင့္။ယင္းသူကို လိုက္ရွာျပီးေက ေဒမီးခြတ္ကိုျပန္းပီးလိုက္ကတ္ေမ ဟိုင္.." ဟုအၾကံပီးေလသည္။ ၀ါၾကီးမ လည္း သေဘာတူသျဖင့္ ၀ါၾကီးသည္ သိုက္ဆရာကို ျခီရာေကာက္ ရာ ထိုသိုက္ဆရာသည္ သ၀င္ေခ်ုာင္းရြာတြင္ေလာင္းၾကီးတစ္စင္း
ျဖင့္ခရမ္းသီးေရာင္းနိန္ေၾကာင့္ သတင္းရဟိလီသည္။
xxxxxx xxxxxxxx xxxxx xxxx xxx

သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္သည္ ေလာင္းၾကီးထက္၌ သူ.ခရမ္းသီးတိ အေၾကာင္းေအာ္ဟစ္ေရာင္းခ်နိန္စဥ္ ၀ါၾကီးတစ္လံုးကသူ.နာမည္ကို လွမ္းေခၚနိန္သည္ကိုသတိျပဴမိလိုက္သည္။ ေနာက္သို.ျပန္လည့္ၾကည့္လို္က္ေသာအခါ ေတာင္းညိုေတာင္၌ ယာလုပ္
စားနိန္ေသာ ၀ါၾကီးျဖစ္ေၾကာင္းခ်က္ခ်င္းသတိျပဳမိလိုက္သည္။ " ေယာ္ အဖိုးဘာယာ မလား၊ ဇာကိစၥဟိပါေလ။ကေကာင္းဘျပင္းၾကီးဘာကာ။" ဟုမီးလိုက္သည္။ ထိုအခါ အဖိုးက"ကိစၥကိုေတာ့ခါ မမိန္းေက့ဖိ၊ မင္းခရမ္းသီးေလာင္းကိုထားခ။ မင္း ငါ့ေနာက္ကို
အဂုလိုက္လတ္။ ငါ့ အိမ္ကိုေရာက္ခါ အေၾကာင္းစံုသိလိမ္.ေမ"ဟုေျပာေလသည္။သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္ အစတြင္ျငင္းဖို.ပ်င္နိန္ေသာ္လည္း သူ.မီးခြတ္အစုတ္ကို သတိရလိုက္ျပီး "ေဒခ်င့္ေတာ့ခါ တစ္ခုခု" ဟုစိတ္ကူးမိလိုက္ျပီးသူလြယ္အိတ္ကို ကမမ္းကတမ္း
လြယ္လ်က္ ၀ါၾကီးေနာက္က လိုက္ပါလာေလသည္။ အိမ္သို.ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၀ါၾကီးလင္မယားႏွင့္အတူထိုင္လိုက္စဥ္ ၀ါၾကီးက မီးခြတ္ကို မီးထြန္ဖို.ျပင္လိုက္ျပီး "ၾကည့္နိန္ကား မင္း"ဟုထြန္းလွၾကိဳင္ ကို ေျပာလိုက္သည္။ မီးခြတ္ကို မီထြန္းလိုက္ရာ ဘီလူးၾကီးသည္
"ဇာလိုဘာေလအသွ်င္" ဆိုေသာအသံႏွင့္တျပိဳင္းတည္းထြတ္ေပၚလာသည္။ ထိုစဥ္ သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္သည္ အခြင့္အရီးကို လတ္လြတ္မခံႏိုင္ဘဲ သူ.မွာပါလာေသာ ဆီးၾကိမ္လံုးႏွင့္ ဘီလူးၾကီးကိုရိုက္သတ္လိုက္ရာ ဘီလူးၾကီးသည္ အသက္ထြက္လ်က္
ေရႊတံုးအသြင္သို.ေျပာလဲလားလီသည္။ သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္သည္လည္း ဘီလူးၾကီး၏မ်က္လံုးတစ္စံုကို လ်င္ျမန္စြာေဖာက္လ်က္မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ၀ါၾကီးသည္ အလြန္ဘင္အံံ့ၾအ သင့္လ်က္ သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္အား" အေ၀း မင္းဘေဇာင္ လူလဲ
ေတာင္းသမွ်ကို ပီးစြာဘီလူးကို သတ္ပိုက္ေတေထာေဒသူ" ဟုစိတ္ပ်က္စြာေျပာလိုက္သည္။ ၀ါၾကီးစကားမဆံုးခင္သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္သည္ ၀ိဇာ ရလ်က္ ေကာင္းကင္သို.ပ်ံတက္လားျပီး ၀ါၾကီး၊၀ါၾကီးမ တဲအိမ္ထ၌ ရပ္နားလ်က္" ေအာ္..အဖိုး နန္.အေဘာင္
အကြ်န္. ဆႏၵတိျပည့္ဘာယာ၊ အဖို.ရို. အေဘာင္းရို.မာေလ့ ေရႊတိ ေဒတသက္စားလို. မကုန္ဘာယာ။ ရီြတံုးျဖစ္လားခေရ ဘီးလူးၾကီးကို ေတာင္ညိဳ ရြာသားတိကို တစ္ေယာက္တစ္ဖ့ဲစီ ၀ီပီးလိုက္ပါ။ေက်းဇူးတင္ပါေရ။ အကြ်န္လားပါယာ၊ နွတ္ဆက္ခပါယင့္"
ဟုေျပာဆိုလ်က္ အာကာထက္ကို ပ်ံတက္ေပ်ာက္ကြယ္လားလီသည္။



(မွတ္ခ်က္ ။ ။ အေသွ်ခါ ၾကားဖူးခေသာ ၀တၳဴ ေသ်ွတစ္ပုဒ္ကို ဇာတ္လမ္းအသြင္ဖန္းတီးရီြးသားထားပါသည္။)

ဆက္လက္ၾကိဳးစားနိန္ေရ။

ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၆၊၀၅၊၀၉(၁၄:၃၄)

Read More...